Ang Paa ng Unggoy

Ang "The Monkey's Paw" (Ang Paa ng Unggoy) ay isang katatakutang maikling kuwento at kuwentong bibit ng may-akda na W. W. Jacobs, unang inilathala sa Ingaltera sa koleksiyon na The Lady of the Barge noong 1902. Sa kwento, tatlong kahilingan ang ipinagkaloob sa may-ari ng The Monkey's Paw, ngunit ang mga kahilingan ay may malaking halaga para sa pakikialam sa kapalaran.

Ito ay inangkop ng maraming beses sa ibang media, kabilang ang mga dula, pelikula, serye sa TV, opera, kwento at komiks, noon pang 1903. Una itong inangkop sa pelikula noong 1915 bilang isang Britanikong tahimik na pelikula na idinirek ni Sidney Northcote. Ang pelikula (nawala na ngayon) ay pinagbidahan ni John Lawson, na gumanap din bilang pangunahing tauhan sa 1907 stage play ni Louis N. Parker.

Buod

Ilustrasyon para sa "The Monkey's Paw" ni Maurice Greiffenhagen, mula sa koleksiyon ng maikling kuwento ni Jacobs na The Lady of the Barge (1902)

Kasama sa maikling kuwento sina G. at Gng. White at ang kanilang adultong anak na si Herbert. Dumating si Sarhento-Mayor Morris, isang kaibigan na nagsilbi sa British Army sa India, para sa hapunan at ipinakilala sila sa paa ng isang monyang unggoy. Isang matandang fakir ang naglagay ng spell sa paa, upang ito ay magbigay ng tatlong hiling ngunit may impiyernong kahihinatnan lamang bilang parusa sa pakikialam sa kapalaran. Si Morris, na nagkaroon ng isang kakila-kilabot na karanasan sa paggamit ng paa, ay itinapon ito sa apoy, ngunit ang nag-aalinlangan na si Mr. White ay nakuha ito. Bago umalis, binalaan ni Morris si Mr. White kung ano ang maaaring mangyari sakaling gamitin niya ang paa.

Nag-alinlangan si G. White noong una, sa paniniwalang nasa kaniya na ang lahat ng gusto niya. Sa mungkahi ni Herbert, si G. White ay walang tigil na humihiling ng £200, na magbibigay-daan sa kaniya na gawin ang huling pagbabayad ng mortgage para sa kaniyang bahay. Nang mag-wish siya, biglang nabitawan ni G. White ang paa sa gulat, na sinasabing gumalaw ito at pumikit na parang ahas. Nang sumunod na gabi, dumating ang isang empleyado sa bahay ng mga White, na nagsasabi sa kanila na si Herbert ay napatay sa isang kakila-kilabot na aksidente sa makina na pumutol sa kaniyang katawan. Itinatanggi ng kumpanya ang anumang pananagutan para sa insidente, ngunit gumawa ng goodwill na pagbabayad na £200, ang halagang ibinibigay na hinihiling ni G. White.

Isang linggo pagkatapos ng libing, si Gng. White, galit na galit sa kalungkutan, iginiit na gamitin ng kaniyang asawa ang paa upang hilingin na mabuhay muli si Herbert. Nag-aatubili, ginawa niya ito, sa kabila ng labis na pagkabalisa sa pag-iisip na ipatawag ang putol-putol at naaagnas na katawan ng kaniyang anak. Makalipas ang isang oras, may kumatok sa pinto. habang kinakamot ni Gng. White ang mga kandado sa desperadong pagtatangka na buksan ang pinto, si G. White ay natakot at natakot na ang nasa labas ay hindi ang anak na mahal niya. Ginagawa niya ang kaniyang pangatlo at huling hiling. Tumigil ang katok, at binuksan ni Gng. White ang pinto ng makitang walang tao.