Gilda

Si Miriam Alejandra Bianchi (Oktubre 11, 1961 - Setyembre 7, 1996), na kilala sa kaniyang pangalan sa entablado na Gilda (pagbigkas sa wikang Kastila: [ˈʃil.da]) ay isang mang-aawit at manunulat ng kanta ng Arhentinang cumbia.

Gilda
Kapanganakan	11 Oktubre 1961 Lungsod ng Buenos Aires (Arhentina)
Kamatayan	7 Setyembre 1996 (Islas del Ibicuy Department, Lalawigan ng Entre Ríos, Arhentina)
Mamamayan	Arhentina
Trabaho	mang-aawit, kompositor
Pirma

Talambuhay

Karera

Ang kaniyang pangalan sa entablado ay pinili bilang parangal sa femme fatale na tauhang ginampanan ni Rita Hayworth sa Gilda, ang eponimong pelikula. Nagsimulang makisali si Gilda sa musika habang nag-oorganisa ng mga pagdiriwang sa isang Katolikong paaralan. Matapos makilala ang musikero at ahenteng si Juan Carlos "Toti" Giménez, naging backup na mang-aawit si Gilda, sumali sa isang bandang tinatawag na La Barra at hindi nagtagal ay lumahok sa pangalawang bandang tinatawag na Crema Americana . Noong 1993, kinumbinsi siya ni Giménez na magsimula ng solong karera, na nag-record ng De corazón a corazón ("Mula sa puso tungo sa puso") pagkatapos magpatala sa lokal na label na Magenta. Nang sumunod na taon, ang La única ("Ang isa at tangi") na nagtatampok ng tampok na Corazón herido ("Wasak na puso") at La puerta ("Ang pintuan") ay inilabas.

Noong 1995, ipinalabas ang Pasito a pasito ("Hakbang-hakbang"), kasama ang tampok (at isa sa kaniyang pinakasikat na kanta) No me arrepiento de este amor ("Hindi ko pinagsisisihan ang pag-ibig na ito").

Noong Setyembre 7, 1996 namatay si Gilda sa isang malagim na aksidente habang naglilibot sa bansa upang i-promote ang kaniyang huli at pinakamatagumpay na album, ang Corazón valiente ("Pusong matapang"). Si Gilda, kasama ang kaniyang ina, ang kaniyang anak na babae, tatlo sa kaniyang mga musikero at ang tsuper ng bus ay namatay nang ang isang trak ay tumawid sa gitna ng hughway at nabangga ang kaniyang panlalakbay na bus sa km 129 ng Pambansang Ruta 12 (Arhentina) sa Lalawigan ng Entre Ríos, Arhentina.

Pamana

Hindi nagtagal pagkatapos ng kanyang kamatayan, si Gilda ay pinarangalan ng kaniyang mga tagahanga sa pagkamit ng mga himala at tinawag pa siya ng ilan na isang santo. Sa kaniyang kaarawan, ang mga tagahanga ay pumunta sa kaniyang dambana sa lugar ng aksidente at nag-iiwan ng mga asul na kandila, bulaklak, regalo, at iba pang mga alay.

Sa oras ng kaniyang kamatayan, si Gilda ay gumagawa ng isang bagong album, ngunit nagtala lamang ng limang kanta, na kasama sa 1997 postomong album na tinatawag na No es mi despedida ("Hindi ang aking pamamahala"). Kasama sa album ang isa sa kanyang pinakamatagumpay na kanta: "Se me ha perdido un corazón", dalawang live na kanta at ilang kanta ng iba pang tropikal na mang-aawit. Ang isa pang album ng hindi pa nailalabas na materyal at mga demo na tinatawag na "Las alas del alma" ay inilabas noong 1999. Kabilang sa kanyang mga pinakakilalang kanta ay ang Fuiste ("Ikaw ay"), No me arrepiento de este amor at No es mi despedida.

Ang ilan sa kaniyang mga kanta ay muling na-edit pagkatapos ng kaniyang kamatayan, lalo na ang bersiyon ng Attaque 77 sa No me arrepiento de este amor.