Mga Pakikipagsapalaran ni Pinocchio
Ang Mga Pakikipagsapalaran ni Pinocchio ( /pɪˈnoʊki.oʊ/ pi-NOH-kee-oh; Italyano: Le avventure di Pinocchio [le avvenˈtuːre di piˈnɔkkjo]; karaniwang pinaikli bilang Pinocchio) ay isang nobela para sa mga bata ng Italyanong awtor na si Carlo Collodi, na isinulat sa Pescia. Ito ay tungkol sa mga malikot na pakikipagsapalaran ng isang kumikilos na marionette na pinangalanang Pinocchio at ng kaniyang ama, isang mahirap na tagalilok ng kahoyna nagngangalang Geppetto.
Ito ay orihinal na inilathala sa isang pormang serye bilang Ang Kuwento ng isang Papet (Italyano: La storia di un burattino) sa Giornale per i bambini, isa sa mga pinakaunang Italyano na lingguhang magasin para sa mga bata, simula 7 Hulyo 1881. Ang kuwento ay huminto pagkatapos ng halos 4 na buwan at 8 mga yugto sa Kabanata 15, ngunit sa pamamagitan ng tanyag na kahilingan mula sa mga mambabasa, ang mga yugto ay ipinagpatuloy noong 16 Pebrero 1882.[1] Noong Pebrero 1883, inilathala ang kuwento sa isang libro. Simula noon, ang paglaganap ng Pinocchio sa mga pangunahing pamilihan para sa mga aklat na pambata noong panahong iyon ay tuloy-tuloy at walang patid, at sinalubong ito ng mga masigasig na pagsusuri sa buong mundo.[1]
Isang unibersal na icon at isang metapora ng kalagayan ng tao, ang aklat ay itinuturing na isang kanonikal na piraso ng panitikang pambata at nagkaroon ng malaking epekto sa kultura ng mundo. Ipinalagay ito ni Pilosopo Benedetto Croce bilang isa sa mga pinakadakilang gawa ng panitikang Italyano.[2] Mula noong unang publikasyon nito, nagbigay ito ng inspirasyon sa daan-daang bagong edisyon, mga dula sa entablado, mga merchandise, mga serye sa telebisyon at mga pelikula, tulad ng iconic na animated na bersiyon ni Walt Disney, at mga karaniwang ideya tulad ng mahabang ilong ng isang sinungaling.
Ayon sa malawak na pagsasaliksik ng Fondazione Nazionale Carlo Collodi at mga sangguniang UNESCO noong huling bahagi ng 1990s, ang aklat ay naisalin na sa kasing dami ng 260 na wika sa buong mundo,[3][4] na ginagawa itong isa sa mga pinakaisinaling aklat sa mundo.[3] Malamang na isa sa mga pinakamabentang aklat na inilathala na, ang aktiwal na kabuuang benta mula noong unang inilathala ay hindi tukoy dahil sa maraming pagbawas at iba't ibang bersiyon.[3] Ang kwento ay isang pampublikong dominyo na gawain sa US mula noong 1940. Ayon kay Viero Peroncini: "Ang ilang mga mapagkukunan ay nag-uulat ng 35 milyon [mga kopyang naibenta], ang iba ay 80, ngunit ito ay isang paraan lamang, kahit na medyo walang ginagawa, ng pagsukat ng isang hindi masusukat na tagumpay".[5] Ayon kay Francelia Butler, nananatili rin itong "pinaka-translate na aklat na Italyano at, pagkatapos ng Bibliya, ang pinakamalawak na binabasa". [6]
Mga sanggunian baguhin
- ↑ 1.0 1.1 "The Adventures of Pinocchio - Fondazione Pinocchio - Carlo Collodi - Parco di Pinocchio" (sa Ingles). Fondazione Pinocchio. Inarkibo mula sa ang orihinal noong 2019-09-09. Nakuha noong 2022-03-31.
- ↑ Benedetto Croce, «Pinocchio», in Idem, La letteratura della nuova Italia, vol. V, Laterza, Bari 1957 (IV ed.), pp. 330-334.
- ↑ 3.0 3.1 3.2 Giovanni Gasparini. La corsa di Pinocchio. Milano, Vita e Pensiero, 1997. p. 117. ISBN 88-343-4889-3
- ↑ "Imparare le lingue con Pinocchio". ANILS (sa Italyano). 19 November 2015.
- ↑ Viero Peroncini (April 3, 2018). "Carlo Collodi, il papà del burattino più conformista della letteratura" (sa Italyano). artspecialday.com. Inarkibo mula sa ang orihinal noong April 3, 2018. Nakuha noong April 3, 2018.
- ↑ [...]remains the most translated Italian book and, after the Bible, the most widely read[...] by Francelia Butler, Children's Literature, Yale University Press, 1972