Finette Cendron

Ang Finette Cendron (ibig sabihin sa Ingles, Cunning Cinders) ay isang Pranses na panitikang kuwentong bibit na isinulat ni Madame d'Aulnoy.

Pinagsasama nito ang mga uri ng Aarne-Thompson na 327A at 510A. Kasama sa iba pang mga kuwento ng 510A type ang "Cinderella", "Katie Woodencloak", "Fair, Brown, and Trembling", "The Sharp Grey Sheep", "Rushen Coatie", o "The Wonderful Birch".

Buod

Nawalan ng kaharian ang isang hari at reyna at ipinagbili ang lahat ng dala nila, hanggang sa sila ay dukha. Napagpasyahan ng reyna na maaari siyang gumawa ng mga lambat, kung saan maaaring hulihin ng hari ang mga ibon at isda upang suportahan sila. Kung tungkol sa kanilang tatlong anak na babae, sila ay walang silbi; dapat dalhin sila ng hari sa isang lugar at iwanan sila doon.

Narinig ito ng kanilang bunsong si Finette at pumunta sa kaniyang fairy godmother. Napagod siya sa daan at napaupo sa pag-iyak. Isang jennet ang nagpakita sa kaniya, at nakiusap siya na dalhin siya sa kaniyang ninang. Binigyan siya ng kaniyang ninang ng isang bola ng sinulid na, kung itali niya sa pintuan ng bahay, aakayin siya pabalik, at isang bag na may mga ginto at pilak na damit.

Kinabukasan, inihatid sila ng kanilang ina at hinimok silang matulog sa parang. Tapos umalis na siya. Kahit na malupit sa kaniya ang kaniyang mga kapatid, ginising sila ni Finette. Ang mga kapatid na babae ay nangako sa kaniya ng maraming bagay kung siya ay mamumuno sa kanila, at sila ay bumalik. Nagkunwari ang kanilang ina na umalis siya para kumuha ng iba. Sinisi ng kaniyang mga kapatid na babae si Finette, binigay sa kaniya ang anumang ipinangako nila, at binugbog siya. Nagpasya ang reyna na akayin sila palayo, kaya binisita muli ni Finette ang kaniyang ninang. Sinabi sa kaniya ng kaniyang ninang sa pagkakataong ito na magdala ng isang sako ng abo at gamitin ito sa paggawa ng mga bakas ng paa, ngunit hindi niya dapat ibalik ang kaniyang mga kapatid na babae, at hindi na niya makikita ang kaniyang ninang kung gagawin niya ito. Inakay sila ng reyna, iniiyakan ng kaniyang mga kapatid na babae ang kanilang kapalaran, at naawa si Finette sa kanila. Nagplano ang hari at reyna sa ikatlong pagkakataon, at sinabi ng gitnang kapatid na babae na maaari silang mag-iwan ng mga gisantes para sa kanilang landas, ngunit dinala ni Finette ang kaniyang alahas at ang bag ng damit sa halip. Nang iwanan sila ng reyna, kinain ng mga kalapati ang kanilang mga gisantes, at hindi na sila nakabalik.

Nakakita si Finette ng acorn at tumanggi silang kainin ito; sa halip, itinanim nila ito. Kumain sila ng repolyo at lettuce. Ang acorn ay naging puno at inakyat ito ni Finette. Isang araw, tiningnan ng kaniyang mga kapatid na babae ang kaniyang bag at nakita ang kaniyang mga alahas; ninakaw nila ito at naglagay ng mga bato sa lugar nito. Pagkatapos nito, isang araw ay nakita ni Finette mula sa puno ang isang nakasisilaw na kastilyo. Ninakaw ng kaniyang mga kapatid na babae ang kaniyang damit at alahas at iniwan siyang basahan nang puntahan nila ito. Isang kahindik-hindik at napakalaking matandang babae ang nagsabi sa kanila na ito ay isang kastilyo ng ogre. Sinabi niya sa kanila na hahayaan niya silang mabuhay ng ilang araw; sinubukan nilang tumakas ngunit nahuli niya sila. Bumalik ang dambuhala, at itinago niya ang mga ito upang siya mismo ang makakain nito. Naamoy niya ang mga ito, at hinimok siya nito na panatilihin silang bantayan ang kastilyo, para makakain niya ang mga ito habang wala siya. Habang nasa trabaho sila, nilinlang ni Finette ang dambuhala sa oven at sinunog siya hanggang sa masunog. Pagkatapos ay hinikayat niya ang dambuhala na kung hahayaan niyang bihisan siya at ayusin ang kaniyang buhok, makakahanap siya ng isang marangal na asawa. Habang nag-aayos siya ng buhok, pinutol niya ang ulo ng dambuhala.

Ang kaniyang mga kapatid na babae ay nagbihis ng kanilang mga sarili sa mga kayamanan ng kastilyo at, upang makahanap sila ng mga asawa, umalis upang ipakita ang kanilang mga sarili sa pinakamalapit na bayan, na nagbabanta na bubugbugin siya kung ang kastilyo ay hindi ganap na iningatan. Bumalik sila na may dalang mga kwento ng pagsasayaw kasama ang anak ng hari at nagpatuloy sila at iniwan siya. Isang araw, nakakita si Finette ng isang lumang susi, at napatunayang ito ay ginto at nagbukas ng isang dibdib na puno ng magagandang damit. Nang umalis ang kaniyang mga kapatid na babae, nagbihis siya at sumunod sa bola, kung saan tinawag niya ang kaniyang sarili na Cendron at lahat ay nagbayad sa kaniya ng korte.

Sa loob ng maraming araw, nagpatuloy ito; ang dibdib ay laging gumagawa ng bagong damit. Ngunit isang araw, nagmamadaling umalis si Finette dahil kailangan niyang bumalik bago ang kaniyang mga kapatid na babae, at naiwan niya ang isang pulang pelus na tsinelas, na may burda ng mga perlas. Natagpuan ito ng panganay na anak ng hari at nagkasakit. Walang doktor ang makapagpapagaling sa kaniya. Nainlove daw siya sa babaeng may sapatos, kaya inutusan nila ang lahat ng babae na magpakita at subukan ito. Pumunta ang kaniyang mga kapatid na babae, ngunit hindi alam ni Finette ang daan. Nagbihis siya at nakitang muli ang jennet sa kaniyang pintuan. Nilampasan niya ang kaniyang mga kapatid na babae, binuhusan sila ng putik. Nang maisuot niya ang tsinelas, gusto siyang pakasalan ng prinsipe, ngunit iginiit ni Finette na ibalik muna ito sa kanila ng hari, na siyang sumakop sa kaharian ng kaniyang mga magulang. Sila'y sumang-ayon. Nagpakasal siya sa kaniyang mga kapatid na babae at pinabalik sa jennet na may mga regalo para sa kaniyang fairy godmother.