Taghribat Bani Hilal

Ang Al-Sirah al-Hilaliyyah, na kilala rin bilang Sirat Bani Hilal at ang epikong al-Hilali, ay isang epikong Arabe na panulaan sa bibig na nagsasalaysay ng kuwento ng paglalakbay ng tribong Bedouin ng Banu Hilal mula Najd sa Arabia hanggang Tunisia at Algeria sa pamamagitan Ehipto. Ito ay itinayo sa paligid ng mga makasaysayang pangyayari na nangyari noong ika-11 siglo. Ang Banu Hilal ay nangingibabaw sa gitnang Hilagang Aprika sa loob ng mahigit isang siglo bago ang kanilang pagkalipol ng mga Almohad ng Morocco. Ang epiko ay folkloriko at pasalita, na hindi nakatuon sa pagsulat hanggang kamakailan lamang, at walang tiyak na petsa ng paglikha. Sa dose-dosenang mga kakaibang pangunahing tula na epiko sa bibig na nabuo sa loob ng tradisyong katutubong Arabo sa pagitan ng Gitnang Kapanahunan at ika-19 na siglo, ang Sirat Bani Hilal ngayon ang tanging isa na ginagampanan pa rin sa kaniyang integral na anyong musikal. Ang pinakamahabang kilalang bersyon ay naglalaman ng 1,000,000 linya, ang makata ay maaaring kantahin ang bersiyon na ito na mga 100 oras. Ang epiko, na dating laganap sa buong Gitnang Silangan, ay itinatanghal na lamang ngayon sa Ehipto. Noong 2008 ito ay isinulat sa Talaan ng Kinatawan ng UNESCO ng Di-nahahawakang Pamanang Pangkalinangan ng Sangkatauhan.

Si Abu Zayd al-Hilali (kanan) ay pinutol ang ulo ni Hegazi ibn Rafe'

Makasaysayang kalagayan

Ang pangyayari ng Taghribat Bani Hilal ay may batayan sa kasaysayan, nang humiwalay ang Zirid Tunisia sa imperyong Fatimid noong ika-11 siglo. Ang mga naunang pinagkunan ay naglalarawan kung paano ipinadala ng Kalifang Fatimid ang Banu Hilal sa gitnang mga lupain ng Hilangang Aprika upang parusahan ang mga Zirid sa pagrerebelde. Ang ilang mga Kanluraning istoryador ay nagwawalang-bahala sa mga pampolitikang motibasyon na ito at nagdududa kung ang mga migrasyon ay may motibasyon sa politika, sa halip ay naghahangad na bigyang-diin ang mga sosyolohikal at klimatiko na motibasyon.

Ang epiko ay naging kumakatawan sa isang pundasyong mito para sa Pagkakakilanlang Arabe sa Hilagang Aprika at ang paglaganap ng Islam sa buong Sahara na nakakaapekto sa pamana ng kultura ng mga bansa hanggang sa timog ng mga estado ng Sahel tulad ng Mali at Niger.

Ang epiko, na isinagawa mula noong ika-14 na siglo, ay inaawit sa mga taludtod ng mga dalubhasang makata na nagbibigay ng kanilang sariling saliw sa musika sa isang instrumentong percussion. Ito ay isang natatanging pampanitikan at musikal na anyo na sumasalamin sa kasaysayan ng katutubong Arabe, mga kaugalian, paniniwala, simbolismo at tradisyon. Ang mga salawikain at palaisipan na hango sa epiko ay kadalasang bahagi ng pang-araw-araw na pag-uusap sa maraming lugar sa Gitnang Silangan. Ilan sa mga kilalang tauhan ng epiko ay kinabibilangan nina Abu zed al-Hilaliy, El Zenaty Kalepha at Zayab Ibn Ganem at may ilang lugar sa Gitnang Silangan na pinangalanan para sa mga bayaning binanggit sa epiko. Ang Al-Sirah Al Hilaliyyah ay nagtataas ng katapangan at kabayanihan at mayroong mga tema ng karangalan at paghihiganti at ng digmaan at pagmamahalan. Ito ay naglalagay ng mga kaganapan mula sa isang naalala at oral na inilipat na kasaysayan sa kanilang panlipunan at makasaysayang konteksto at isang talaan ng mga kaugalian at gawi at ang pagkain, pananamit at pamumuhay ng mga komunidad na ito sa buong panahon.

Ang magaspang na gawaing pampolitika na ito ay may dalawang pangunahing epekto, ang isang kultura, at ang isa pang pampanitikan. Bilang resulta ng mga tribo na nagsasalita ng Arabe na nanirahan sa Tunisia, ang kanayunan ng rehiyong ito ay naging pangunahing nagsasalita ng Arabe, at hindi Berber.