Machu Picchu
Ang Machu Picchu (pagbigkas sa wikang Kastila: [ˈmatʃu ˈpitʃu]) (Quechua: Machu Picchu;[1] [ˈmɑtʃu ˈpiktʃu]) ay isang ika-15 siglo na Inca na kuta na matatagpuan sa bundok ng bundok na 2,430 metro (7,970 piye) sa ibabaw ng antas ng dagat. Ang Machu Picchu (Quechua: Machu Picchu). Matatagpuan ito sa Rehiyon ng Cusco, Lalawigan ng Urubamba, Distrito ng Machupicchu sa Peru, sa ibabaw ng Lambak Banal, na 80 kilometro (50 mi) mula sa hilagang-kanluran ng Cuzco at kung saan dumadaloy ang Ilog ng Urubamba.
Naniniwala ang karamihan sa mga arkeologo na ang Machu Picchu ay itinayo bilang isang ari-arian para sa Inca emperador Pachacuti (1438-1472). Kadalasang nagkakamali na tinutukoy bilang "Lost City of the Incas" (isang pamagat na mas tumpak na inilalapat sa Vilcabamba), ito ang pinaka-pamilyar na icon ng sibilisasyong Inca. Ang Incas ay nagtayo ng ari-arian sa paligid ng 1450 ngunit inabandunang ito isang siglo mamaya sa panahon ng Espanyol pananakop. Kahit na kilala sa lokal, hindi ito kilala sa Espanyol sa panahon ng kolonyal na panahon at nanatiling hindi kilala sa labas ng mundo hanggang sa Amerikanong mananalaysay Hiram Bingham dinala ito sa internasyonal na pansin sa 1911.