Ang Dalawang Magkuya

Ang Dalawang Magkuya ay isang Aleman na kuwentong bibit na kinolekta ng Magkapatid na Grimm, kuwento numero 60. Ito ay Aarne-Thompson tipo 303, "The Blood Brothers", na may paunang episodyo ng tipo 567, "The Magic Bird Heart". Ang isang katulad na kuwento, na nagmula sa Sicilian, ay nakolekta din ng may-akda at folkloristang si Andrew Lang sa The Pink Fairy Book.

Buod

Ang isang mayamang panday-ginto at isang mahirap na walis ay magkapatid. Ang walis ay may dalawang magkatulad na kambal na anak. Isang araw, nakakita ang gumagawa ng walis ng isang gintong ibon sa kakahuyan, nagtanggal ng balahibo, at ipinagbili ito sa kaniyang kapatid sa malaking halaga. Muli niyang hinabol ang ibon at nakakita ng isang gintong lampara. Sa ikatlong pagkakataon, ibinalik niya mismo ang ibon, at ang kaniyang kapatid, na alam ang kapangyarihan nito—na sinumang kumain ng puso at atay nito ay makakahanap ng gintong barya sa ilalim ng kaniyang unan gabi-gabi—ay ipagluto ito ng kaniyang asawa. Ngunit ang kaniyang mga pamangkin ay pumunta sa kusina upang mamalimos, at nang ang dalawang piraso ay nahulog mula sa ibon, kinain nila ang mga ito, at ang mga gintong barya ay lumitaw sa ilalim ng kanilang mga unan.

Sinabi ng panday-ginto sa kaniyang kapatid na ang kaniyang mga anak na lalaki ay nagtatrabaho sa diyablo, at hinikayat siya na iwanan sila. Pinapasok sila ng isang mangangaso at itinuro sa kanila ang kaniyang pangangalakal. Nang sila ay lumaki na, humingi sila ng pahintulot sa kaniya na hanapin ang kanilang kapalaran. Natuwa siya, dahil nag-usap sila na parang magigiting na mangangaso, at pinabayaan niya sila. Pagkatapos ay binigyan niya sila ng isang kutsilyo na may mga direksyon na kung sakaling maghiwalay sila, dapat nilang idikit ang kutsilyo sa isang puno, at kapag bumalik ang alinman sa isa, makikita niya kung ano ang kalagayan ng kaniyang kapatid dahil ang gilid ng talim ay kalawang kung ang mga bagay ay hindi maganda para sa kaniya

Sa daan, muntik nilang barilin ang isang liyebre dahil sa gutom, ngunit nagmakaawa ito para sa buhay nito, na nag-aalok na bigyan sila ng dalawang batang liyebre sa halip, kaya't pinabayaan nila ito. Ang parehong nangyari sa isang soro, isang lobo, isang oso, at isang leon. Ipinakita sa kanila ng mga batang hayop ang isang nayon kung saan sila makakabili ng pagkain. Naghiwalay sila, bawat isa ay kumuha ng kalahati ng mga hayop, at nagdulot ng kutsilyo sa isang puno kung saan sila naghiwalay.

Dumating ang nakababata sa isang bayan na nakakulay itim, kung saan kinain ng dragon ang bawat dalaga maliban sa prinsesa, na ibibigay sa susunod na araw. Umakyat ang mangangaso sa burol ng dragon at nakakita ng tatlong tasa at isang espada. Hindi niya nagawang hawakan ang espada hanggang sa makainom siya mula sa mga tasa.

Ang kabalyero sa matinding labanan laban sa Pitong-ulong ahas. Ilustrasyon mula sa The Pink Fairy Book ni Andrew Lang.

Kinaumagahan, dinala ang prinsesa sa burol, at nagmasid ang mariskal ng hari. Dumating ang dragon na may pitong ulo at huminga ng apoy, sinilaban ang lahat ng damo, ngunit tinapakan ng mga hayop ang apoy. Pinutol ng mangangaso ang anim na ulo at buntot nito at pinapunit ito sa mga hayop. Ipinamahagi ng prinsesa ang kaniyang kuwintas sa mga hayop, at ibinigay sa mangangaso ang kaniyang kutsilyo, kung saan pinutol niya ang mga dila ng dragon. Siya ay pagod na pagod at sinabi sa leon na magbantay habang siya ay natutulog, ngunit ang leon ay napagod din, at sinabi sa oso na magbantay, at iba pa hanggang sa liyebre, na walang sinumang mapagsasabihan na magbantay. Pinutol ng mariskal ang ulo ng huntsman at pinilit ang prinsesa na mangako na sabihin na siya ang nagligtas sa kaniya.

Nagising ang mga hayop at papatayin sana ang liyebre, ngunit sinabi nitong may alam itong ugat na magbabalik sa mangangaso, kaya hinayaan nilang kunin ito. Naisip ng mangangaso na maaaring pinatay siya ng prinsesa, upang maalis siya, at gumala sa mundo. Makalipas ang isang taon, bumalik siya sa bayan at natagpuan itong nakabitin ng pula para sa kasal ng prinsesa sa marshal. Ang mangangaso ay tumaya sa may-ari ng bahay-tuluyan na makakakuha siya ng tinapay mula sa mesa ng hari, at ipinadala ang liyebre. Nakilala ito ng prinsesa sa pamamagitan ng bahagi ng kaniyang kuwintas, at nagpadala ng isang tinapay kasama nito. Hindi na tataya ang tagapangasiwa ng bahay-tuluyan, ngunit ipinadala niya ang soro, lobo, oso, at leon para sa karne, gulay, kendi, at alak.

Nagtaka ang hari sa mga hayop, at sinabi sa kaniya ng prinsesa na ipatawag ang kanilang panginoon. Pagdating niya sa kastilyo, ipinakita ang mga ulo ng pitong dragon, at ibinuka ng mangangaso ang kanilang bibig at tinanong kung nasaan ang kanilang mga dila. Gumawa siya ng mga dila, at kinumpirma ng prinsesa ang kaniyang kuwento. Ang marshal ay pinatay, at ang huntsman at prinsesa ay nagpakasal.

Isang araw, ang batang hari ay nanghuli ng isang puting lalaki at nauwi sa kagubatan. Isang matandang babae ang nakiusap na lumapit sa apoy, at hiniling sa kaniya na hampasin ang kaniyang mga hayop ng isang wand upang hindi nila siya mapahamak. Ito ay ginawa silang bato, at kaya niya nagawang gawing bato siya. Natagpuan ng nakatatandang kambal na ang kutsilyo ay kinakalawang lahat sa isang gilid, at hinanap ang kaniyang kapatid. Tinanggap siya bilang batang hari sa bayan, ngunit naglagay ng espada sa kama sa pagitan niya at ng prinsesa. Nang marinig niya ang ginagawa ng kaniyang nakababatang kapatid, pumunta siya sa parehong kakahuyan at natagpuan ang parehong mangkukulam, ngunit tumanggi siyang hampasin ang kaniyang mga hayop. Nang ipinutok niya ang kaniyang baril sa kaniya, hindi siya naaapektuhan ng pamunuan, ngunit pinunit niya ang tatlong pilak na butones at muling binaril siya. Pinasauli niya ang kaniyang kapatid, mga hayop ng kaniyang kapatid, at marami pang iba.

Umuwi ang magkapatid, nagkukuwento. Nang marinig na ang kaniyang nakatatandang kapatid ay tinanggap bilang kaniya at natulog sa kaniyang kama, pinutol ng batang hari ang kaniyang ulo, ngunit nagsisi. Ang liyebre ay nagdala muli ng ugat, at ang kapatid ay naibalik. Bumalik sila sa bayan, at nakilala ng prinsesa ang kaniyang asawa sa pamamagitan ng kuwintas sa kaniyang mga hayop, at tinanong siya kung bakit niya inilagay ang espada sa higaan nang gabing iyon, na inihayag sa kaniya na ang kaniyang kapatid ay totoo.