Estakato: Pagkakaiba sa mga binago

▲</score>|width=120|caption=Three notes with staccato dots}} Ang '''estakato''' o '''staccato''' (<span class="IPA" title="Representation in the International Phonetic Alphabet (IPA)">[[Help:IPA/Italian|[stakkaːto]]]</span>; Italyano para sa "hiwalay") ay isang anyo ng [[Articulation (music)|artikulasyong pangmusika]]. Sa modernong notasyon, nagpapahiwatig ito ng isang nota na pinaikli ang tagal,<ref> Willi Apel, ''Harvard Dictionary of Music'' (Cambridge, Massachusetts: Harvard University Press, 1960), p. 708. </ref><ref>Michael Kennedy, ed., {{Full|date=June 2015}}''The Concise Oxford Dictionary of Music'', third edition (Oxford and New York: Oxford University Press, 1980), p. 617.</ref> na hiniwalay mula sa nota na maaaring sumunod ng katahimikan.<ref> Geoffrey Chew, "Staccato", ''Ang New Grove Dictionary ng Musika at Mga Musikero'', ikalawang edisyon, na na-edit ni [[Stanley Sadie]] at [[John Tyrrell (professor of music)|John Tyrrell]] (London: Macmillan Publishers, 2001). </ref> Inilarawan ito ng mga teoriko at nagsimulang lumitaw sa musika nang hindi mas maaga kaysa sa 1676.<ref> Werner Bachmann, Robert E. Seletsky, [[David D. Boyden]], Jaak Liivoja-Lorius, Peter Walls, at Peter Cooke, "Bow", ''Ang New Grove Dictionary ng Musika at Mga Musikero'', ikalawang edisyon, na na-edit ni [[Stanley Sadie]] at [[John Tyrrell (musicologist)|John Tyrrell]] (London : Macmillan Publishers, 2001). </ref>