Permian: Pagkakaiba sa mga binago

</gallery>

</center>

Ang panahong Permiyano ay nagwakas sa isang pinaka ekstensibong [[pangyayaring ekstinksiyon]] na naitala sa [[paleontolohiya]] na [[pangyayaring ekstinksiyong na Permiyano-Triasiko]]. Ang 90% hanggang 95% ng mga espesyeng marino ay naging [[ekstinkt]] gayundin ang 70% ng lahat ng mga organismong pang-lupain. Ito ang tanging alam na ekstinksiyong pang-masa ng mga [[insekto]]. <ref>http://geology.about.com/od/extinction/a/aa_permotrias.htm</ref><ref>http://www.kgs.ku.edu/Extension/fossils/massExtinct.html</ref> Ang pag-ahon mula sa pangyayaring Permiyano-Triasiko ay tumagal. Sa lupain, ang mga ekosistema ay tumagal ng 30 milyong taon upang makapanumbalik. <ref name="SahneyBenton2008RecoveryFromProfoundExtinction">{{cite journal | url=http://journals.royalsociety.org/content/qq5un1810k7605h5/fulltext.pdf | author=Sahney, S. and Benton, M.J. | year=2008 | title=Recovery from the most profound mass extinction of all time | journal=Proceedings of the Royal Society: Biological | doi=10.1098/rspb.2007.1370 | volume = 275 | pages = 759–65|format=PDF | pmid=18198148 | issue=1636 | pmc=2596898}}</ref> May isa ring mahalagang ebidensiya na ang malawak na mga pagputok ng mga [[basaltong baha]] mula sa output na magmang tumagal ng mga libo libong taon sa ngayong [[Siberian Traps]] ay nag-ambag sa stress na pangkapaligiran na tumungo sa ekstinksiyong pang-masa. Ang nabawasang habitat na pang-baybayin at mataas na pagiging tuyo ay malamang nag-ambag rin. Batay sa halaga ng [[lava]] na tinatayang nalikha sa panahong ito, ang pinaka masahol na kasong senaryo ay ang pagpapatalik ng sapat na [[karbon dioksido]] mula sa mga pagputok upang magpataas na mga temperatura ng daigdig na limang digring Celsius.<ref name="palaeos.com"/> Ang isa pang hipotesis ay kinasasangkutan ng gaas [[hidrohenong sulpido]]. Ang mga porsiyon ng malalim na karagatan ay periodikong mawawalan ng lahat ng mga natunaw nitong [[oksiheno]] na pumapayag sa [[bakterya]] na namumuhay nang walang [[oksiheno]] na yumabong at lumikha ng gaas na hidrohenong sulpido. Kung ang sapat na hidrohenong sulpido ay natipon sa sonang anoreksiko, ang gaas ay maaaring tumaas sa [[atmospero]]. Ang mga gaas na nag-[[oksidasyon|ooksidisa]] sa atmospero ay wawasak sa gaas na nakalalason ngunit ang hidrohenong sulpido ay agad na kokonsumo ng lahat ng mga makukuhang gaas na atmospero upang baguhin ito. Ang mga lebel ng hidrohenong sulpido ay dramatikong tataas sa ilang mga daang taon. Ang pagmomodelo ng gayong pangyayari ay nagpapakita na ang gaas ay wawasak ng [[osona]] sa itaas na atmospero na papayag sa radiasyong [[ultraviolet]] na pumatay ng mga espesye na nakaligtas sa gaas na nakalalason.<ref name=Kump>{{cite journal

| author=Kump, L.R., A. Pavlov, and M.A. Arthur