Subordinasyonismo

Ang Subordinasyonismo ay isang doktrina sa teolohiyang Kristiyano na nagsasaad na ang Anak at Banal na Espirito ay nagpapailalim sa Ama. Ang subordinasyonimo sa maraming mga anyo nito ang maagang doktrina ng Kristiyanismo hanggang noong ika-4 siglo CE nang ang kontrobersiya ng Arianismo ay pinagpasyahan sa pagkakabuo ng doktrinang Trinidad. Ang subordinasyonismo ay may ilang mga pagkakatulad sa Arianismo ngunit may ilang mga pagkakaiba. Si Arius at ang kanyang mga alagad ay mga subordinasyonista ngunit humigit pa dito na nagsasaad na ang Anak bilang isang nilalang ay ignotante sa Manlalalang na tanging ang may buong kalikasang Diyos ayon sa apopatisismong Kristiyano. Ang subordinasyonismo ay yumabong sa parehong panahon sa Arianimo noong ika-4 siglo CE ngunit mas matagal na nagpatuloy. Ang mga pangunahing tagapagtaguyod nito noong ika-4 siglo sina Eusebio ng Caesarea at Eusebio ng Nicomedia na parehong minsang nagbigay suporta kay Arius. Nilabanan ni Atanasio ang subordinasyonismo sakanyang buong karera bilang Obispo ng Alehandriya at kadalasang tumatawag ritong Arianismo. Ang subordinasyonismo ay natatangi mula sa subordinasyong ekonomiko o subordinasyong relasyonal. Sa subordinasyong ontolohikal, ang Pagkadiyos ay hindi lamang hindi magkatumbas sa opisina kundi pati sa kanilang esensiya. Kabilang sa mga tagapagtaguyod nito si Origen ng Alehandriya na nagturong si Hesus ay isang ikalawang Diyos at ang Anak ay natatangi sa Ama at may ibang substansiya sa Ama. Ayon kay R.P.C. Hanson, "maliban kay Atanasio, ang halos lahat ng mga teologo ng Simbahang Kanluranin at Simbahang Silanganin ay tumanggap sa isang anyo ng subordinasyon hanggang noong mga 355 CE. Ang doktrinang subordinasyonismo ay inilalarawan bilang ang tinanggap na ortodoksiya." Sa subordinasyong ekonomiko, ang subordinasyon ng Anak ay nauukol lamang sa paraan ng subsistensiya at operasyon ngunit hindi sa kalikasan. Ito ay nagsasaad na bagaman natatangi sa kanilang mga relasyon sa bawat isa, sila ay isa sa lahat ng iba pa.