Distribusyón ng salitang-tinutukoy (paksa)

Ang distribusyón ng salitang-tinutukoy (paksa) o "distribution of terms" ay isang teoríyá sa lohika na sinasabing ang salitang-tinutukoy (paksa) sa katapusang pangungusap (conclusion) ng isang silogismo ay kailangang matatagpuan din sa pambungad at kasunod na mga palagay (premises).

Ang "salitang-tinutukoy" o "paksa" ay maayos na naibahagi kung ang kahulugan nito bilang pasimuno (subject) o panaguri (predicate) ay kasukat ang saklaw ng pangkat (class) na binabanggit sa mga palagay.

Unang inilarawan ang teoriyang ito noong Gitnang Kapanahunan, ngunit patuloy ang pampaaralang debate sa katumpakan nito hanggang sa ngayon.

Halimbawa

A: Ang lahat ng kabayo ay mabilis tumakbo. (pangkalahatang pagpapatibay)

E: Walang kabayo na mabagal tumakbo. (pambahaging pagpapatibay)

I: Ilan sa mga kabayo ay maliit. (pangkalahatang pagtanggi)

O: Ilan sa mga kabayo ay hindi maliit. (pambahaging pagtanggi)

   (Pasimuno)                 (Panaguri)

   A: lahat ng kabayo         hindi lahat ng mabilis tumakbo 
                              (usa, tigre, atbp.)

   E: lahat ng kabayo         lahat ng mabagal tumakbo
      sa pang-unawa           sa pang-unawa
      na hindi ito            na hindi ito
      bahagi ng               bahagi ng
      panaguri                pasimuno

   I: ilang kabayo lamang     ilang mabagal na hayop lamang (mga kabayo)

   O: ilang kabayo lamang     lahat ng hindi maliit (maliban sa kabayo)

Tingnan din

Ang lathalaing ito ay isang usbong. Makatutulong ka sa Wikipedia sa pagpapalawig nito.