Mary Otis Stevens
Si Mary Otis Stevens (ipinanganak noong 1928) ay isang Amerikanong arkitekto na nagmula sa Cambridge, Massachusetts. Tinawag siya ng MIT Museum na "isa sa pinakamahalagang babaeng arkitekto sa Hilagang-silangan noong 1960s at 1970s". [1]
Mary Otis Stevens | |
|---|---|
| Kapanganakan | 1928 |
| Nasyonalidad | American |
| Nagtapos | Smith College; Massachusetts Institute of Technology |
Maagang buhay at edukasyon baguhin
Ipinanganak siya sa New York City, sa isang mayaman na pamilya na nagmula sa mga nangungunang pigura sa Rebolusyong Amerikano. Nag-aral si Stevens sa Smith College, kung saan nakatanggap siya ng degree sa pilosopiya noong 1949. Aktibo siya sa kilusang karapatang sibil sa panahon ng kanyang undergraduate na taon. Pinangungunahan niya ang isang panghabang buhay na pangako sa panlipunang at sibiko na aktibismo. Noong 1950, ikinasal siya kay William Vaughn Moody Fawcett. Si Stevens ay pumasok sa programa ng arkitektura sa MIT noong 1953, nagtapos sa isang SBArch noong 1956. Ang mga impluwensya niya sa MIT ay sina Alvar Aalto, Eero Saarinen, Kevin Lynch, at Buckminster Fuller, na isang kaibigan din ng pamilya. Ang iba pang mga impluwensya niya ay ang mananalaysay na si Samuel Eliot Morison, isang kamag-anak at itinuturing niyang tatay. [2]
Trabaho baguhin
Si Stevens ay nagtrabaho para sa The Architects' Collaborative (TAC) bago naglunsad ng isang kasanayan sa miyembro ng guro ng MIT na si Thomas McNulty noong 1956, na pinakasalan niya rin pagkatapos ng diborsyo noong 1958. Sina Stevens at McNulty ay magkasama na nagsanay hanggang 1969, nang itatag nila ang i Press Inc., isang publisher ng mga libro tungkol sa arkitektura at teorya ng lunsod, na pinalakad at pinamunuan ni Stevens hanggang sa pagkasira nito noong 1978. Itinatag din ni Stevens ang Design Guild noong 1975, isang kasanayan sa arkitektura na nakatuon sa adaptive reuse at sustainability.
Huling yugto ng buhay baguhin
Matapos ang pagkamatay ni Jesse Fillman noong 1991, isang abugado na pinakasalan niya noong 1978, binuwag na at itinigil ni Stevens ang Design Guild upang ipagpatuloy ang mga pag-aaral sa komposisyon ng musika sa Longy School of Music . Noong 2007, naibigay niya ang kanyang mga archive sa MIT.
Karagdagang mga babasahin baguhin
- LIFE magazine, Dec 3, 1965: Lincoln house
- Interview in Domus: http://www.domusweb.it/en/architecture/2013/04/17/the_flux_of_humanlife.html
- Jane McGroarty and Susana Torre "New Professional Identities: Four Women in the Sixties" in Women in American Architecture: A Historic and Contemporary Perspective, edited by Susana Torre (Whitney Library of Design, 1977) (Also includes essay by Stevens).
- "Building Utopia: Mary Otis Stevens and the Lincoln, Massachusetts, House" by Susanna Torre in Impossible to Hold: Women and Culture in the 1960s, edited by Avital H. Bloch and Lauri Umansky. http://www.susanatorre.net/wp-content/uploads/Building-Utopia.pdf
- "Her Design Is to Save the Earth" by Laura Van Tuyl, The Christian Science Monitor, January 28, 1991. http://www.csmonitor.com/1991/0128/parchi.html
- D. C. Hillier (December 10, 2015). The Lincoln House: A Lost Beton Brut. MCM Daily.
- Cole, Doris (1973). From Tipi to Skyscraper: A history of women in architecture. Boston, Massachusetts: i press incorporated. ISBN 0913222011, OCLC 940972730.
Mga Sanggunian baguhin
- ↑ "The Mary Otis Stevens Collection". MIT School of Architecture + Planning. Inarkibo mula sa ang orihinal noong 2017-03-31. Nakuha noong 2017-03-30.
- ↑ Torre, Susana (2005). "Building Utopia: Mary Otis Stevens and the Lincoln, Massachusetts House" (PDF). In Bloch, Avital H.; Umansky, Lauri (mga pat.). Impossible to hold women and culture in the 1960s. New York University Press. ISBN 0814799094. OCLC 491450418.