Si Helen Gorrill (Helen Gørrill) ay isang British artist, tagapangasiwa, feminist at mananalaysay ng sining . [1] Ginawaran siya ng isang Doctorate sa kontemporaryong British painting noong 2017, na pinangasiwaan ng Royal College of Art . Ang kanyang tesis sa PhD na "The Gendered Economic and Symbolic Values in Contemporary British painting" ay kasunod na nakuha ng mga prestihiyosong publisher na IB Tauris / Bloomsbury. [2]

Ang aklat ni Helen Gorrill na "Women Can't Paint: Gender, the Glass Ceiling and Values in Contemporary Art" ay naipublish na noong 2020. [3]

Ang likhang sining ni Dr Gorrill ay kasama sa pribado at pampublikong koleksyon sa buong mundo, kasama ang New York Brooklyn Museum na Elizabeth A. Sackler Center para sa digital archive ng Feminist Art. Ang likhang sining ni Helen Gørrill ay nagsisiyasat ng mga ideya tungkol sa oras, kasaysayan at katotohanan; gamit ang mga napapanahong koleksyon ng imahe na sumasabay sa mga Matandang Masters na itinakda niya upang makuha ang naaangkop. Ang kanyang bagong likhang sining ay nakatuon sa paninira sa mga matandang panginoon at muling pagbuhay ng mga makasaysayang larawan sa pamamagitan ng pagbobomba ng larawan at pagsasama ng mga elemento mula sa mga napapanahong sub-kultura, at madalas na isinasama ang media tulad ng lipstick, eyeliner at buhok ng tao . Sa loob ng kontekstong ito, ang mga kapansin-pansin na imahe ay nagpapalipat-lipat sa pagitan ng ika-17 siglo at ngayon ng klima ng kawalan ng katiyakan. Si Helen Gørrill ay nag-collaged at nagpinta ng portrait na- kinomisyon mula sa prestihiyosong mga kliyente tulad ng mga bagong Bankside Hotel adj. Tate Modern sa London. [4]

Ang doctoral at postdoctoral research ni Helen Gorrill ay nagtuklas ng isang bagong " Androgynous Aesthetics" sa kontemporaryong pagpipinta ng British mula pa noong dekada 1990 [5] at isang "Essentialist Aesthetics" sa kasabay ng pagpipinta sa Europa. [6] Sumulat din siya para sa The Guardian sa mga usapin ng pagkakapantay-pantay at pagkakaiba-iba sa sining, na nagtatalo na ang mga museyo na pinopondohan ng publiko na bahagyang responsable para sa diskriminasyon at ang mababang kakayahang makita ng mga napapanahong babaeng artista na nagtatrabaho ngayon. [7] Sumusulat din siya para sa mga akademikong lathalain, tulad ng International Journal of the Arts in Society, sa mga bagay na nauukol sa sining at kasarian [8] at nag co-edit ng serye ng Collective at Collaborative Drawing Conversations Conversations na mga aklat na inilathala ng Cambridge Scholar .

Mga sanggunian baguhin

  1. "Dr Helen Gorrill". Axisweb. Nakuha noong 2019-05-17.
  2. "| DegreeArt.com The Original Online Art Gallery". www.degreeart.com. Nakuha noong 2019-05-17.
  3. "Women Can't Paint: Gender, the Glass Ceiling and Values in Contemporary Art". www.bloomsbury.com (sa Ingles). Bloomsbury. Nakuha noong June 24, 2019.
  4. "Helen Gørrill | DegreeArt.com The Original Online Art Gallery". www.degreeart.com. Nakuha noong 2019-05-17.
  5. "Dr Helen Gørrill". Nakuha noong 15 March 2017.
  6. "Dr Helen Gørrill". Nakuha noong 15 March 2017.
  7. Gørrill, Helen (2018-08-13). "Are female artists worth collecting? Tate doesn't seem to think so | Helen Gørrill". The Guardian (sa Ingles). ISSN 0261-3077. Nakuha noong 2019-05-17.
  8. Common Ground. "Bookstore | Scholar". cgscholar.com (sa Ingles). Nakuha noong 2019-05-17.