Lingguwistikang pangkasaysayan
Ang lingguwistikang pangkasaysayan o lingguwistikang diyakroniko (Ingles: historical linguistics o diachronic linguistics) ay ang pag-aaral ng pagbabago ng wika. Mayroon itong limang pangunahing mga pinagtutuonan: ang mailarawan at itala ang napagmamasdang mga pagbabago sa partikular na mga wika; ang buoing muli ang prehistorya ng mga wika at alamin ang kanilang pagiging magkakaugnay, na ipinapangkat ang mga ito ayon sa mga mag-anak ng mga wika; ang magpaunlad ng mga teoriyang pangkalahatan patungkol sa kung paano at kung bakit nagbabago ang wika; ang mailarawan ang kasaysayan ng mga pamayanan ng pagsasalita; at upang mapag-aralan ang kasaysayan ng mga salita (ang tinatawag na etimolohiya).
Tingnan din
baguhin
Ang lathalaing ito na tungkol sa Wika at Kasaysayan ay isang usbong. Makatutulong ka sa Wikipedia sa pagpapalawig nito.