Prinsipe Prigio

Ang Prinsipe Prigio ay isang pampanitikan at komikong kuwentong bibit na isinulat ni Andrew Lang noong 1889 at isinilarawan ni Gordon Browne. Gumuhit ito sa folkloristang background ni Lang para sa maraming tropo.

Isang karugtong ang inilathala noong 1893, Prince Ricardo ng Pantouflia: Being the Adventures of Prince Prigio's Son. Ang dalawa ay inilabas sa isang tomo noong 1895 bilang My Own Fairy Book: Namely, Certain Chronicles of Pantouflia, As Notably the Adventures of Prigio, Prince of That Country, and of His Son, Ricardo, with an Excerpt from the Annals of Scotland, As Touching Ker of Fairnilee, His Sojourn with the Queen of Faery. Ang lahat ng tatlong mga libro ay inilathala ni JW Arrowsmith ng Bristol. Lumitaw ang My Own Fairy Book sa panahon ng pagpapatakbo ng "Colored Fairy Books" na pinamatnugutan ni Lang at inilathala sa Londres at New York ng Longmans, Green, and Co. mula 1890: The Blue Fairy Book, The Red Fairy Book, at iba pa. Si Longmans din ang naglathala sa Estados Unidos ng Pantouflia books.

Buod

Nagsimula ang balak ni Prinsipe Prigio sa pagpapakilala ng isang reyna na hindi naniniwala sa mga bibit. Matapos ang maraming taon na walang anak, siya at ang hari sa wakas ay nagkaroon ng isang batang lalaki, si Prigio. Nang tumanggi ang reyna na imbitahan ang mga diwata sa pagbibinyag, walang sinuman sa mga maharlika ang dumalo, kaya't nag-iisa ang hari at reyna nang dumating ang mga diwata at binigyan ng mga regalo ang bata. Kabilang sa mga regalo ay isang walang laman na pitaka (pitaka ni Fortunatus), seven-league boots, isang takip ng kadiliman na gagawin siyang hindi nakikita, isang sumbrerong panghiling, isang mahiwagang alpombra, at gayundin ang kagandahan, katapangan, at suwerte, ngunit ang huli, utos ng diwata, "Anak, maging matalino ka!"

Mapapasaya sana ito ng reyna, ngunit hindi siya naniwala. Inilagay niya ang lahat ng mga gamit sa isang silid na tabla.

Lumaki ang prinsipe na masyadong matalino. Makipagtalo siya sa lahat at mas alam niya kaysa sa lahat. Siya ay may dalawang nakababatang kapatid na lalaki, ni isa man sa kanila ay matalino, at pareho sa kanila ay nagustuhan; nainlove sila sa mga pinsan nila. Partikular na hindi nagustuhan ng hari si Prigio, sa takot na maangkin niya ang trono, at nais na maalis siya. Isang araw, lumitaw ang isang firedrake sa bansa; ikinalungkot ng hari na papatayin nito ang kaniyang pangalawang anak pati na rin ang kaniyang una bago ito pinatay ng bunsong anak, ngunit isakripisyo niya ito upang maalis si Prigio. Si Prigio, tulad ng kaniyang ina, ay tumangging maniwala sa pag-iral nito at ipinaalala sa kaniya na ang bunsong anak na lalaki ang nagtagumpay, kaya't dapat nila siyang ipadala kaagad.

Si Alphonse, ang kaniyang bunsong kapatid, ay pumunta at kinain; Si Prigio, na hindi pa rin naniniwala sa firedrakes, ay inisip na umalis siya upang maglakbay. Ipinadala rin ng hari si Enrico, ang pangalawa, at siya rin ay namatay. Sinubukan ng hari na ipadala si Prigio, na tumanggi dahil hindi pa rin siya naniniwala sa firedrake at siya rin ang huling nabubuhay na tagapagmana. Nagpasya ang hari na kunin ang natitirang bahagi ng korte at iwanan si Prigio nang mag-isa sa kastilyo. Nang gawin nila, nakita ni Prigio na ninakaw din nila ang bawat piraso ng damit maliban sa suot niya. Hinanap niya ang kastilyo at nakita niya ang lumber room na may mga regalo ng mga diwata. Dinala siya ng seven-league boots sa isang inn para kumain, at naisip niya na nanaginip siya. Walang nagbigay-pansin sa kaniya; hindi niya alam na nakasuot pala siya ng balanggot ng paglaho. Nagnakaw siya ng pagkain, at nang matanggal ang kaniyang cap, binayaran ito mula sa pitaka—na nakita niyang puno pa rin sa ibang pagkakataon. Sa tuwing nakasuot o natanggal ang kaniyang cap, siya ay lumilitaw o naglaho, ngunit hindi ito namalayan.

Hindi pa rin nakikita, pumunta siya sa isang bola kung saan pinagsalitaan siya ng masama ng lahat maliban sa isang babae, na pinuri ang kaniyang pagtulong sa isang mahirap na estudyante, at si Prigio ay nahulog na baliw sa kaniya. Sa sandaling iyon, naniwala siya sa mga engkanto at salamangka at napagtanto ang lahat ng nangyari sa kanila. Ginamit niya ang mga bagay upang gawing angkop ang kaniyang sarili para sa bola at pumunta at nakilala ang ginang, ang anak na babae ng Ingles na Embahador, Ginang Rosalind. Nang magsalita siya tungkol sa firedrake, sinabi niyang papatayin niya ito. Bumalik siya at nakakita ng isang mahiwagang spyglass, na alam niya mula sa Mga Gabing Arabe at natiktikan ang dragon. Napagtanto niya na kahit na sa kaniyang mga mahiwagang regalo, wala siyang pagkakataon, at ang kaniyang mga kapatid ay wala. Pumunta siya sa library para maghanap ng libro ni Cyrano de Bergerac tungkol sa kaniyang paglalakbay sa buwan. Sa loob nito, nabasa niya ang tungkol sa Remora, na kasing lamig ng firedrake na mainit; nagpasya siyang humanap ng isa at palabanin ang mga nilalang. Natagpuan niya ito gamit ang spyglass, at pinuntahan ang dalawang nilalang, tinutuya sila sa pangalan ng isa pa. Ang mga halimaw ay nagkita, nag-away, at nagpatayan.

Bumalik siya sa bahay ng embahador, at nalaman na ang kaniyang ama ay naglabas ng isang proklamasyon na nag-aalok ng isang gantimpala para sa kaniya, at isa pang nangakong gagawin ang Prinisipeng Koronado, at ikakasal sa kaniyang pamangkin, kung sino ang nagdala sa hari ng mga sungay at buntot ng firedrake. Nalaman din niya na ang kaniyang karpet ay nawala, isang tagapaglingkod na hindi sinasadyang nanalangin sa kaniyang sarili sa maharlikang kastilyo, na may mga sungay at buntot ng firedrake.

Pagkatapos ay muling lumitaw ang karpet, kasama ang alipin, ang hari, at ang reyna, na tumangging maniwala dito. Tumanggi ang hari na makipagkasundo kay Prigio. Sinabi niya kung paano inangkin ng alipin ang gantimpala, at kapag hindi nila siya pinaniwalaan, ipakita sa kanila ang karpet.

Sa gabi, bumalik ang prinsipe at pinutol ang mga paa ng firedrake. Sa korte, sinabi ng alipin na ipinangako ng proklamasyon ang gantimpala sa sinumang nagdala ng mga sungay at buntot, hindi sa pumatay ng dragon. Ipinunto ni Prigio na kung ito ay pinahihintulutan, ang hari ay hindi maaaring magsabi ng isang bagay at iba pa ang ibig sabihin, na isang maharlikang prerogative. Tumanggi ang pamangkin na pumili sa pagitan nila. Sa wakas ay sinabi ng hari na ang sinumang nagdala ng mga paa nito ay tatanggap ng gantimpala. Sabay-sabay silang ginawa ni Prigio.

Iginiit ng hari na dapat niyang pakasalan kaagad ang kaniyang pinsan, ang ipinangakong pamangkin, o magbitay. Mas pinili ni Prigio na magbitay, ngunit iminungkahi na kung mabawi niya ang kaniyang mga kapatid, maaaring i-remit ng hari ang kaniyang sentensiya. Sumang-ayon ang hari. Bumalik si Prigio sa kastilyo kung saan siya iniwan, pinatay ang isang matandang pusa na nakita niya doon, sinunog ito, at muling binuhay gamit ang tubig mula sa Mga Puwente ng Leon—tiyak na hindi ito pababayaan ng mga diwata. Nang masubukan niya ito, pumunta siya sa pugad ng firedrake at ibinalik ang kaniyang mga kapatid; pagkatapos ay pumunta siya sa remora at ibinalik ang mga kabalyero na na-freeze nito.

Natuwa ang hari na makita ang kaniyang mga anak ngunit hindi niya ibabalik si Prigio sa Prinsipado. Itinuro ni Prigio na nasa kaniya ang tubig at ang ulo ng firedrake, at pumayag ang hari.

Pagkatapos ng triple wedding, iminungkahi ni Rosalind kay Prigio na maaari niyang gamitin ang wishing cap at gawin ang kaniyang sarili na hindi mas matalino kaysa sa iba. Sumang-ayon si Prigio ngunit pinag-isipan ito ng mabuti: nais niya ang kaniyang sarili na magpakita nang hindi mas matalino kaysa iba.