Limba noastră

Anga"Limba noastră" ("Ating Wika") ay isang Pambansang awit ng Moldova. Ginamit noong 1994 at opisyal inangkin sa 22 Hulyo 1995.

Tagalog: Ating Wika

Limba noastră
Eskudo ng Limba noastra
Pambansang awit ng Moldova
Liriko	Alexei Mateevici, 1917
Musika	Alexandru Cristea, ext. 1942
Ginamit	1994 (hindi opisyal) 1995
Tunog
Hukbong-Dagat ng Estado Unidos Banda Instrumento file help

Liriko

Rumano orihinal	Siriliko ng Moldovan	pagkasalin ng PPA	Salin sa Tagalog
Limba noastră-i o comoară în adîncuri înfundată Un șirag de piatră rară pe moșie revărsată. Limba noastră-i foc ce arde într-un neam, ce fără veste S-a trezit din somn de moarte ca viteazul din poveste. Limba noastră-i numai cîntec doina dorurilor noastre Roi de fulgere, ce spintec noruri negri, zări albastre. Limba noastră-i graiul pîinii cînd de vînt se mișcă vara In rostirea ei bătrînii cu sudori sfințit-au țara. Limba noastră-i frunză verde zbuciumul din codrii veșnici Nistrul lin, ce-n valuri pierde ai luceferilor sfeșnici. Nu veți plînge-atunci amarnic că vi-i limba prea săracă Și-ți vedea, cît îi de darnic graiul țării noastre dragă. Limba noastră-i vechi izvoade povestiri din alte vremuri Și citindu-le ’nșirate te-nfiori adînc și tremuri. Limba noastră îi aleasă să ridice slava-n ceruri Să ne spiue-n hram și-acasă veșnicele adevăruri. Limba noastră-i limbă sfîntă limba vechilor cazanii Care-o plîng și care-o cîntă pe la vatra lor țăranii. Înviați-vă dar graiul ruginit de multă vreme Ștergeți slinul, mucegaiul al uitării ’n care geme. Strîngeți piatra lucitoare ce din soare se aprinde Și-ți avea în revărsare un potop nou de cuvinte. Răsări-va o comoară în adîncuri înfundată Un șirag de piatră rară pe moșie revărsată.	Лимба ноастрэ-й о комоарэ ын адынкурь ынфундатэ Ун шираг де пятрэ рарэ пе мошие ревэрсатэ. Лимба ноастрэ-й фок че арде ынтр-ун ням, че фэрэ весте С-а трезит дин сомн де моарте ка витязул дин повесте. Лимба ноастрэ-й нумай кынтек дойна дорурилор ноастре Рой де фулӂере, че спинтек ноурь негри, зэрь албастре. Лимба ноастрэ-й граюл пыйний кынд де вынт се мишкэ вара Ин ростиря ей бэтрыний ку судорь сфинцит-ау цара. Лимба ноастрэ-й фрунзэ верде збучумул дин кодрий вешничь Ниструл лин, че-н валурь пиерде ай лучеферилор сфешничь. Ну вець плынӂе-атунчь амарник кэ ви-й лимба пря сэракэ Ши-ць ведя, кыт ый де дарник граюл цэрий ноастре драгэ. Лимба ноастрэ-й векь извоаде повестирь дин алте времурь Ши читинду-ле ’нширате те-нфиорь адынк ши тремурь. Лимба ноастрэ ый алясэ сэ ридиче слава-н черурь Сэ не спиуе-н храм ши-акасэ вешничеле адевэрурь. Лимба ноастрэ-й лимбэ сфынтэ лимба векилор казаний Каре-о плынг ши каре-о кынтэ пе ла ватра лор цэраний. Ынвиаць-вэ дар граюл руӂинит де мултэ време Штерӂець слинул, мучегаюл ал уйтэрий ’н каре ӂеме. Стрынӂець пятра лучитоаре че дин соаре се апринде Ши-ць авя ын ревэрсаре ун потоп ноу де кувинте. Рэсэри-ва о комоарэ ын адынкурь ынфундатэ Ун шираг де пятрэ рарэ пе мошие ревэрсатэ.		Ang ating wika ay isang kayamanan Nakabara sa kailaliman Isang bihirang string ng bato sa natapon na ari-arian. Ang ating dila ay nagniningas na apoy sa isang bansang walang balita Nagising siya mula sa kanyang pagkakatulog parang ang matapang sa kwento. Ang ating wika ay isang awit lamang doina ng ating mga pananabik mula sa pinakamalalim na hangarin ng ating kaluluwa itim na ulap, bughaw na tanawin. Ang ating dila ay wika ng tinapay kapag ang hangin ay gumagalaw sa tag-araw Sa kanyang pagbigkas ng mga matatanda sa pamamagitan ng mga welder ay pinabanal nila ang bansa. Ang ating dila ay isang luntiang dahon ang kaguluhan ng walang hanggang kagubatan Makinis na Dniester, nawala sa mga alon nagtatago ng liwanag ng bituin na maliwanag at nagniningning. Hindi ka iiyak ng mapait kung ganoon na ang iyong dila ay masyadong mahirap At tingnan kung gaano siya kabukas-palad wika ng ating mahal na bansa. Ang ating wika ay isang lumang pinagmulan mga kuwento mula sa ibang mga panahon At binabasa ang mga ito sa mga string nanginginig ka ng malalim at nanginginig. Ang ating piniling wika upang dakilain ang kaluwalhatian sa langit Sabihin sa amin sa bahay at sa bahay ang mga walang hanggang katotohanan. Ang ating wika ay higit pa sa banal mga salita ng mga homiliya noong unang panahon Sinong umiiyak at kumakanta sa kanilang apuyan ang mga magsasaka. Ngunit buhayin ang iyong pananalita kalawangin sa mahabang panahon Punasan ang putik, ang amag ng pagkalimot kung saan siya umuungol. Pigain ang makintab na bato kung ano ang lumiliwanag sa araw At umaapaw isang bagong baha ng mga salita. Tataas ang isang kayamanan Nakabara sa kailaliman Isang bihirang string ng bato sa natapon na ari-arian.