Ang Hardin ng mga Rosas
Ang Hardin ng mga Rosas (Persa (Persian): گلستان, Golestān; Pranses: Le Jardin des roses; Inggles: The Rose Garden) ay isa sa dalawang obra maestra ni Sa‘di. Sinulat niya ito noong 1259 at isa itong koleksiyon ng mga tula at kuwento.
Sipi baguhin
Matatanaw ang bahagi ng isa sa mga tula ng koleksiyon, at ang salin nito sa Inggles, sa pasukan ng Bulwagan ng mga Bansa sa gusali ng Mga Bansang Nagkakaisa sa Lungsod ng New York, na isang panawagan para sa pagbagsak sa lahat ng mga pumapagitan sa mga tao:[1][2]
- بنی آدم اعضای یک پیکرند
که در آفرينش ز یک گوهرند - چو عضوى به درد آورد روزگار
دگر عضوها را نماند قرار - تو کز محنت دیگران بی غمی
نشاید که نامت نهند آدمی
- Human beings are members of a whole,
- In creation of one essence and soul.
- If one member is afflicted with pain,
- Other members uneasy will remain.
- If you have no sympathy for human pain,
- The name of human you cannot retain.
Mga sanggunian baguhin
- ↑ Biyograpiya ni Sa’di
- ↑ Gikan sa Ang Hardin sa Mga Rosas ni Sa’di.
Mga sumpay sa gawas baguhin
- Buong teksto mula sa sityo ng MIT Naka-arkibo 2011-06-04 sa Wayback Machine.
- PDF ng buong akda mula sa Iran Chamber Society
Ang lathalaing ito ay isang usbong. Makatutulong ka sa Wikipedia sa pagpapalawig nito.