Paano malalaman ang isang Tunay na Kaibigan

Ang Paano malalaman ang isang Tunay na Kaibigan ay isang Italyanong kuwentong bibit na kinolekta ni Laura Gonzenbach sa Sicilianische Märchen. Isinama ito ni Andrew Lang sa The Crimson Fairy Book.

Buod

Isang walang anak na hari at reyna ang nangako kay Santiago na kung sila ay magkakaroon ng anak na lalaki, siya ay gagawa ng peregrinasyon sa kanyang ikalabing-walong kaarawan. Nagkaroon sila ng isang anak na lalaki. Noong siya ay labindalawa, namatay ang kaniyang ama. Nang malapit na ang kaniyang ikalabing-walong kaarawan, nalungkot ang reyna sa pag-aakalang hindi siya makikita sa loob ng isang taon; sinubukan niyang ipagpaliban ang kaniyang anak, ngunit nang hindi gumana ang mga pang-aliw nito para sa mga nagkukunwaring dahilan nito, kinailangan niyang ihayag ang katotohanan. Tiniyak niyang babalik siya.

Binigyan siya ng reyna ng mga mansanas at sinabi sa kaniya na kailangan niya ng kasama, ngunit dapat niyang anyayahan ang sinumang inaasam-asam na kumain kasama niya, at pagkatapos ay dapat niyang hatiin ang isang mansanas sa dalawang hindi pantay na bahagi at tanggihan ang sinumang hindi kumuha ng mas maliit. Nakilala niya ang tatlong kabataang lalaki, na ang bawat isa ay nag-aangkin din na pupunta sa isang peregrinasyon sa dambana ni Santiago, ngunit ang unang dalawa ay nais na ang mas malaking bahagi, at ang prinsipe ay nagkunwaring sakit upang maalis ang mga ito. Kinuha ng ikatlo ang mas maliit, at naglakbay silang magkasama, nangako na kung mamatay ang isa, dadalhin ng isa ang kaniyang katawan. Inabot sila ng isang taon bago makarating sa dambana. Sa isang punto, umupa sila ng bahay para makapagpahinga bago sila magpatuloy.

Nakita sila ng hari, inakala nilang pareho silang guwapo ngunit ang prinsipe ang higit na guwapo, at nagpasya na ipakasal ang kaniyang anak sa prinsipe. Inanyayahan niya silang dalawa na maghapunan, at nilason ang kaibigan, sa pag-aakalang iyon ang makakapigil sa prinsipe sa paglalakbay. Sa halip, agad na nagpasya ang prinsipe na magpatuloy. Inalok ng hari ang kaniyang anak na babae, ngunit nagpatuloy ang prinsipe, at dinala ang bangkay ng kaniyang kaibigan. Ang kaibigan ay hindi patay, natutulog lamang, at nang ang prinsipe ay nakarating sa dambana, ipinagdasal niya ang kaibigan na muling mabuhay, at siya nga.

Bumalik sila sa hari, at pinakasalan ng prinsipe ang kanoyang anak na babae. Ang prinsipe, pagkaraan ng ilang panahon, ay nagpahayag na kailangan niyang umuwi. Kinasusuklaman ng hari ang kaibigan at pinaalis siya ng isang mensahe, na sinasabi sa kaniya na maghihintay ang prinsipe; pagkatapos ay pinaalis niya ang prinsipe, tinitiyak sa kaniya na mahuhuli siya ng kaibigan, bibigyan niya siya ng magandang kabayo. Nang bumalik ang kaibigan, sinundan siya ng hari sa paglalakad ng prinsipe. Siya ay pagod nang maabot ang prinsipe, kaya ang prinsipe ay nag-aalaga sa kaniya na parang kapatid at iniuwi sa bahay. Gayunpaman, walang doktor ang nakapagpagaling sa kaniya.

Ang asawa ng prinsipe ay nanganak ng isang anak na babae.

Isang araw, dumating ang isang kakaibang matandang lalaki, at dinala siya ng reyna sa kaibigan. Ipinahayag niya na ang lalaki ay maaaring maibalik sa pamamagitan ng dugo ng anak na babae. Ang prinsipe ay natakot, ngunit dahil idineklara niyang ituturing niya ang kaniyang kaibigan bilang kaniyang kapatid, ginawa niya ito. Ang kaibigan ay naibalik, ngunit ang anak na babae ay nakahiga sa kaniyang duyan na parang patay. Bumalik ang matanda, ipinahayag na siya si Santigao ng Lizia, at pinanumbalik ang dalaga.