Eva Perón: Pagkakaiba sa mga binago
Content deleted Content added
No edit summary |
m Ibinalik ang mga pagbabago ni 121.54.54.172 (Usapan) patungo sa huling rebisyon ni Namayan |
||
Linya 19:
Noong 1951, ipinakita ni Eva Perón na nais niyang payagan siya na tumakbo sa Tanggapan ng Pangalawang Pangulo ng Argentina. Dahil dito ay nakatanggap siya ng maraming suporta mula sa masang maka-Peron o ang mga [[descaminados]]. Subalit, ang mga oposisyon na mula sa [[militar]] ng Argentina at mga maiimpluwensiyang tao, at dahil na rin sa kanyang humihinang kalusugan, ay napigil ang kandidatura ni Eva Perón
Noong 1952, mga ilang araw bago ang kanyang pagpanaw, binigyan si Eva Perón ng opisyal na titulo na ''Pinunong Pangkaluluwa ng Bayan''<ref>[http://business.scotsman.com/topics.cfm?tid=76&id=1280992002 A nation seeks salvation in Evita] By Scotsman.com: "On 26 July, 1952, a hushed Argentina heard Eva Peron, the 'spiritual leader of the nation', had died, aged 33."</ref><ref>Fraser, Nicholas. Navarro, Marysa. Evita: The Real Life of Eva Peron. W.W. Norton & Company, New York, London. 1980, 1996. Page 158. "As Evita's health continued to deteriorate that month, the city of Quilmes resolved to change its name to 'Eva Peron', and Congress, after a special legislative session, devoted to eulogies of 'the most remarkable woman of any historical epoch', gave her the title Jefe Espiritual de la Nacion (Spiritual Leader of the Nation)."</ref><ref>Crassweller, Robert D. ''Perón and the Enigmas of Argentina''. W.W. Norton & Company, New York, London. 1980, 1996. Page 245. "A week later, on her thirty-third birthday, she received from Congress the title of Spiritual Leader of the Nation." ISBN 0-393-30543-0</ref></blockquote> Sinasabi naman ng ibang mga dalubhasa na si Eva Perón ang naging pinakamakapangyarihan at pinakamahalagang babae sa kasaysayan ng kanyang bansa.<ref>Fraser, Nicholas. Navarro, Marysa. Evita: The Real Life of Eva Peron. W.W. Norton & Company, New York, London. 1980, 1996. Page 196. "'Any artist has the right to create,' said the Interior Minister Carlos Ruckauf huffily. 'But when it deals with the most important woman in the history of the country - as no doubt Evita is - we want the right to debate with Stone.'"</ref>
== Kabataan ==
Linya 30:
Ang sariling autobiograpiya ni Eva Perón, na orihinal na inilathala noong 1952 sa Arhentina na pinamagatang ''[[La Razón de mi Vida]]'' (na sinundan din ng pagkakalathala nito sa mga bansang nagsasalita ng ingles sa pamagat na ''My Mission in Life'' at ''Evita by Evita''), ay hindi naglalaman ng mga petsa, walang talasanggunian sa pinagdaanan noong kabataan, at hindi nagtala ng pook kung saan ipinanganak si Eva Perón pati kung ano ang ibinigay na pangalan noong siya ay isinilang.<ref>Perón, Eva Duarte de. Evita by Evita. Proteus Publishing Limited. London. 1978.</ref>
Lumaki si Eva Perón sa [[Junin, Buenos Aires|Junin]]. Ang kanyang mga magulang, sina Juan Duarte at Juana Ibarguren (na kadalasang tinatawag na Doña Juana), ay hindi kinasal. Si Duarte ay isang ranchero mula sa kalapit na Chivilcoy, at mayroon nang asawa at mag-anak. Sinasabi nila Fraser at Navarro na ang'Ikalawang kasal" na ginawa ni Duarte kay Ibarguren ay hindi pangkaraniwan
== Pagkamatay ng Ama ==
| |||