Ang Tatlong Prinsipe ng Serendip
Ang Tatlong Prinsipe ng Serendip ay ang Ingles na bersiyon ng kuwentong Peregrinaggio di tre giovani figliuoli del re di Serendippo[1] na inilathala ni Michele Tramezzino sa Venecia noong 1557. Inangkin ni Tramezzino na narinig niya ang kuwento mula sa isang Cristoforo Armeno, na nagsalin ng Persa na kuwentong bibit sa Italyano, na iniangkop ang Unang Aklat ng Hasht-Bihisht ni Amir Khusrau[2] ng 1302. Ang kuwento ay unang dumating sa Ingles sa pamamagitan ng isang pagsasalin sa Pranses, at ngayon ay umiiral sa ilang mga hindi na nakalathala na mga pagsasalin.[3][4][5] Ang Serendip ay ang Klasikong Persa na pangalan para sa Sri Lanka (Ceylon).[5]
Ang kuwento
baguhin"Noong sinaunang panahon ay may umiral sa bansa ng Serendippo, sa Malayong Silangan, isang dakila at makapangyarihang hari na ang pangalan ay Giaffer. Nagkaroon siya ng tatlong anak na mahal na mahal niya. At bilang isang mabuting ama at labis na nag-aalala tungkol sa kanilang pag-aaral, nagpasya siyang iwanan silang pinagkalooban hindi lamang ng dakilang kapangyarihan, kundi pati na rin ng lahat ng uri ng mga birtud na partikular na nangangailangan ng mga prinsipe."
Ang ama ay naghahanap ng pinakamahusay na posibleng mga tutor. "At sa kanila ay ipinagkatiwala niya ang pagsasanay sa kaniyang mga anak, na may pag-unawa na ang pinakamahusay na magagawa nila para sa kaniya ay turuan sila sa paraang agad silang makikilala bilang kaniya."
Kapag nasiyahan ang mga tutor sa mahusay na pag-unlad na ginawa ng tatlong prinsipe sa sining at agham, iniuulat nila ito sa hari. Siya, gayunpaman, ay nag-aalinlangan pa rin sa kanilang pagsasanay, at ipinatawag ang bawat isa, ay nagpahayag na siya ay magretiro sa buhay na mapagnilay-nilay na iniiwan sila bilang hari. Ang bawat isa ay magalang na tumatanggi, na nagpapatunay sa nakahihigit na karunungan at kakayahang mamuno ng ama.
Ang hari ay nalulugod, ngunit sa takot na ang edukasyon ng kaniyang mga anak ay maaaring masyadong nakanlungan at may pribilehiyo, nagkunwaring galit sa kanila dahil sa pagtanggi sa trono at pinaalis sila sa lupain.
Ang nawawalang kamelyo
baguhinNang makarating ang tatlong prinsipe sa ibang bansa ay may mga bakas na silang makilala nang eksakto ang isang kamelyo na hindi pa nila nakita. Napagpasyahan nila na ang kamelyo ay pilay, bulag ang isang mata, walang ngipin, may dalang buntis, at may pulot sa isang tabi at mantikilya sa kabilang panig. Nang makaharap nila ang mangangalakal na nawalan ng kamelyo, iniuulat nila ang kanilang mga obserbasyon sa kaniya. Inakusahan niya sila ng pagnanakaw ng kamelyo at dinala sila sa Emperador Beramo, kung saan humingi siya ng kaparusahan.
Pagkatapos ay itinanong ni Beramo kung paano nila naibibigay ang tumpak na paglalarawan ng kamelyo kung hindi pa nila ito nakita. Malinaw sa mga tugon ng mga prinsipe na gumamit sila ng maliliit na pahiwatig upang mahinuha nang matalino ang katangian ng kamelyo.
Kinain ang damo mula sa gilid ng kalsada kung saan ito ay hindi gaanong berde, kaya ang mga prinsipe ay naghinuha na ang kamelyo ay bulag sa kabilang panig. Dahil may mga bukol ng nginunguyang damo sa kalsada na kasing laki ng ngipin ng kamelyo, napag-alaman nilang nahulog sila sa puwang na iniwan ng nawawalang ngipin. Ang mga track ay nagpakita ng mga bakas ng tatlong talampakan lamang, ang ikaapat ay kinaladkad, na nagpapahiwatig na ang hayop ay pilay. Ang mantikilya na iyon ay dinadala sa isang gilid ng kamelyo at pulot sa kabilang panig ay maliwanag dahil ang mga langgam ay naakit sa tinunaw na mantikilya sa isang gilid ng kalsada at lumilipad sa natapong pulot sa kabilang panig.
Tungkol sa babae, ang isa sa mga prinsipe ay nagsabi: "Nahulaan ko na ang kamelyo ay may dalang babae, dahil napansin ko na malapit sa mga riles kung saan lumuhod ang hayop ay makikita ang bakas ng isang paa. Dahil may ilang ihi sa malapit, binasa ko ang aking mga daliri at bilang reaksyon sa amoy nito nakaramdam ako ng isang uri ng pagkahilig sa laman, na nakumbinsi sa akin na ang bakas ay paa ng isang babae."
"Nahulaan ko na ang parehong babae ay dapat na buntis", sabi ng isa pang prinsipe, "dahil may napansin akong mga bakas ng kamay sa malapit na nagpapahiwatig na ang babae, na nagdadalang-tao, ay tinulungan ang sarili na tumayo sa kaniyang mga kamay habang umiihi."
Sa sandaling ito, isang manlalakbay ang pumasok sa eksena upang sabihin na natagpuan niya ang isang nawawalang kamelyo na gumagala sa disyerto. Iniligtas ni Beramo ang buhay ng tatlong prinsipe, pinagkalooban sila ng masaganang gantimpala, at hinirang sila bilang kaniyang mga tagapayo.
Nagpapatuloy ang kuwento
baguhinAng tatlong prinsipe ay may maraming iba pang mga pakikipagsapalaran, kung saan sila ay patuloy na nagpapakita ng kanilang katalinuhan, mga kuwento-sa-kuwento ay sinabi, at mayroong isang masayang pagtatapos.[6]
Mga sanggunian
baguhin- ↑ Padron:Wikisourcelang-inline
- ↑ See Ben-Amos, Dan; atbp. (2006). Folktales of the Jews: Tales from Eastern Europe. Jewish Publication Society. p. 318. ISBN 0-8276-0830-6.
{{cite book}}: CS1 maint: date auto-translated (link), accessible - ↑ E.g. Remer, T. G., Ed. (1965) Serendipity and the Three Princes of Serendip; From the Peregrinaggio of 1557. University of Oklahoma Press, Norman, OK.
- ↑ E.g. Remer, T. G., Ed. (1965) Serendipity and the Three Princes of Serendip; From the Peregrinaggio of 1557. University of Oklahoma Press, Norman, OK.
- ↑ 5.0 5.1 "serendipity, n." OED Online. Oxford University Press, June 2017. Web. 2 November 2017.
- ↑ For a little more detail see Richard Boyle's retelling of the tale here Naka-arkibo 2022-03-14 sa Wayback Machine..