Baemsillang

Ang Baemsillang: Gureongdeongdeong sinseonbi (Hangul: 뱀신랑: 구렁덩덩신선비; Tagalog: Ang Ahas na Bana: Ang Banal na Ahas na Iskolar) ay isang Koreanong kuwentong-pambayan tungkol sa isang babaeng kasal ng ahas (baem) at kaniyang asawa (sillangem) na sumisira sa isang pangako. nilupig ang kahirapan upang muling makasama siya. Ang kuwentong ito ng isang ahas na naglaglag ng balat nito upang maging isang tao ay kilala rin bilang Gureongdeongdeong sinseonbi sa Korea, na nangangahulugang "banal na ahas na iskolar." Ang hirap na dinaranas ng asawa habang hinahanap ang kaniyang asawa ay itinuturing ng ilan na kahalintulad ng isang pari na sumusubok na muling tumanggap ng isang diyos.

Kasaysayan

Pinagtibay ng Baemsillang ang isang pattern ng pagsasalaysay na katulad ng mitolohiyang Cupid at Psyche. Ayon sa Talatuntunang Aarne–Thompson ng mga kuwentong-pambayan, ang kuwento ay maaaring ituring na isang Koreanong bersiyon ng Tipo 425: The Search for the Lost Husband. Ang Baemsillang ay ipinasa sa pasalita sa higit sa apatnapu't limang mga pagkakaiba-iba sa buong Korea. Ang ilan ay kasama sa mga pangunahing koleksiyon ng kuwentong-pambayan ng Korea gaya ng Hanguk gubi munhak daegye, o ang Pagtitipon ng Panitikang Pasalita ng Korea.

Suma

Buod

Noong unang panahon, may nakatirang matandang mag-asawa. Isang araw, sa wakas ay nabuntis ang matandang asawa, nanganak ng isang ahas. Itinago ng matandang asawa ang ahas sa likod-bahay. Ang isa sa mga kapitbahay ay nagkataong may tatlong anak na babae na nagpasyang bumisita nang makarinig ng mga tsismis na nanganak na ang matandang kapitbahay. Gayunpaman, nang matuklasan na isang ahas ang ipinanganak, lahat sila ay naiinis maliban sa bunsong anak na babae. Nang masaksihan ang ahas, sinabi ng ikatlong anak na babae na ang matandang babae ay nagsilang ng isang banal na iskolar ng ahas. Nang lumaki ang ahas, nakiusap ito sa kaniyang ina na ipakasal siya sa isa sa mga anak ng kanilang kapitbahay. Ang ina ay pumunta sa tabi ng bahay upang magpakasal, ngunit ang panganay at pangalawang anak na babae ay tumanggi. Tinanggap ng ikatlong anak na babae ang proposal at pinakasalan ang ahas.

Sa gabi ng kanilang kasal, hiniling ng ahas sa kaniyang nobya na maghanda ng isang lalagyan ng toyo, isang lalagyan ng harina, at isang lalagyan ng tubig. Ang ahas pagkatapos ay dumulas sa lalagyan ng toyo, gumulong sa lalagyan ng harina, at sa wakas ay naligo sa lalagyan ng tubig. Paglabas nito, nalaglag ang balat ng ahas at naging kaaakit-akit na iskolar. Ang mga nakatatandang kapatid na babae ng nobya ay nainggit nang makita nila na ang kanilang nakababatang kapatid na babae ay nakatira kasama ang isang napakagandang ginoo.

Isang araw, ipinangako ng ahas na asawa ang kaniyang asawa na hindi niya ipapakita ang kaniyang balat kaninuman at umalis siya para kumuha ng eksameng pangserbisyo sa pamahalaan sa Seoul. Sa kasamaang palad, lumapit ang mga nakatatandang kapatid na babae ng asawa upang palihim na hanapin ang balat ng ahas at sinunog ito. Nang maramdaman mula sa Seoul na nasunog ang kaniyang balat, nawala ang iskolar ng ahas. Nang hindi makauwi ang kaniyang asawa, hinanap siya ng kaniyang asawa. Sa kaniyang paglalakbay, nakasalubong niya ang isang uwak, baboy-ramo, isang babaeng naglalaba at isang magsasaka na nag-aararo sa bukid at ginawa ang ipinagagawa ng bawat isa sa kaniya upang malaman kung nasaan ang kaniyang asawa.

Sa oras na maabutan siya ng asawa, ang iskolar ng ahas ay nag-asawa na muli at nakikisama sa ibang babae. Nagpasya siyang bigyan ng mga gawain ang dalawang babae at manatili sa isa na mas mahusay na gumanap sa kanila. Ang mga gawain ay nagsasangkot ng mga hamon tulad ng pagpuputol ng kahoy na panggatong, pag-iigib ng tubig, at pag-iwas ng buhok mula sa kilay ng tigre, na matagumpay na naisagawa ng unang asawa habang ang pangalawang asawa ay hindi. Kaya naman iniwan ng iskolar ng ahas ang kaniyang pangalawang asawa at bumalik sa maligayang pamumuhay kasama ang kaniyang unang asawa.