Ang Lalaking Gumuhit ng mga Pusa
Ang "Ang Lalaki na Gumuhit ng mga Pusa" (Hapones: 猫を描いた少年 Hepburn: Neko wo egaita shōnen) ay isang Hapones na kuwentong bibit na isinalin ni Lafcadio Hearn, inilathala noong 1898, bilang numero 23 ng Japanese Fairy Tale Series ni Hasegawa Takejirō.[1][2] Ito ay kalaunang isinama sa Japanese Fairy Tales ni Hearn.[3]
Ang orihinal na pamagat sa manuskrito ni Hearn ay "Ang Artista ng mga Pusa".[1] Ang paglathala nito sa payak na papel tulad ng sa iba pang serye ay hindi umayon sa pag-apruba ni Hearn, at ang aklat na ito ang naging una sa limang tomo na itinakda ni Hearn na nakalathala sa crepe paper.[1] Ang mga ilustrasyon ay ginawa ng artistang si Suzuki Kason.[a][1]
Buod baguhin
Sa isang maliit na nayon nakatira ang isang magsasaka at ang kanyang asawa, na inilarawan bilang disenteng mga tao. Marami silang anak na may kakayahang magsaka, maliban sa bunsong anak na matalino ngunit maliit at mahina, at hindi nababagay sa pagsusumikap. Ang mga magulang ay nagpasiya na ang batang lalaki ay mas mabuti kung siya ay naging isang pari, at siya ay tinatanggap bilang isang acolyte sa pagsasanay sa ilalim ng matandang pari ng templo ng nayon. Bagama't mahusay ang batang lalaki bilang isang mag-aaral, mayroon siyang hindi mapaglabanan na ugali ng pagguhit ng mga pusa sa lahat ng dako, kabilang ang mga gilid ng mga libro, mga haligi ng templo, at lahat ng mga screen nito,[4] at pinatalsik. Binalaan ng pari ang bata: "Iwasan ang malalaking lugar sa gabi. Manatili sa maliit".[2]
Ayaw ng bata na bumalik sa bukid ng kanyang ama dahil sa takot sa parusa, at sa halip, naglakbay siya sa templo sa kalapit na nayon, labindalawang milya ang layo, umaasang matanggap bilang isang acolyte doon, hindi napagtanto na ang lahat ng mga pari na naninirahan doon ay may. matagal na ang nakalipas ay itinaboy ng isang higanteng daga, at ilang mandirigma ang nawala matapos tangkaing lipulin ang duwende sa gabi. Ang batang lalaki ay pumasok sa desyerto na templo, na maalikabok at may pakana. Ngunit nakahanap siya ng maraming malalaking puting screen upang gumuhit, at sa paghahanap ng isang kahon para sa pagsusulatan (na naglalaman ng isang brush), dinurog niya ang ilang tinta (ibig sabihin, giniling ang inkstick sa isang inkstone), at iginuhit ang mga ito ng mga pusa.[2]
Nang makaramdam ng antok, hihiga na sana siya para matulog sa tabi ng screen, ngunit naalala niya ang sinabi ng matandang pari at umakyat siya sa loob ng maliit na kabinet para matulog. Sa gabi ay nakakarinig siya ng mga nakakakilabot na tunog ng hiyawan at labanan. Pagdating ng umaga at sa wakas ay umakyat siya, natuklasan niya ang bangkay ng duwende-daga. Habang iniisip niya kung ano ang maaaring pumatay dito, napansin niya na ang lahat ng kanyang mga pusa ngayon ay may dugo sa kanilang mga bibig. Siya ay pinarangalan bilang isang bayani sa pagkatalo sa halimaw, at lumaki bilang isang sikat na artista.[2]
Talababa baguhin
- ↑ The illustration of the byōbu screen (or rather, a tsuitate screen, on p. 4) is signed "Kason", allowing this artist to be identified.[kailangan ng sanggunian]
Mga sanggunian baguhin
- ↑ 1.0 1.1 1.2 1.3 Sharf (1994)
- ↑ 2.0 2.1 2.2 2.3 Hearn (1898).
- ↑ Hearn (1918).
- ↑ Although the text says the boy was caught drawing on a "paper screen", the corresponding illustration shows he has drawn on a fusuma, or paper-covered sliding door.