Nourie Hadig

Ang Nourie Hadig ay isang Armenyong kuwentong bibit na kinolekta ni Susie Hoogasian-Villa sa 100 Armenian Tales. Ang kaniyang impormante ay si Gng. Akabi Mooradian, isang Armenya na nakatira sa Detroit.

Buod

Isang mayamang lalaki ang may magandang asawa at magandang anak na babae, si Nourie Hadig. Bawat buwan, tinanong ng ina ni Nourie Hadig ang bagong buwan kung siya ang pinakamaganda. Sa wakas, gayunpaman, sinabi ng buwan na ang kaniyang anak na babae ay mas maganda. Lumapit siya sa kaniyang kama at sinabi sa lalaki na dapat niyang alisin ang kaniyang anak na babae at dalhin ang duguang kamiseta bilang patunay. Pero sa halip na patayin ang babae, iniwan ng ama si Nourie Hadig sa kakahuyan.

Nakahanap ng bahay si Nourie Hadig at pagpasok niya ay isinara niya ang pinto sa likod niya. Nakakita siya ng mga silid na puno ng kayamanan at isang natutulog na prinsipe. Isang boses ang nagsabi sa kaniya na magluto ng pagkain para sa prinsipe sa loob ng pitong taon, iniwan ito sa tabi ng kaniyang kama.

Sa susunod na bagong buwan, sinabi ng buwan sa ina ni Nourie Hadig na mas maganda pa rin ang kaniyang anak. Napagtanto ng asawang babae na ang kaniyang anak na babae ay hindi pinatay at determinado siyang hanapin at patayin siya. Inamin ng asawa na hindi niya pinatay si Nourie Hadig ngunit hindi niya alam kung nasaan ito; hinanap siya ng asawa. Tuwing bagong buwan, tinanong niya muli ang buwan tungkol sa kaniyang anak na babae at naririnig sa bawat oras na ang kaniyang anak na babae ay mas maganda.

Pagkaraan ng apat na taon, dumating ang mga gypsies sa bahay kung saan naroon si Nourie Hadig. Bumili siya ng isang babae sa kanila, at pareho silang nagsilbi sa prinsipe. Sa pagtatapos ng pitong taon, nagising ang prinsipe at dahil inaalagaan siya ng babaeng Hitano, naisip niyang pinagsilbihan siya nito sa buong pitong taon, kaya nagpasya siyang pakasalan siya. Habang nagaganap ang pag-aayos ng kasal, ang prinsipe ay nagtungo sa bayan at sinabi kay Nourie Hadig na dahil siguradong may natulungan siya, bibilhan siya ng isang bagay. Humingi siya ng Bato ng Pasensiya. Pumunta siya para bumili. Sinabi sa kaniya ng tagaputol ng bato na kung ang mga problema ng isang tao ay malubha, ang bato ay bumukol hanggang sa ito ay pumutok mula sa kalungkutan sa kaniyang narinig, ngunit kung ang tao ay gumawa ng kaunti, ang tao ay namamaga at sasabog, at kaya dapat niyang bantayan at tiyakin na ang hindi pumutok ang lingkod na humingi nito. Ibinigay niya kay Nourie Hadig ang bato, at ikinuwento niya ito. Bumukol ito at sasabog na nang pumasok ang prinsipe at iginiit na pakasalan siya kaysa sa gipsi.

Sa susunod na bagong buwan, sinabi ng buwan na ang prinsesa ng Adana ay mas maganda, kaya alam ng ina kung nasaan ang kaniyang anak na babae. Siya ay may ginawang magandang singsing na magpapatulog sa nagsusuot at ipinadala ito ng isang mangkukulam sa kaniyang anak, na nagsusumamo na siya ay nawala sa kaniyang isip nang iutos niya ang kaniyang kamatayan. Hinikayat ng gipsy na babae ang anak na babae na isuot ang singsing, at siya ay nahulog na patay. Tumanggi ang prinsipe na ilibing ang kaniyang asawa; aalagaan niya ito gaya ng pag-aalaga nito sa kaniya. Maraming doktor ang hindi nakapagpagaling sa kaniya, ngunit sinubukan ng isa na nakawin ang singsing. Nagsimula siyang magising; pinadulas niya ito pabalik at pinangakuan ang prinsipe ng mga gantimpala para sa pagpapagaling sa kaniyang asawa. Pagkatapos ay tinanggal niya ang singsing, na nagpanumbalik sa buhay ni Nourie Hadig.

Habang ang singsing ay nasa daliri ni Nourie Hadig, sinabi ng buwan sa asawa na siya ang pinakamaganda. Matapos tanggalin ang singsing, bagaman, sinabi nito na si Nourie Hadig. Nagalit ang asawa, at sa sobrang galit, namatay siya.