Sa [[Polonya]], [[Suwesya]], [[Eslobenya]], [[Eslobakya]], [[Litwaniya]], [[Kroasya]], [[Austria]], [[Unggarya]] at [[Alemanya]], ang pag-iilaw ng kandila at pagdalaw sa puntod ng mga yumaong kamag-anak ang nakaugalian.
Sa [[Pilipinas]], ang araw na ito ay inilalaan sa pagdalaw sa mga puntod ng yumaong mahal sa buhay kung saan sila ay nag-aalay ng dasal, bulaklak at kandila. Karaniwang parang isang masayang pagkikita ng magkakamag-anak. Sinasabi na ang araw na ito ay “isang pakakataon upang makapiling” ang mga mahal na yumao minsan isang taon. Bago dumating ang araw na ito ang mga puntod ay nililinis at pinipintahan. Dahil isa itong mahalagang araw upang makapiling ang mga yumaong kamag-anak, ang mga pamilya ay karaniwang naglalamay sa simenteryo at kung minsan magdamag o dalawang araw sa puntod ng mahal sa buhay. Upang magpalipas ng oras, may naglalaro ng baraha, may nagkakainan, nag-aawitan at nagsasayawan sa simenteryo. Isang mahalagang kapistahan ito ng maraming Pilipino (matapos sa Pasko at Semana Santa). Ang ika-1 ng Nobyembre ay isang pistang opisyal sa Pilipinas at kung minsan pati ang araw bago o pagkatos nang araw na ito.
Sa mga bansang kung saan Ingles ang katutubong wika, ang pagdiriwang na ito ay ipinadiriwang sa pag-awit ng himnong “For All the Saints” ni William Walsham How. Bantog na himig dito ay ang ''Sine Nomine'' ni Ralph Vaughan Williams.
