Ang "Tatlong Wika" ay isang Aleman na kuwentong bibit na kinolekta ng Magkapatid na Grimm, kuwento numero 33. Ito ay Aarne-Thompson tipo 671.

Pinagmulan

baguhin

Ang kuwento ay kinolekta ng Magkapatid na Grimm mula sa isang lalaking nagngangalang Hans Truffer mula sa Visp. Ang kuwento ay kasama sa 1819 na edisyon ng kanilang Kinder- und Hausmärchen, na pinalitan ang naunang Der gestiefelte Kater ("The Tomcat with Boots").[1]

Ang nag-iisang anak na lalaki ng isang bilang ay walang matutunan. Tatlong beses ang bilang na nagpadala sa kaniya para sa isang taon sa mga sikat na mga maestro. Sa bawat pagkakataon, bumabalik ang anak: sinasabi muna na alam niya kung ano ang sinabi ng mga aso kapag sila ay tumatahol; sa susunod na pagkakataon, kung ano ang sinabi ng mga ibon; at panghuli, ang sinabi ng mga palaka. Sa galit sa kaniyang kawalang-silbi, inutusan ng kaniyang ama ang kaniyang mga tao na dalhin siya sa kakahuyan at patayin, ngunit nakiramay sila sa kaniya, at sa halip ay dinala ang bilang ng mga mata at dila ng usa bilang patunay ng kaniyang kamatayan.

 
Lumapit ang mga kalapati sa kampana - isang tanda na hudyat ng halalan ng bagong Papa. Ilustrasyon ni John Batten para sa Europa's Fairy Book ni Joseph Jacobs (1916).

Sa kaniyang paggala, pinalaya niya ang isang lugar mula sa pagmumultuhan ng mga aso, sa pamamagitan ng pagtataas ng isang kayamanan mula sa ilalim ng isang tore, na magagawa niya dahil naiintindihan niya ang kanilang wika. Hiniling sa kaniya ng panginoon ng kastilyo na gawin ito, at lumabas siya na may dalang kaban ng ginto, at inampon siya ng panginoon bilang isang anak.

Pumunta siya sa Roma. Sa Roma, namatay ang Papa, at gusto ng mga kardinal na siya ang kahalili ng Santo Papa, dahil dalawang kalapati ang nakapatong sa kaniyang mga balikat bilang isang banal na tanda. Sa kaniyang paglalakbay, ang pakikinig sa mga palaka ay nagpalungkot at nag-isip. Pumayag siya sa kaniyang appointment, gaya ng ipinayo sa kaniya ng mga kalapati. Nang magbasa siya ng Misa, bumulong ang mga kalapati kung paano ito gagawin sa kaniyang tainga.

Pagsusuri

baguhin

Pag-uuri

baguhin

Ang kuwento ay inuri sa Magkapatid na Grimm bilang ATU 671, "The Three Languages". Tinutunggali ni Stith Thompson na ang kuwento ay minsan nalilito sa ATU 517, "The Boy Who Learned Many Things".[2]

Sinasabi ng scholarship na ang pag-aaral ng mga wika ng mga palaka, aso at ibon ay simbolikong kumakatawan sa pagsasalita ng mga nilalang sa tubig, lupa, at hangin.[3]

Ang kuwento ay nasa ilalim ng paksa ng tradisyong-pambayan ng "The Outcast Child", ibig sabihin, ang bayani o pangunahing tauhang babae ay pinatalsik sa tahanan, ngunit kalaunan ay tumaas sa hanay ng lipunan at umuwing matagumpay.[4]

Mga sanggunian

baguhin
  1. Bolte, Johannes; Polívka, Jiri. Anmerkungen zu den Kinder- u. hausmärchen der brüder Grimm. Erster Band (NR. 1-60). Germany, Leipzig: Dieterich'sche Verlagsbuchhandlung. 1913. p. 322.
  2. Thompson, Stith. The Folktale. University of California Press. 1977. p. 84. ISBN 0-520-03537-2
  3. Šmitek, Zmago (2017). “What Do Birds Sing? On Animal Language in South Slavic Folklore" [Kaj ptiči pojó? O živalski Govorici V južnoslovanski folklori]. In: Studia Mythologica Slavica 20 (April). Ljubljana, Slovenija. p. 122. https://doi.org/10.3986/sms.v20i0.6663.
  4. Hartland, E. Sidney. "The Outcast Child." The Folk-Lore Journal 4, no. 4 (1886): 308-49. http://www.jstor.org/stable/1252856.