Papa Damaso I: Pagkakaiba sa mga binago
Content deleted Content added
Atn20112222 (usapan | ambag) |
Atn20112222 (usapan | ambag) |
||
Linya 16:
Si Papa '''Damaso I''' o '''Damasus I''' ang [[Obispo ng Roma]] mula 366 CE hanggang 384. was the Bishop of Rome from 366 to 384. Siya ay ipinanganak noong mga 305 CE<ref>''The Liturgy of the Hours'', Vol. I, 11 December.</ref> na malamang ay malpit sa siyudad ng [[Idanha-a-Velha|Egitania]], [[Lusitania]], sa ngayong nayon ng [[Idanha-a-Velha]], [[Portugal]] na sa panahong ito ay bahagi ng [[Kanlurang Imperyo Romano]]. Ang kanyang buhay ay kasabay ng pag-akyat ni [[Dakilang Constantino]] sa trono ng Imperyo Romano at muling pagkakaisa at muling paghahati ng Kanlurani at Silanganing Imperyo Romano na nauugnay sa Kautusan ng Milan na nagbigay lehitimasyon sa [[Kristiyanismo]]. Si Damaso ay kilala na pinalaki sa serbisyo sa [[Basilica]] ng [[San Lorenzo fuori le Mura]] sa Roma, at pagkatapos ng kamatayan ng [[Papa Liberius]] ay humalili dito sa gitna ng mga karahasan ng mga paksiyon. Ang isang pangkat ng mga tagasuporta ni Damaso na nakaraang tapat sa kanyang kalaban sa pagkapapang si [[Antipapa Felix II]] ay umatake at pumatay sa mga katunggali nitong tapat sa deakono ni Liberius na si [[Antipapa Ursicinus]] sa isang pagkakagulo na nangailangan ng interbensiyon ng pagsupil ni Emperador na si [[Valentinian I]]. Si Damaso ay naharap sa mga akusasyon ng pagpatay at [[pangangalunya]](sa kabila ng pagiging hindi kasal)<ref>M. Walsh, ''Butler's Lives of the Saints'' (HarperCollins Publishers: New York, 1991), 413.</ref> sa kanyang mga simulang taon bilang obispo ng Roma. Ang mga nagawa niya bilang Obispo ng Roma ang pagbabalik ng [[San Lorenzo fuori le Mura]], paghikayat sa kanyang sekretaryong si [[Jeronimo]] na isalin ang [[Bibliya]] sa [[Latin]] at pangangasiwa sa [[Konseho ng Roma]] noong 382 CE na maaaring naglatag ng kanon na [[Katoliko]]<ref>Bruce, F. F. (1988). The Canon of Scripture. Intervarsity Press. pp. 234</ref> gayundin ang paghikayat ng benerasyon ng mga martir na Kristiyano. <ref>M. Walsh, ''Butler's Lives'', 414.</ref>
==Krisis sa paghalili==
Sa maagang Simbahan, ang mga bagong obispo ng Roma ay hinahalal o pinipili ng mga [[klero]] at mga tao ng [[diocese]] sa presensiya ng ibang mga obispo ng probinsiya ng Imperyo na paraang kagawiang ginagamit sa ibang mga diocese. Bagaman ang paraang ito ay gumawang mahusay sa isang maliit na pamayanan ng mga Kristiyanong pinagkaisa ng pag-uusig, habang ang kongregasyon ay lumago sa sukat, ang aklamasyon ng isang bagong obispo ay puno ng mga dibisyon at ang mga katunggaling nag-aangkin sa posisyon at isang klase ng hostilidad sa pagitan ng mga kandidatong [[patrisyano (Roma)|patrisyano]] at [[plebeian]] ay gumulo sa ilang mga halalan ng episkopa. Sa parehong panahon, ang mga ika-4 na siglong Emperador ng Imperyo Romano ay umasa na ang bawat hinirang na obispo
==Mga sanggunian==
|