John Linnell
Si John Sidney Linnell (ipinanganak noong 12 Hunyo 1959) ay isang musikero na Amerikano, na kilala lalo na bilang isang kalahati ng Brooklyn-based alternatibong bandang na They Might Be Giants.[2] Bilang karagdagan sa pagkanta at pagkakasulat ng kanta, gumaganap siya ng akurdion, baritone at bass saxophone, clarinet, at mga keyboard para sa grupo.
John Linnell | |
|---|---|
 Linnell noong 2007 | |
| Kabatiran | |
| Pangalan noong ipinanganak | John Sidney Linnell |
| Kapanganakan | 12 Hunyo 1959[1] New York City, New York, U.S. |
| Pinagmulan | Brooklyn, New York, U.S. |
| Genre | Alternative rock |
| Trabaho | Musician, singer-songwriter |
| Instrumento | Vocals, accordion, keyboards, saxophone, clarinet, bass, guitar |
| Taong aktibo | 1979–kasalukuyan |
| Label | Bar/None Records, Elektra Records, Restless Records, Idlewild Records |
Kasama sa mga lyrics ni Linnell ang kakaibang paksa at paglalaro ng salita . Kasama sa mga matatag na tema ang pagtanda, hindi sinasadyang pag-uugali, masamang pakikipag-ugnay, kamatayan, at pagkilala sa mga bagay na walang buhay. Sa kabaligtaran, ang mga kasamang melodies ay karaniwang kaskad at pagtaas.[3][4]
Maagang buhay
baguhinSi John Linnell ay ipinanganak sa New York City, sa ama na si Zenos Linnell, isang psychiatrist, at ina na Kathleen.[3] Noong bata pa si Linnell, ang Walt Kelly's Songs of the Pogo album ay gumawa ng isang malakas na impresyon sa kanyang mga sensasyong pangmusika. Ang album ay naglalaman ng mga lyrics na lubos na nakasalig sa mga puns at pag-play ng salita, na pinahahalagahan ni Linnell. Sa partikular, naalaala niya ang "Liness Upon a Tranquil Brow", na kalaunan ay naging bahagi ng live na repertoire ng They Might Be Giants.[5][6] Sa murang edad, lumipat si Linnell at ang kanyang pamilya sa Lincoln, Massachusetts, kung saan nag-aral siya sa Lincoln-Sudbury Regional High School. Dito, nagtrabaho siya sa pahayagan ng paaralan, ang Promethean, at nakilala si John Flansburgh. Paminsan-minsan ay nakipagtulungan sa mga proyekto sa pag-rekord sa bahay.
Pinag-aralan ni Linnell ang Ingles para sa isang semester sa University of Massachusetts Amherst bago bumaba upang magpatuloy sa isang karera sa musika.[7]
Karera sa musika
baguhinMaagang trabaho
baguhinSa high school, naglaro si Linnell sa isang banda na tinatawag na The Baggs.[5] Bago ang paghahanap ng tagumpay sa eksena ng alternative rock, kasangkot din si Linnell sa The Mundanes, isang Rhode Island-based new wave band. Naglalaro si Linnell ng mga keyboard at saxophone para sa pangkat.[8] Dahil sa kanyang hindi kasiya-siyang menor de edad na papel sa banda, at sa ilalim ng presyur ng Mundanes' hindi matagumpay na paghahanap para sa isang record deal, si Linnell ay nagsimulang mag-record ng musika sa John Flansburgh.[7][9] Hindi suportado ng kanyang pamilya ang paglipat mula sa itinuturing nilang isang mas propesyonal na banda sa isang eksperimentong.[3]
1982-kasalukuyan: They Might Be Giants
baguhin
Ang co-based na Linnell ay nagtatag ng They Might Be Giants noong 1982 kasama ang kaibigan sa high school na si John Flansburgh. Habang ang dalawang magkahiwalay na mga tungkulin sa pag-awit at pagkakasulat ay halos kalahati, ang mga kanta ni Linnell ay nasiyahan sa pinaka komersyal na tagumpay sa kanilang mga unang taon: ang mga walang kapareho na tulad ng "Don't Let's Start" at "Ana Ng" ay ipinakilala ang banda sa radyong kolehiyo, at gumawa sila ng mga alon sa ang mga tsart sa Billboard noong 1990 na may "Birdhouse in Your Soul".[3][10] Sa pangkalahatan si John Linnell ay nagsusulat ng mga kanta, umaawit, gumaganap ng akurso, mga keyboard, at iba't ibang mga instrumento sa kahoy para sa banda.
Inilarawan ni Linnell ang kanyang papel sa pangkat sa panahon ng isang pakikipanayam para sa Splatter Effect noong 1994:
I have a personal, a real obsession, with melody and harmony. I can really never get enough of that kind of thing. I don't think too much about the cultural context of what we're doing. I think John [Flansburgh] is more on that end of it. He thinks more in terms of the larger picture, the larger meaning of what we're doing. I'm more into the technical end: the chords and the rhythms and the melodies.
Noong Disyembre 2005, ang banda ay nagsimulang gumawa ng isang dalawang beses-buwanang podcast. Maaga, madalas na nag-ambag si Linnell ng nakakatawang nagsasalita-salita na mga piraso sa programa.
1994–1999: Gawain ng Solo
baguhinMula noong 1994, si Linnell ay nakagawa ng ilang solo na gawain: sa taong iyon ay inilabas niya ang State Songs EP, na pinalawak niya sa isang buong haba ng album noong 1999. Ang konsepto ng proyekto ng Mga State Songs ay sinasadya na nakaliligaw: Ang mga estado ng US ay nagtatampok sa titulong at koro ng bawat kanta, ngunit kakaunti ang kinalaman sa kanilang aktwal na mga salaysay. Ang "Montana", halimbawa, ay tungkol sa mga masiraan ng ulo na mga rambol ng isang tao na malapit nang mamatay; Ang "Idaho" ay nag-explore ng isang sikat na kwentong rock na kung saan si John Lennon, na kumonsumo ng mga gamot na hallucinogenic, ay naniniwala na maaari niyang itaboy ang kanyang bahay; Ang "South Carolina" ay tungkol sa pagiging mayaman bunga ng aksidente sa bisikleta.[11]
Ang iba pang mga side-proyekto ay kinabibilangan ng limitadong paglabas ng House of Mayors EP noong 1996 sa pamamagitan ng Hello CD of the Month Club at noong 1997 isang flexi disc ng awit na "Olive the Other Reindeer" na kasama ang mga promosyonal na kopya ng mga libro ng mga bata, Olive, the Other Reindeer. Si Linnell ay lumitaw din bilang isang musikero ng panauhin - madalas bilang isang akurista - sa isang bilang ng mga pagsisikap ng musikal ng iba pang mga artista, kasama ang Suzanne Vega's Days of Open Hand at David Byrne's Grown Backwards.[12][13]
Ibinigay ni Linnell ang tinig ng pag-awit para sa karakter ng Iba pang Ama sa 2009 na film na Coraline, kung saan isinulat nila ang The Might Be Giants na "Iba pang Awit ng Ama," na kasama sa soundtrack ng pelikula.[14]
Personal na buhay
baguhinJohn Linnell ay kasal at may isang anak na lalaki, Henry,[3] na lumitaw bilang performer sa mga ito Might Be bata Giants 'album Here Come the ABCs at Here Come the 123s.[15][16]
People magazine poll
baguhinSa isang magazine sa online na magazine ng People - "The Most Beautiful People of 1998" - natapos ni John Linnell ang ika-siyam (na may 4,189 na boto, walong nauna kay Sarah Michelle Gellar, at 1,038 sa likod ng Madonna). Tumugon siya sa mga nakaganyak na resulta ng poll sa isang piraso ng op-ed sa The New York Times:[17]
I had already gotten wind of the existence of the poll a few days earlier when I read that Leonardo DiCaprio had been knocked out of the No. 1 spot by a dark horse named Hank the Angry, Drunken Dwarf. The on-line voters, it seemed, had a new, more evolved definition of beauty that gave low marks to standard celebrity good looks. What they really valued was a person's inner beauty. Anyway, that's what I told myself as I went on line to see the results firsthand.
Sinabi niya, tungkol sa online na pagboto:
It has been suggested that the Internet might be a good way to vote for our elected officials. If my experience is any guide, though, it appears there are still a few bugs to be worked out before you'll be able to elect the next President while sitting at home in your underwear, unless you want Shecky Greene running the country.
Mga Sanggunian
baguhin- ↑ "Today in history". ABC News. Associated Press. Hunyo 12, 2014.
{{cite news}}: CS1 maint: date auto-translated (link) - ↑ "John Linnell Biography". Starpulse.com. Inarkibo mula sa orihinal noong Hunyo 6, 2011. Nakuha noong Oktubre 11, 2011.
{{cite web}}: CS1 maint: date auto-translated (link) - ↑ 3.0 3.1 3.2 3.3 3.4 Gigantic. Dir. AJ Schnack. 2002. Plexifilm, 2003.
- ↑ Pareles, John (March 6, 1987). "Giants Duo Gauges Public Opinion, by the Dial". The New York Times.
- ↑ 5.0 5.1 Dery, Mark. "They Might Be Giants". Spin, December 1985.
- ↑ Linnell, John (August 27, 2009). ""Interview: John Linnell (They Might Be Giants)"". Inarkibo mula sa orihinal noong Mayo 1, 2010. Nakuha noong 2012-09-14.
{{cite web}}: CS1 maint: bot: original URL status unknown (link) CS1 maint: date auto-translated (link). Interview with SA Shepherd. Zooglobble. Retrieved 2012-09-13. - ↑ 7.0 7.1 Flansburgh, John (March 3, 2012). Design Matters: John Flansburgh Naka-arkibo July 12, 2012, at Archive.is. Interview with Debbie Millman. Design Matters. Observer Media. Retrieved 2012-08-06.
- ↑ "Make it the Same" 7" single liner notes.
- ↑ Flansburgh, John (July 26, 2011). "EXCLUSIVE: JOHN FLANSBURGH Naka-arkibo June 29, 2012, sa Wayback Machine.". Interview by Samantha Pitchel. DigBoston. Retrieved 2012-09-13.
- ↑ <strong-class= "error"><span-class="scribunto-error-mw-scribunto-error-d5426fa0">Kamalian-sa-panitik:-Ang-tinukoy-mong-tungkulin-ay-hindi-umiiral./chart-history/<strong-class="error"><span-class="scribunto-error-mw-scribunto-error-d5426fa0">Kamalian-sa-panitik:-Ang-tinukoy-mong-tungkulin-ay-hindi-umiiral. TMBG singles charting history. Billboard. Retrieved 2012-08-06.
- ↑ Linnell, John (October 12, 1999). Interview with Linda Wertheimer. All Things Considered. NPR.
- ↑ Days of Open Hand (Album notes). Suzanne Vega. A&M Records. 1990.
- ↑ Grown Backwards (Album notes). David Byrne. Nonesuch. March 16, 2004.
- ↑ Coraline Original Motion Picture Soundtrack (Album notes). Various Artists. Koch Records. February 3, 2009.
- ↑ Here Come the ABCs (Album notes). They Might Be Giants. Disney Sound. 2008.
- ↑ Here Come the 123s (Album notes). They Might Be Giants. Disney Sound. 2005.
- ↑ Linnell, John (1998). "They Might Be Nearsighted". The New York Times.