Tradisyong-pambayan ng India

Ang tradisyong-pambayan ng India ay sumasaklaw sa tradisyong-pambayan ng bansang India at ang sukbontinente ng India. Ang India ay isang bansang may magkakaibang etniko at relihiyon. Dahil sa pagkakaiba-iba na ito, mahirap na lahatin ang hinggil sa tradisyong-pambayan ng India bilang isang yunit.

Bagaman ang India ay isang kalakhang-Hindu na bansa, na may higit sa tatlong-kapat ng populasyon na kinikilala ang kanilang sarili bilang mga Hindu, walang iisa, pinag-isa, at lahat-lahat na konsepto ng pagkakakilanlan na naroroon dito. Iba't ibang magkakaiba tradisyon, maraming rehiyonal na kultura, at iba't ibang relihiyon ang lalago at umunlad dito. Maaaring ipaliwanag ng relihiyong-pambayan sa Hinduismo ang katwiran sa likod ng mga lokal na gawaing panrelihiyon, at naglalaman ng mga lokal na alamat na nagpapaliwanag sa mga kaugalian o ritwal. Gayunpaman, ang alamat ay higit pa sa relihiyon o sobrenatural na mga paniniwala at kasanayan, at sumasaklaw sa buong katawan ng panlipunang tradisyon na ang pangunahing sasakyan ng paghahatid ay pasalita o labas ng mga institusyonal na mga pamamaraan.

Sining-pambayan

Ang pambayan at tribong na sining ng India ay nagtatakda tungkol sa mayamang pamana ng bansa. Ang mga anyo ng sining sa India ay katangi-tangi at tahasan. Kasama sa mga katutubong anyo ng sining ang iba't ibang paaralan ng sining tulad ng paaralang Mughal, paaralang Rajasthani, paaralang pansining ng Nakashi at iba pa. Ang bawat paaralan ay may kaniya-kaniyang estilo ng mga kumbinasyon ng kulay o pigura at mga tampok nito. Kasama sa iba pang sikat na katutubong sining ang mga pagpipintang Madhubani mula sa Bihar, pagpipinta ng Kangra mula sa Himachal Pradesh at mga pagpipinta ng Warli mula sa Maharashtra. Ang mga pintang Tanjore mula sa Timog India ay nagsasama ng tunay na ginto sa kanilang mga pinta. Ang mga lokal na pista, pagdiriwang, diyos at bayani (mga mandirigma) ay may mahalagang papel sa sining na ito. Sa kasaysayan, ang sining ay ginawa ng mataas na kasta ngunit ngayon ay sikat na sila sa buong mundo.

Mga larong-pambayan ng India

Ang India ay may mahabang kasaysayan ng mga board game. Naririnig ang taungkol sa mga ito mula sa mga panahon ng Mahabharata at ng imperyong Mughal. Ang ilan sa mga sikat na board game na nagmula sa Indiyanong tradisyonal na na mga laro ay kinabibilangan ng Ahedres (Chaturanga), Ludo (Pachisi) at Snakes and Ladders (Moksha-Patamu).

Kamakailan, ipinakilala ng Odisha, isang estado sa silangang India, ang isang programang pambata na tinatawag na Srujan (pagkamalikhain) sa mga elementarya. Humigit-kumulang 18 milyong bata ang nakibahagi sa apat na aktibidad tulad ng mga aktibidad sa pagkukuwento, mga tradisyonal na laro, tradisyonal na sining at sining at musika at sayaw at mga bugtong sa loob ng tatlong taon (2007–2010). Ang resulta ay habang may daan-daang uri ng kwentong bayan, ang mga uri ng tradisyonal na laro ay limitado. Humigit-kumulang tatlong daang tradisyonal na laro ang parehong panloob at panlabas na karaniwang nilalaro at nalaman na ang mga tradisyonal na laro ay naglalaman ng kaalaman sa matematika (tulad ng pagbibilang, pagsukat, mga hugis at sukat, mga ideyang geometriko at panghuli ang pagsasapanlipunan sa pamamagitan ng pagkilos). Ang mga tradisyonal na laro ay ang pinakamahusay na paraan ng pagtuturo at pagkatuto. Kapag ang mga ito ay inilapat sa mga elementarya, maraming guro ang nagpahayag na ang mga bata ay alam ng maraming laro na nakalimutan ng mga guro.