Wikipedia

Santi Vincenzo e Anastasio a Trevi

Ang Santi Vincenzo e Anastasio a Trevi ("San Vincente at San Anastacio sa Trevi"[1]) ay isang simbahang Baroque sa Roma, ang kabisera ng Italya. Itinayo mula 1646 hanggang 1650 sa disenyo ng arkitektong si Martino Longhi ang Nakabatata[2] at matatagpuan malapit sa Bukal Trevi at sa Palasyo Quirinal, kung saan nagsilbi itong simbahan ng parokya, bantog ito bilalang lugar kung saan ang precordia at saan napanatili ang embalsamadong puso ng 22 papa[3][4]mula sa Sixto V hanggang Leon XIII.[5]

Ang mga Santo Vincent at Anastasius sa Trevi Church
Loob na tanaw kasama ang Orthodox iconostasis at ang altar
Tanaw ng simbahan mula sa Bukal Trevi

Ang Santi Vincenzo e Anastasio a Trevi ay nasa pook ng isang medyebal na simbahan, na nabanggit noong 962 sa isang bula ni Papa Juan XII bilang isang sangay ng basilika ng San Silvestro sa Capite pati na rin sa mga tala ng ika-15 siglo. Kilala bilang Santi Vincenzo e Anastasio[6] mula pa noong ika-16 na siglo, itinayo ito sa estilong Baroque at nakumpleto noong 1650. Dalawang entablature na pinatong sa pangunahin, lahat ng tatlong may arko, anggulo o sirang pediment, nakatuon ang pansin sa magarang eskultural na gitnang bay ng dalawang palapag ng harapan, sa isang teatrikal na komposisyon na "mas mausisa kaysa huwaran" na nakakita ng ilang mga gumaya.[7] Ang siksikang mga haliging Corinto, sampu sa baba at anim sa itaas ay gumawa ng isang kabuuan, na may mga haligi na nasa gilig ng finestrone sa itaas, labingwalong ganap na hindi dikit na mga haliging Corinto, na dahilan kung bakit il canneto, "ang tubuan" ang tawag ng mga Romano sa patsada.[8]

Ang simbahan ay itinayong muli sa dahil sa utos ni Kardinal Mazarin, na ang nananatiling eskudo at sumbrero ng kardinal, na sinusuportahan ng mga anghel, ay ang pokus ng komposisyon ng patsada. Napapabalitang ang pamangkin ni Mazarin na si Marie Mancini, isang maybahay ni Louis XIV ng Pransiya, ay nakalarawan din sa harapan, bilang gitnang babaeng mascaron.[9] Ang eskultural na paglarawan ng isang babaeng laiko at ang suporta ng eklesiastikong eskudo ng kardinal ng dalawang babaeng walang pang-itaas ay ang dahilan kung bakit natatangi ang simbahan sa Roma.

Hanggang sa 1820s, ang Santi Vincenzo e Anastasio a Trevi ay kilala bilang "Pontipikal na Parokya" (Parrocchia Pontificia).[10] Ang panloob ng simbahan ay nagtatampok ng isang solong nave; ang dambana ay pinalamutian ng pintang Martyrdom of Saints Vincent at Anastasius ni Francesco Pascucci. Ang tanyag na Italyanong ilustrador at mang-uukit na si Bartolomeo Pinelli (1771–1835) ay inilibing sa Santi Vincenzo e Anastasio a Trevi.

Ang harapang travertina ay napatunayan mabutas; ang pagpapanumbalik na may likidong haydrolikong mortar at iba pang mga materyales ay isinasagawa noong 1989–90 upang mapigilan ang pagkasira.[11]

Mga sanggunian

baguhin
  • C. Rendina, Le Chiese di Roma, Newton & Compton Editori, Milano 2000, p.   370–371.
  • L. Pratesi, Rione II Trevi, sa AA. VV, I rioni di Roma, Newton & Compton Editori, Milano 2000, Vol. Ako, pp.   131–201.
  1. ↑ Another church with the same dedication is the ancient church of Santi Vincenzo e Anastasio alle Tre Fontane, built by Pope Honorius I, c. 625, and rebuilt by Pope Honorius III, 1221
  2. ↑ The construction history, beginning in 1646, is narrated by Nicoletta Marconi, "La costruzione della facciata della chiesa di Santi Vincenzo e Anastasio in piazza di Trevi (1646-1660)", Quaderni di Palazzo Te 7 (2000)
  3. ↑ Кънчева, Биляна. "Църковна евроинтеграция" (sa wikang Bulgarian). ТЕМА. Nakuha noong 2009-06-12.{{cite news}}: CS1 maint: date auto-translated (link)
  4. ↑ Tomov, Nikola. "Preserving the Pontiff: an Account of the Body Preservation Methods Used by the Roman Catholic Church" (PDF). Acta Morphologica et Anthropologica. 25 (1–2): 117-121.
  5. ↑ Piperno, Roberto (1999–2007). "Santi Vincenzo e Anastasio". Baroque Rome in the etchings of Giuseppe Vasi. Nakuha noong 2009-06-12.{{cite web}}: CS1 maint: date auto-translated (link)
  6. ↑ Vincent and Anastasius, martyrs, are commemorated on January 22, according to the General Roman Calendar of 1954.
  7. ↑ Multiple trabeation, columns and decorative sculpture "contribuiscono a conferire alla facciata, più curiosa che esemplare, un effetto scenografico non trascurabile"" (Touring Club Italiano, Roma e dintorni (Milan, 1965) p.263.
  8. ↑ TCI, Roma e dintorni 1965:263.
  9. ↑ Armellini, Mariano (1891). Le chiese di Roma dal secolo IV al XIX (sa wikang Italyano). Roma: Tipografia Vaticana. pp. 288. OCLC 65925980.{{cite book}}: CS1 maint: date auto-translated (link)
  10. ↑ Armellini, Mariano (1891). Le chiese di Roma dal secolo IV al XIX (sa wikang Italyano). Roma: Tipografia Vaticana. pp. 288. OCLC 65925980.{{cite book}}: CS1 maint: date auto-translated (link)
  11. ↑ Bettina Elten, "Facciata della chiesa dei SS. Vincenzo e Anastasio: impiego di malte idrauliche per il restauro conservativo" in Le pietre nell'architettura: struttura e superfici: atti del convegno di studi, Bressanone 25-28 giugno 1991 (on-line English abstract Naka-arkibo 2015-04-19 sa Wayback Machine.).
Kinuha sa "https://tl.wikipedia.org/w/index.php?title=Santi_Vincenzo_e_Anastasio_a_Trevi&oldid=1875983"