Banal na Imperyong Romano: Pagkakaiba sa mga binago
Content deleted Content added
m orthography, replaced: ksyon → ksiyon using AWB |
m orthography: -nsya- > -nsiya- using AWB |
||
Linya 76:
<br />{{flag|Luxembourg}}
<br />{{flag|Olanda}}
<br />{{flag|
<br />{{flag|Polonia}}
<br />{{flag|Republikang Tseko}}
Linya 99:
Sa maraming pagkakataon, ang botohan ay tumatagal ng maraming tao dahil sa iba't ibang mga usaping kinakaharap ng napipisil na Hari: kailangan niya munang sugpuin ang mga [[rebelyon]] na nagaganap sa hilagang Italya, o maaaring may hindi pakikipag-unawaan sa mismong [[Santo Papa]]. Ang mga nahuling Emperador ay kinoronahan na ng Papa, at ang huling pinutungan ng Papa ay si [[Charles V ng Banal na Imperyong Romano|Charles V]] noong 1530.
Ang Emperador ay kinakailang mabuting tao na may gulang 18, at ang lahat ng kanyang ninuno ay dapat bahagi ng [[dugong bughaw]]. Walang batas ang umaasa na dapat siyang [[Katoliko]] ngunit iyon na ang nakagawian ng Imperyo. Hindi niya kailangang maging Aleman (halimbawa ay si [[Alfonso X ng Castile]] na isang [[Espanyol]]). Sa bahaging ika-17 siglo, ang lahat ng mga Emperador ay nagkaroon na ng sakop sa loob ng Imperyo bago pa mahalal, halimbawa ay si [[Louis XIV ng
Ang Emperador ay hindi nararapat padalus-dalos sa pagtibay ng mga kautusan at batas, gayunding limitado ang pangkalahatang kapangyarihan niya sa Imperyo. Ang kapangyarihan niya ay nililimitahan ng mga lokal na pinuno: pagkatapos ng huling ika-15 siglo, tinayo ang ''[[Reichstag]]'', isang asembleya na nagkikita kapag ginusto ng Emperador sa iba't ibang lugar. Noong 1663 lamang naging isang permanenteng lupon ang Reichstag.
Linya 123:
Nang hanggang sa kalagitnaan ng ika-10 siglo, wala pa ring Emperador ang kwalipikado na maging santo. Ang unang emperador na si [[Otto I Banal na Imperyong Romano|Otto I]] at kanyang mga tagasunod ay kinikilala bilang kinatawan ng [[Diyos]] sa [[daigdig]] at mga unang patrono ng [[Simbahang Katoliko]].
Ang
Sa panahon ng panandaliang katahimikan mula 1250 hanggang 1273, noong nahalal nang magkakasunod ang mga haring may pare-parehong pananaw, biglang ikinabit ng Imperyo (noon ay ang opisyal na pangalan ay Imperyong Romano) ang [[pang-uri]]ng "banal", gamit ang pangalang '''Latin Sacrum Romanum Imperium'' ({{lang-de|German Reich Heiliges Römisches}}).<ref>Michael Essig, {{lang-de|''Europäische Identitätsfindung : das Reich als europäische Vision''}}, Erlangen-Nürnberg, 1998, p. 149.</ref> Noong panahon lamang ni [[Charles IV ng Banal na Imperyong Romano|Charles IV]] nang opisyal na lumitaw sa mga dokumentong Aleman ang salitang banal.
| |||