Himagsikang Pranses: Pagkakaiba sa mga binago

Content deleted Content added
Inilikha sa pagsalin ng pahinang "French Revolution"
Inilikha sa pagsalin ng pahinang "French Revolution"
Linya 21:
Kasabay sa panahong ito, ang mga paguusap at pagtatalakay sa mga paksang ito at ang pulitikal na pagtatalo at pagtutol ay naging bahagi ng mas malawak na lipunang Europeo, sa halip na nakakulong o nakatakda lamang sa isang maliit na kapilian. Nagkaroon ito ng iba't ibang anyo, gaya na lamang ng Ingles na 'kalinangang kapihan', at lumawak sa mga lugar na sinakop ng mga Europeo, lalo na sa Hilagang Lupalop Amerika, na bahagi noon ng Britanya. Ang mga pakikipag-ugnayan sa pagitan ng magkakaibang pangkat sa mga lungsod ng [[Edinburgh]], [[Geneva]], [[Boston]], [[Amsterdam]], [[Paris]], [[Londres|London]] o [[Viena|Vienna]] ay higit kaysa madalas na pinahahalagahan.{{Sfn|Jourdan|2007}}
 
Hindi na bago ang mga namamagitnang-bansang kapilian na nagbahagi ng mga kaisipan at istilo; ang nagbago ay ang kanilang lawak at ang mga bilang na nasasangkot. {{Sfn|Jourdan|2007}} Sa ilalim ni [[Luis XIV ng Pransiya|Louis XIV]], ang Korte sa [[Palasyo ng Versailles|Versailles]] ang sentro ng kalinangan, moda, at pampulitikang kapangyarihan. Ang mga pagpapabuti sa pagpapanuto at karunungang pagbasa't pagsulat sa paglipas ng yugtong ika-18 siglo ay nangangahulugan ng mas malaking madlang tagapanood at tagapakinig para sa mga diyaryo at pahayagan, mga Masonic lodge, kapihan at samahang pambasa na nagbibigay ng mga lugar kung saan ang mga tao ay maaaring makipagusap, makisang-ayon, makipag-talo, makipag-katwiran at magtalakay ng mga kaisipan. Ang paglitaw ng "[[pangmadlang kalipunan]]" (''public sphere'') na ito ay nagdulot saupang pagkakapalitmapalitan ang Versailles ng Paris sa Versailles bilang sentrotampulan ng kalinangan at kaisipan, na nag-iwan sa Korte ng Hari na ilang o nakahiwalay at hindi gaanong nakakaimpluwensya sa pangmadlang pagpapalagay.{{Sfn|Blanning|1997}}
 
Karagdagan pa sa mga panlipunang pagbabagong ito, ang populasyon ng Pransya ay dumami mula 18 milyon noong 1700 hanggang 26 milyon noong 1789, na ginagawa itong pinakamataong estado sa Europa; Ang Paris ay may higit sa 600,000 mga naninirahan, kung saan humigit-kumulang isang katlo ay alinman sa walang hanap-buhay o walang regular na trabaho. {{Sfn|Garrioch|1994}} Ang di-mahusay na pamamaraan ng pagsasaka ay nangahulugan na ang mga magsasaka ay nagpupumilit na magtanim ng sapat na pagkain upang suportahan ang mga bilang na ito at ang mga sinaunang pamamaraan ng transportasyon ay nagpahirap sa pagpapamahagi ang kanilang gawang produkto. Bilang resulta ng kawalanng-timbang na ito, ang halaga ng pagkaing bilihin ay tumaas ng 65 bahagdan sa pagitan ng 1770 at 1790 ngunit ang sahod ay tumaas lamang ng 22 bahagdan.{{Sfn|Hufton|1983}} Ang ganitong mga kakapusan ay ipinagkapinsala para sa umiiral na nanunungkulang pamahalaan, dahil maraming mamamayan ang isinisisi ang pagtaas ng presyo sa kabiguan ng gobyerno na pigilan ang mga mapamsamantalang panghuhuthot na nagdulot ng pagkakaitan ng mga kapos at dukha. {{Sfn|Tilly|1983}} Ang mga salat na ani sa buong taon ng 1780, na nagtapos sa pinakamatinding taglamig sa loob ng maraming dekada noong 1788/1789, ay lumikha ng mga tagalalawigang magsasaka sa mga kanayunan na walang anumang maibebenta, at mga [[Proletariat|proletaryo]] sa lungsod na ang kakayahang bumili ay bumagsak.{{Sfn|Tilly|1983}}