Ang Magandang Kasunduan

Ang Magandang Kasunduan (Aleman: Der Gute Handel) ay isang Aleman na kuwentong bibit na kinolekta ng Magkapatid na Grimm, KHM 7. Ang antisemitikong kuwentong bibit na ito ay idinagdag sa koleksiyon ng mga Grimm na Kinder- und Hausmärchen sa ikalawang edisyon ng 1819. Ito ay isang kuwento ng Aarne–Thompson tipo 1642. Ang isang katulad na antisemitikong kuwento na nakolekta ng mga Grimm ay ang The Jew Among Thorns ( Der Jude im Dorn ).

Buod

Ang Magsasaka at ang mga Palaka - paglalarawan ni Hermann Vogel - Kinder- und Hausmärchen, München: Verlag von Braun u. Schneider, c 1892

Dinala ng isang magsasaka ang kaniyang baka sa palengke kung saan ipinagbili niya ito sa halagang pitong thaler. Sa kaniyang pag-uwi ay dumaan siya sa isang lawa kung saan kumakanta ang mga palaka ng, "akt, akt, akt, akt", na para sa kaniya ay parang "otso, walo, walo, walo". "Anong kalokohan ang sinasabi nila", sabi niya, "para akong binayaran ng pito at hindi walo". But still they called out, "akt, akt, akt, akt". Sumugod sa gilid ng tubig ang magsasaka ay sumigaw ng "Mga hangal na hayop! Ako ay binayaran ng pitong thaler, hindi walo!" at kinuha niya ang mga barya sa kaniyang pitaka at binilang ang mga ito, ngunit ang mga palaka ay nagpatuloy pa rin sa kanilang "akt, akt, akt, akt".

"Well", sigaw niya, "kung sa tingin mo mas alam mo pa ang tungkol dito kaysa akin, mabibilang mo sila sa sarili mo!" Kasabay nito ay itinapon niya ang mga barya sa lawa at hinintay na mabilang ng mga palaka at itapon ito pabalik, ngunit ang mga palaka ay sumigaw ng "akt, akt, akt, akt". Naghintay at naghintay ang magsasaka. Naghintay siya hanggang hating-gabi nang sa wakas ay sumuko siya at umuwi, sinusumpa ang mga palaka sa kanilang katangahan habang siya ay umalis.

Nakarating siya sa bahay na masama ang pakiramdam at nagpasya na bibili siya ng isa pang baka. Ginawa niya ito at siya mismo ang kinatay, iniisip na kung makakakuha siya ng magandang presyo para sa karne ay gagawa siya ng kasing dami ng halaga ng dalawang baka at magkakaroon din ng balat ng baka. Dinala ng magsasaka ang karne sa bayan kung saan sinalubong siya sa tarangkahan ng bayan ng isang grupo ng mga aso na pinamumunuan ng isang malaking greyhound, na kabilang sa butcher ng bayan. Dumating ang greyhound na sumisinghot sa karne at tumahol "Bow wow, what now?" Sinabi ng magsasaka sa aso, "Naiintindihan ko na gusto mo ang karne ngunit hindi ko ito maibibigay sa iyo nang libre. Kung ikaw ay mananagot sa iyong mga kapwa, iiwan ko sa iyo ang karne dahil kilala ko ang iyong panginoon. Ngunit isip, kailangan mong dalhin sa akin ang pera para sa karne sa loob ng tatlong araw." "Bow wow, ano ngayon?" sabi ng aso. Nasiyahan sa kasunduan na iniwan ng magsasaka.

Pagkaraan ng tatlong araw ay hindi natanggap ng magsasaka ang kaniyang pera. "I trusted that dog to keep the bargain", mapait niyang sabi sa sarili. Pagpasok sa bayan, dumiretso siya sa magkakatay at humingi ng bayad para sa karne. Akala ng berdugo ay nagbibiro ang magsasaka, ngunit iginiit ng magsasaka na gusto niyang bayaran ang iniwan niyang karne sa kustodiya ng aso ng berdugo. Sa halip ay kinuha ng berdugo ang kaniyang walis at pinalayas ang magsasaka sa kaniyang tindahan.

Ang Magsasaka ay umaapela sa Hari- paglalarawan ni Hermann Vogel - Kinder- und Hausmärchen, München: Verlag von Braun u. Schneider, c 1893

"Makakamit ko ang hustisya!", sabi ng magsasaka. "Pupunta ako sa hari!", at pagkatapos ay umalis siya sa palasyo ng hari. Pagharap sa hari at sa kaniyang anak na babae, tinanong siya ng hari kung ano ang kaniyang hinaing. "Buweno", sabi ng magsasaka, "ninakaw ng mga palaka ang aking pera at ang mga aso ang aking karne at hinampas ako ng hawakan ng walis!" Habang nagkukuwento siya ay tumawa ng malakas ang prinsesa. Ang hari, gayunpaman, ay matiyagang nakinig at nagsabi, "Hindi ko maituwid ang maling ginawa sa iyo, ngunit sa halip ay maaari mong makuha ang kamay ng aking anak na babae. Hindi pa siya tumatawa noon at nangako ako na dapat niyang pakasalan ang unang lalaking magpapagawa sa kaniya. Maaari kang magpasalamat sa Diyos para sa iyong magandang kapalaran ngayon." "Ngunit mayroon na akong asawa sa bahay at siya ay sapat na sa isang dakot", sabi ng magsasaka, "at ayaw ko ng iba."

Ininsulto, galit na sinabi ng hari sa magsasaka, "Ikaw ay isang lout!" na sinagot ng magsasaka "Ano pa ang aasahan mo sa isang baka, kamahalan, kundi karne ng baka?" Sumagot ang hari, "Buweno, sa halip ay maaari kang magkaroon ng ibang gantimpala. Umalis ka na ngayon ngunit bumalik ka pagkalipas ng tatlong araw kung kailan makakatanggap ka ng limang daan." Maligayang umalis ang magsasaka, at sa pagdaan sa tarangkahan ng bayan ay nakasalubong niya ang guwardiya, na nagsabing bilang ganti sa pagpapatawa sa prinsesa ay tiyak na tumanggap ng malaking gantimpala ang magsasaka. "Mayroon talaga ako", sagot ng magsasaka. "Sa tatlong araw kailangan kong bumalik kapag limang daan ang mabibilang para sa akin."

"Ano ang magagawa mo sa lahat ng pera?", tanong ng sundalo. "Hayaan mo akong kumuha ng kaunti nito." Pumayag ang magsasaka na magkaroon ng dalawang daan ang sundalo mula sa kaniyang bahagi. "Sa tatlong araw ay pumunta ka sa hari", ang sabi niya "at bilangin mo ito."

Isang Hudyo ang nakatayo sa malapit, na nang marinig ang kanilang pag-uusap ay pumunta sa magsasaka at sa pagpuri sa kaniyang magandang kapalaran ay sinabi niyang ipagpapalit niya ang mga ipinangakong thaler ng mas maliliit na barya. "Hudyo", sabi ng magsasaka, "maaari kang magkaroon ng tatlong daan. Bigyan mo ako ng mga barya ngayon at sa tatlong araw ay pumunta ka sa hari upang ibilang sa iyo ang balanse." Natuwa sa kaniyang bargain ang Hudyo ay nagdala ng katumbas na kabuuan sa groschen - ngunit pinalitan ng isang pekeng barya para sa bawat dalawang tunay. Pagkaraan ng tatlong araw, tumayo ang magsasaka sa harap ng hari upang mabilang sa kaniya ang kaniyang ipinangakong gantimpala - ngunit sa halip na limang daang thaler ang gantimpala ay limang daang suntok.

Inaangkin ng Sundalo at Hudyo ang kanilang gantimpala - Paglalarawan ni Otto Ubbelohde para sa Grimms' Fairy Tales (1909)

"Ginoo," sabi ng magsasaka, "wala na sa akin ang gantimpala sapagkat nagbigay ako ng dalawang daan sa bantay at tatlong daan sa Hudyo." Sa oras na iyon ang dalawa ay pumasok upang tanggapin ang ipinangako sa kanila - at bawat isa ay tumanggap ng inilaang mga suntok. Ang sundalo, na sanay sa ganoong pagtrato, ay tinanggap sila ng maayos. Ngunit ang Hudyo ay malungkot na sumigaw, "Naku, naku, ang mga thaler na ito ay mahirap!"

Ang hari ay labis na natuwa sa pagtakas ng magsasaka mula sa kaniyang 'gantimpala', at sinabi sa kaniya na maaari siyang pumunta sa silid ng kayamanan at kumuha ng mas maraming ginto hangga't gusto niya. Hindi na kailangang sabihan ng dalawang beses, dumiretso ang magsasaka sa treasure chamber kung saan nilagyan niya ng ginto ang kaniyang mga bulsa pagkatapos ay pumunta siya sa isang malapit na inn upang bilangin ang kaniyang gantimpala. Gayunpaman, natataranta pa rin mula sa mga suntok na natanggap niya sa pamamagitan ng kaniyang 'pagkakasundo', lihim na sinundan ng Hudyo ang magsasaka at narinig siyang bumubulong, "Niloko ako ng hamak na iyon ng isang hari. Kung binigyan niya lang ako ng pera ay alam ko kung magkano ang mayroon ako. Ngunit paano ko malalaman kung magkano ang inilagay ko sa aking mga bulsa?" Nang marinig ang pananalita ng magsasaka nang walang galang tungkol sa hari, nagpasya ang Hudyo na isumbong siya sa pag-asa ng gantimpala at umaasa na ang magsasaka na nanloko sa kaniya ay makakatanggap ng angkop na parusa.

Nang masabihan ng kawalang-galang ng magsasaka ang hari ay galit na hiniling na dalhin siya sa harap niya. Ang Hudyo ay dumiretso sa magsasaka upang sabihin sa kaniya na dapat siyang pumunta kaagad sa hari tulad niya. Sinabi ng magsasaka, "Hindi tama na ang isang tulad ko na may napakaraming ginto sa kaniyang mga bulsa ay dapat na humarap sa hari na nakadamit ng mabahong damit. Pahiramin mo ako ng magandang coat para makagawa ako ng magandang anyo." Sa takot na ang galit ng hari ay lumamig kung may pagkaantala na hahantong sa pagkawala ng kaniyang gantimpala at ang parusa ng magsasaka ay pinahiram siya ng Hudyo ng isang pinong amerikana.

Nakatayo sa kaniyang magandang amerikana ang hari ay nagtanong sa magsasaka, "Ano itong sinasabi mo tungkol sa akin?"

"Ginoo," sabi ng magsasaka, "hindi ka makapaniwala sa isang salita na lumalabas sa bibig ng isang Hudyo! Aba, I bet sasabihin pa niya na sa kaniya ang fine coat na ito!"

"Ano?", sigaw ng Hudyo. "Siyempre ang amerikana ay akin - ipinahiram ko sa iyo upang isuot sa harap ng hari!"

"Buweno", naisip ng hari, "ang Hudyo ay nagsisinungaling sa isa sa atin. Sa akin man o sa magsasaka." At muli ay pinabayaran niya ang Hudyo sa mga hard thaler. Ang magsasaka ay naglakad pauwi na nakasuot ng magandang amerikana na ang kaniyang mga bulsa ay puno ng ginto at sinabi sa kaniyang sarili, "Sa pagkakataong ito ay gumawa ako ng isang magandang bargain!"