Ang mga Handog ng Salamangkero

Ang "Ang mga Handog ng Salamangkero" (Finlandes: Hiiden lahjat) ay isang Finlandes na kuwentong bibit, unang inilathala ni Eero Salmelainen. Ang kuwentong ito, sa partikular, ay talagang pinamagatang Paholaisen antamat soittoneuwot [soittoneuvot] ("Mga Instrumentong Pangmusika na Ibinigay ng Diyablo"). Isinalin ito sa Aleman ni Emmy Schreck bilang Die Gaben des Unholds. Isinama ito ni Andrew Lang sa The Crimson Fairy Book (1903), na naglilista ng kaniyang pinagmulan bilang Finnische Mahrchen.

Pinanggalingan

Ipinahiwatig ni Emmy Schreck na ang kuwento ay nagmula sa Liperi.

Buod

Ipinagbawal ng isang biyudo ang kaniyang kaisa-isang anak na lalaki na barilin ang ilang ibon. Isang araw, ginawa niya ito, at hinabol ang isang ibong nasugatan niya hanggang sa siya ay nawala sa kagubatan. Pagsapit ng gabi, nakita niya ang isang salamangkero na hinahabol ng mga lobo. Binaril niya ang pinakamalaking lobo, na nagpalipad sa lahat. Binigyan siya ng salamangkero ng kanlungan sa gabi. Sa umaga, hindi siya magising. Umalis ang salamangkero upang manghuli. Nagising ang bata at nakipag-usap sa katulong, na nagsabi sa kaniya na hingin ang kabayo sa ikatlong stall bilang gantimpala. Nang gawin niya ito, sinubukan siyang hikayatin ng salamangkero kung hindi man, ngunit sa wakas ay ibinigay ito sa kaniya, kasama ang isang sitar, isang biyolin, at isang plauta, na sinasabi sa kaniya na patugtugin ang bawat isa kung siya ay nasa panganib.

Binalaan siya ng kabayo na huwag babalik sa kaniyang ama, na siya lamang ang magpapatalo sa kaniya. Sumakay siya sa kabayo, patungo sa lungsod ng hari, kung saan hinahangaan ng lahat ang kabayo. Sinabi sa kaniya ng kabayo na sabihin sa hari na ipagtanggol ito kasama ng mga maharlikang kabayo; pagkatapos ay lalago silang kasingganda nito. Nagtagumpay ito, ngunit naiinggit ang matandang nobyo sa bata. Sinabi niya sa hari na ang bata ay nag-claim na nahanap niya ang lumang war-charger ng hari, na nawala sa kakahuyan. Inutusan ng hari ang bata na hanapin ito sa loob ng tatlong araw. Sinabi sa kaniya ng kabayo na humingi ng isang daang patay na baka, hiwa-hiwain, at sila ay sumakay. Sa utos ng kabayo, pinigilan niya ang ikatlong kabayo na dumating sa kanila, at pagkatapos ay ginulo ang uwak ng salamangkero sa pamamagitan ng paghagis ng karne sa likod nila. Sinabi ng nobyo na sinabi niyang maibabalik niya ang nawala na asawa ng hari. Ang kabayo ay nagsabi sa kaniya na sumakay dito sa ilog, kung saan ito ay sumisid at ipagpalagay ang kaniyang tunay na anyo; siya ang reyna. Ito ay ikinalugod ng hari, ngunit sinabi sa kaniya ng lalaking ikakasal na ang bata ay nagbanta na uupo sa trono, at hinatulan siya ng hari na bitayin. Ang batang lalaki ay tumugtog ng sitar, at ang berdugo ay kailangang sumayaw buong araw. Kinabukasan, lahat ay dumating upang makita siyang nakabitin, ang bata ay tumugtog ng biyolin, at ang buong pulutong ay sumayaw. Sa ikatlong araw, gusto ng hari na tumanggi na tumugtog siya ng plauta, ngunit hinikayat siya ng karamihan. Pinilit ng hari na itali muna siya sa puno, ngunit sumayaw pa rin siya, hanggang sa hilaw na ang kaniyang likod, at pagkatapos ay lumitaw ang salamangkero. Sinira niya ang bitayan at pinatay ang hari. Pinili ng mga tao ang batang lalaki bilang kanilang hari, at nilunod ng matandang lalaking ikakasal ang sarili, dahil maaaring mahirap ang bata sa buong buhay niya nang hindi niya pinakialaman.