Kontrobersiyang Investiduras
Ang Kontrobersiyang Investiduras, na tinatawag ding Paligsahang Investiduras, ay isang salungatan sa pagitan ng simbahan at estado sa medyebal na Europa sa kakayahang pumili at magtalaga ng mga obispo (pamumuhunan)[1] at mga abad ng monasteryo at sa mismong papa. Isang serye ng mga papa noong ika-11 at ika-12 siglo ang bumawas sa kapangyarihan ng Banal na Romanong Emperador at iba pang monarkiya sa Europa, at ang kontrobersiya ay humantong sa halos 50 taon ng digmaang sibil sa Alemanya.
Nagsimula ito bilang isang tunggalian ng kapangyarihan sa pagitan nina Papa Gregorio VII at Henry IV (noon ay Hari, na kalaunan ay Banal na Romanong Emperador) noong 1076.[2] Natapos ang tunggalian noong 1122, nang sumang-ayon sina Papa Calixto II at Emperor Henry V sa Konkordato ng Worms. Sa kasunduan, kinakailangan ang mga obispo na manumpa ng panunumpa sa pagiging sekular na monarko, na humawak ng awtoridad "sa pamamagitan ng lanseta" ngunit iniwan ang pagpili para sa simbahan. Pinatunayan nito ang karapatan ng simbahan na mamuhunan sa mga obispo na may sagradong awtoridad, na sinasagisag ng isang singsing at tungkod. Sa Alemanya (ngunit hindi Italya at Borgoña), pinanatili rin ng Emperador ang karapatang mamuno sa mga halalan ng mga abad at obispo ng mga awtoridad ng simbahan, at upang mamagitan sa mga hindi pagkakaunawaan. Binitawan ng mga Banal na Romanong Emperador ang karapatang pumili ng papa.