Ang Gansang Babae

Ang "Gansang Babae" (Aleman: Die Gänsemagd) ay isang Aleman na kuwentong bibit na kinolekta ng Magkapatid na Grimm at unang inilathala sa Grimm's Fairy Tales noong 1815 (KHM 89). Ito ay Aarne-Thompson tipo 533.

Ang kuwento ay unang isinalin sa Ingles ni Edgar Taylor noong 1826, pagkatapos ng marami pang iba, hal. ng isang hindi kilalang komunidad ng mga tagapagsalin noong 1865, ni Lucy Crane noong 1881, ni LucMargaret Hunt noong 1884, atbp. Isinama ito ni Andrew Lang sa The Blue Fairy Book noong 1889.

Pinagmulan

Ang kuwento ay unang inilathala ng Magkakapatid na Grimm sa unang edisyon ng Kinder- und Hausmärchen, tomo 2, noong 1815, bilang numero 3. Lumilitaw ito bilang numero 89 mula noong ikalawang edisyon (1819). Ang pinagkuhanan ng mga Grimm para sa kuwento ay ang mananalaysay na Aleman na si Dorothea Viehmann (1755–1815).

Buod

Ipinadala ng isang balo na reyna ang kaniyang anak na babae sa malayong lupain upang pakasalan. Kasama ng prinsesa ang kaniyang mahiwagang kabayo na si Falada, na marunong magsalita, at isang naghihintay na dalaga. Binigyan ng reyna ang prinsesa ng isang espesyal na alindog na magpoprotekta sa kaniya hangga't isinusuot niya ito.

Ang prinsesa at ang kaniyang alipin ay naglalakbay nang ilang sandali, at kalaunan ay nauhaw ang prinsesa. Hiniling niya sa kasambahay na pumunta at kumuha ng tubig, ngunit sinabi lang ng kasambahay: "Kung gusto mo ng tubig, kumuha ka para sa iyong sarili. Ayoko nang maging lingkod mo." Kaya't ang prinsesa ay kailangang kumuha ng tubig sa malapit na batis. Mahina siyang humagulgol: "Ano ang mangyayari sa akin?" Sumagot ang alindog: "Sayang, sayang, kung alam ng iyong ina, ang kaniyang mapagmahal na puso ay mabibiyak." Maya-maya, nauhaw na naman ang prinsesa. Kaya't muli niyang pinakuha ang kaniyang kasambahay ng tubig. Ngunit muling sinabi ng masamang alipin, "Hindi na ako maglilingkod sa iyo, anuman ang sabihin mo o ng iyong ina." Iniwan ng alipin ang kaawa-awang prinsesa upang uminom sa ilog sa pamamagitan ng kaniyang maliliit na kamay. Kapag yumuko siya sa tubig ang kaniyang alindog ay nahuhulog sa kaniyang dibdib at lumutang.

Sinasamantala ng dalaga ang kahinaan ng prinsesa. Inutusan niya ang prinsesa na magpalit ng damit kasama niya at pati na rin ang mga kabayo. Nagbanta siyang papatayin ang prinsesa kung hindi siya susumpa na hinding-hindi magsasabi ng isang salita tungkol sa pagbabalik-tanaw na ito ng mga tungkulin sa sinumang nabubuhay na nilalang. Nakalulungkot, nanumpa ang prinsesa. Pagkatapos ay sumakay ang alilang babae sa Falada, habang ang prinsesa ay kailangang tugunan ang paghagulgol ng dalaga. Sa palasyo, ang dalaga ay nagpapanggap bilang prinsesa at ang "prinsesa na lingkod" ay inutusang bantayan ang mga gansa kasama ang isang batang lalaki na tinatawag na Conrad. Ang huwad na nobya ay nag-utos na patayin si Falada, dahil natatakot siyang magsalita ito. Narinig ito ng tunay na prinsesa at nakiusap sa mamamatay-tao na ipako ang ulo ni Falada sa itaas ng pintuan kung saan siya dumadaan kasama ang kaniyang mga gansa tuwing umaga.

Kinaumagahan, hinarap ng batang gansa ang ulo ni Falada sa may pintuan: "Falada, Falada, patay ka na, at lahat ng kagalakan sa aking buhay ay tumakas", at sumagot si Falada "Aba, sayang, kung alam ng iyong ina, ang kaniyang mapagmahal na puso ay hati sa dalawa." Sa parang ng gansa, pinagmamasdan ni Conrad ang prinsesa na sinusuklay ang kaniyang magandang buhok at naging sakim siya sa pagbunot ng isa o dalawa sa kaniyang gintong kandado. Ngunit nakita ito ng batang gansa at sinabi ang isang alindog: "Humihip ng hangin, humihip, sabi ko, alisin mo ang sumbrero ni Conrad. Huwag mo siyang babalikan ngayon hangga't hindi nasusuklay ang buhok ko ngayon." Kaya't inalis ng hangin ang kaniyang sumbrero, at hindi na siya makakabalik bago matapos ang pagsisipilyo at pag-aayos ng buhok ng gansa.

Galit na pinuntahan ni Conrad ang hari at ipinahayag na hindi na siya magpapastol ng gansa sa babaeng ito dahil sa mga kakaibang nangyayari. Sinabihan siya ng hari na gawin ito ng isa pang beses, at kinaumagahan ay nagtago at nagbantay. Nahanap niya ang lahat gaya ng sinabi ni Conrad. Nang gabing iyon, hiniling niya sa prinsesa na sabihin sa kaniya ang kaniyang kuwento. Ngunit tumanggi siyang magsalita ng anuman dahil sa kaniyang panunumpa. Iminungkahi ng hari na maaari niyang sabihin ang lahat sa bakal na kalan. Pumayag siya, umakyat sa kalan at nagkuwento habang nakikinig ang hari mula sa labas.

Dahil kumbinsido ang hari na sinabi niya ang totoo, pinasuot niya ang babaeng gansa ng damit ng hari. Pagkatapos ay nilinlang niya ang huwad na prinsesa sa "pagpili ng sarili niyang parusa". Bagaman iba ang bawat pagpipilian sa bawat bersiyon ng kuwento, sa klasikong bersiyon, sinabi niya sa hari na ang isang huwad na alipin ay dapat hilahin sa bayan na nakahubad sa isang bariles na may panloob na spike. Bilang resulta, siya ay pinarusahan ng ganoong paraan hanggang sa siya ay mamatay.

Pagkatapos noon, ang prinsipe at ang tunay na prinsesa ay ikinasal at naghahari sa kanilang kaharian sa loob ng maraming taon.