Francesca Javiera Cabrini: Pagkakaiba sa mga binago

Content deleted Content added
Legobot (usapan | ambag)
m Bot: Migrating 19 interwiki links, now provided by Wikidata on d:q238983 (translate me)
m orthography: -ksyon > -ksiyon using AWB
Linya 1:
{{Infobox Saint
|name=Santa Francesca Javiera Cabrini
|birth_date=[[Hulyo 15]] [[Hulyo 1850]]
|death_date=[[Disyembre 22]] [[Disyembre 1917]]
|feast_day=[[Nobyembre 13]]; [[Disyembre 22]]
|venerated_in=[[Simbahang Romano Katoliko]]
Linya 10:
|death_place=[[Tsikago]], [[Estados Unidos]]
|titles=Birhen, Tagapagtatag
|beatified_date=[[Nobyembre 13]] [[Nobyembre 1938]]
|canonized_date=[[Hulyo 7]] [[Hulyo 1946]]
|canonized_by=[[Papa Pio XII]]
|attributes=
Linya 17:
|major_shrine=Kapilya ng Mataas na Paaralang Inang Cabrini, [[Lungsod ng Bagong York]]
}}
Si '''Santa Francesca Javiera Cabrini''' ([[wikang Ingles|Ingles]]: ''Saint Frances Xavier Cabrini'', ''Mother Cabrini'')<ref name=NBK>{{cite-NBK|Saint Frances Xavier Cabrini; Mother Cabrini}}</ref> ([[15 Hulyo 15]], [[1850]][[22 Disyembre 22]], [[1917]]), na kilala bilang '''Inang Cabrini''' noong nabubuhay, ay ang unang mamamayang [[Amerikano]] nagdaan sa proseso ng kanonisasyon para maging isang [[santo]] ng [[Simbahang Romano Katoliko]]. Siya ang ang nagtatag ng Misyonaryang Kapatirang Pangkababaihan ng Banal na Puso sa Codogno, Italya, at naipadala sa [[Estados Unidos]] noong [[1889]] upang makisalamuha sa mga gawain ng mga imigranteng Italyano. Naging [[mamamayang Amerikano]] siya noong [[1909]] at naglakbay sa Estados Unidos, [[Hilagang Amerika]], at [[Europa]] kung saan nagtatag siya ng mga [[kumbento]], [[paaralan]], at [[ospital]]. Nagdaan si Cabrini sa kanonisasyon sa pagka-santo noong [[1946]] sa pamamagitan ni [[Papa Pio XII]], na nagbigay din sa kaniya ng katawagang santong pintakasi ng mga emigrante at imigrante noong [[1950]].
 
==Talambuhay==
Linya 24:
Sa edad na 13, ipinadala si Cabrini sa [[Arluno]] upang mag-aral sa ilalim ng Mga Anak na Kababaihan ng Banal na Pusal sa Paaralang Normal, at noong 1868, sa gulang na 18 nabigyan siya ng sertipiko sa pagkaguro. Makaraan ang apat na tao, nagkaroon siya ng [[bulutong]]. Nang subukin niyang pumasok sa Mga Anak na Kababaihan ng Banal na Puso, tinanggihan si Cabrini ng madreng nagngangalang Inang Giovanna Francesca Grassi bagaman kinakitaan niya si Cabrini ng kakayahan, dahil sa delikadong kalusugan. Sa halip, sinabi ni Inang Giovanna kay Cabrini na "Tinatawag ka na magtatag ng ibang Panimulaan na magdadala ng bagong luwalhati sa Puso ni Hesus." Tinanggihan din si Cabrini ng mga Kanosyano (Ingles: ''Canossian''). Sa halip, tinulungan ni Cabrini ang kaniyang mga magulang hanggang sa yumao ang mga ito, at tumulong din siya sa mag-anak hinggil sa mga gawain sa bukid.
 
Nagturo si Cabrini sa isang pribadong paaralang itinatag ng isang kapatid sa pananampalataya sa Sant’Angelo. Noong 1871, naging isang gurong pampubliko si Cabrini sa isang kalapit na nayon sa kahilingan ng kaniyang pastor. Tinanggap niya ang panunumpa bilang madre noong 1877 at idinagdag ang Javiera sa kaniyang pangalan bilang pagpaparangal sa paring Heswitang si Francisco Javier. Siya ang naging [[madre superyor]] sa ampunan ng Kabahayan ng ProbidensyaProbidensiya sa [[Codogno]] kung saan siya nagturo. Noong 1880, nagsara ang bahay-ampunan. Si Cabrini at anim pang mga madreng nakasabayan niya sa pagtanggap ng panunumpa bilang madre ang nagtatag ng [[Panimulaan ng mga Misyonerong Madre ng Banal na Puso ni Hesus]] (''[[Institute of the Missionary Sisters of the Sacred Heart of Jesus]],'' MSC) noong 14 Nobyembre 14, 1880. Si Inang Cabrini ang naglahad ng mga patakaran at konstitusyon ng samahan, at nagpatuloy siyang bilang superyor-heneral nito hanggang sa kaniyang pagyao. Nagtatag ang orden ng pitong mga tahanan at isang libreng paaralan at alagaang pambata sa unang limang taon nito. Napansin ni Obispo Giovanni Scalabrini ng [[Piacenza]] at ni [[Papa Leon XIII]] ang mga mabubuting gawain ni Inang Cabrini, ng orden, at ng paaaralan.
 
Bagamang pangarap talaga niya sa buhay ang maging isang misyonera sa [[Tsina]], ipinadala siya ng Santo Papa sa [[Lungsod ng Bagong York]] noong [[Marso 31]], [[Marso 1889]]. Doon, nakamit ang pahintulot ng [[Arsobispong Michael Corrigan]] ang magtatag ng isang ampunan, na matatagpuan ngayon sa Liwasang Kanluran (West Park), Ulster County, [[Bagong York]] at kilala na bilang [[Tahanang Santa Cabrini]] (''Saint Cabrini Home''), ang una sa 67 mga institusyon na itinatag niya sa Bagong York, [[Tsikago, Illinois|Tsikago]], [[Seatel, Washington|Seatel]], [[Bagong Orleans, Luwisiyana|Bagong Orleans]], [[Denber, Kolorado|Denber]], [[Los Angeles, Kaliporniya|Los Angeles]], [[Philadelphia, Pensilbanya|Philadelphia]],<ref>[http://www.mothercabrini.org/legacy/life2.asp Salaysay ng Buhay ni Inang Cabrini] sa websayt ng mga Misyonerang Madre ng Kabanalbanalang Puso ni Hesus</ref> at sa bansa sa buong [[Timog Amerika]] at [[Europa]]. Matagal na panahon pagkaraan ng kaniyang kamatayn, makakamit ng mga Misyonerang Madre ang layunin ni Inang Cabrining maging isang misyonera sa Tsina. Matapos ang maraming mga kaguluhang panlipunan at pangpananampalataya at sa maikling panahon, nilisan ng mga madre ang Tsina, na nasundan ng pagkakalagak sa [[Siberia]].
 
Naging isang mamamayang Amerikano, sa pamamagitan ng naturalisasyon o pagsasalikas na pamamaraan, si Cabrini noong 1909. Ikinamatay ni Inang Cabrini ang kumplikasyon mula sa [[malaria]] sa Ospital ng Columbus sa Tsikago, Ilinoy. Bagaman orihinal na inilibing sa Liwasang Kanluran sa Bagong York pagkaraan ng kaniyang kamatayan noong 22 Disyembre 22, 1917, kinuha ang kaniyang mga labi mula sa Liwasang Kanluran noong 1931 at nakadambana ngayon sa altar ng simbahan ng Dambanang Santa Francesca Cabrini, bahagi ng Mataas na Paaralang Inang Cabrini, sa 701 [[Abenidang Fort Washington (Manhattan)|Abenidang Fort Washington]], sa seksyongseksiyong [[Washington Heights]] ng [[Manhattan]]. Muling pinangalanan ang daanan sa kanluran ng dambana bilang [[Bulebar Cabrini (Manhattan)|Bulebar Cabrini]] bilang parangal sa kaniya.
 
Nagdaan siya sa proseso ng [[beatipikasyon]] noong [[13 Nobyembre 13]], [[1938]] at nakananonisado noong [[7 Hulyo 7]], [[1946]]. Si Santa Francesa Javiera Cabrini ang [[pintakasing santo]] ng mga [[imigrante]]. Kinasasamahan ng pagbabalik ng paningin ng isang batang nabulag ang mga mata dahil sa labis na [[nitratong pilak]] (''silver nitrate'') ang kaniyang [[himala]] kaugnay ng beatipikasyon. Kinabibilangan ang milagro ng kaniyang kanonisasyon ng pagpapagaling ng isang may malubhang karamdamang madre. Kalimitang nilalarawan ang kaniyang mga labi bilang malinis o hindi tiwali (hindi imoral), mariing binabanggit ito sa nakapaskil sa kaniyang libingan sa Washington Heights. Ipinagdiriwang ang kaniyang kapistahan tuwing Nobyembre 13, at tuwing Disyembre 22 &nbsp;ng mga [[Tradisyonalistang Romanong Katoliko]].
 
Ipinangalan ang isang proyektong pabahay sa Tsikago, ang ''Cabrini Green'' o Cabrini Luntian, sa kaniya dahil sa kaniyang gawaing kaugnay ng mga imigranteng Italyano sa pook na iyon. Matagal nang naging tahanan ito ng mga maralita at kaawaawang mga mamamayan at nagsasagawa pa rin ng mga gawain ang mga madreng MSC doon. Nakapangalan din sa kaniya ang [[Kolehiyong Cabrini]] (''Cabrini College'') na nasa [[Radnor, Pensilbanya]].
Linya 39:
{{reflist}}
 
[[KaurianKategorya:Mga santo]]
[[KaurianKategorya:Mga Italyano]]
[[KaurianKategorya:Mga Amerikano]]