Wikipedia

Alexander Dovzhenko

Si Alexander Petrovich Dovzhenko, isinalin din ang Oleksandr Petrovych Dovzchenko (Ukrainian: Олександр Петрoвич Довженко , Oleksander Petrovitch Dovzgenko ; Russian: Aleksandr Петрович Dovzjenko  ; September 10 [Lumang Estilo Agosto 29] 1894 – Nobyembre 25, 1956), ay isang Ukrainian Sobyet na tagasulat ng senaryo, producer ng pelikula at direktor. Siya ay madalas na binanggit bilang isa sa pinakamahalagang unang gumagawa ng pelikula ng Sobyet, kasama sina Sergei Eisenstein, Dziga Vertov, sa Vsevolod Pudovkin, pati na rin ang pagiging pioneer ng teorya ng montage ng Soviet.

Alexander Dovzhenko
Kapanganakan29 Agosto 1894 (Huliyano)
  • (Koriukivka Raion, Chernihiv Oblast, Ukranya)
Kamatayan25 Nobyembre 1956[1]
LibinganNovodevichy Cemetery
MamamayanSosyalistikong Republikang Soviet ng Ukranya
Imperyong Ruso
Unyong Sobyet
Trabahodirektor ng pelikula, screenwriter,[2] prodyuser ng pelikula, manunulat,[2] editor ng pelikula, diplomata, direktor[2]

Talambuhay

baguhin

Alexander Dovzhenko ay ipinanganak sa bayan ng Viunyshche na matatagpuan sa Sosnitsky Uyezd ng Chernihiv Governorate ng Russian Empire (ngayon bahagi ng Sosnytsia sa Chernihiv Oblast, Ukraine), sa Petro Semenovych Dovzchenko at Odarka Yermolayivna Dovzgenko. Kanyang paternal na mga magulang ay Ukrainian Cossacks (Chumaks) na nagsitahan sa Sosnytsia sa ikalabing walong siglo, na nagmula sa kapuwa lalawigan ng Poltava. Oleksandr ay ang ikapitong ng apat na pu't apat ng mga anak na ipinanganak sa pares, ngunit dahil sa mga kamatayan ng kanyang mga kapatid na lalaki siya ay ang pinakamataas na bata sa oras na siya ay nagtatapos ng eleven. Sa wakas, lamang Alexander at ang kanyang kapatid na babae Polina, na mamaya ay naging isang doktor, survived sa adulthood.

Kahit na ang kanyang mga magulang ay walang edukasyon, Dovzhenko's semi-literate grandfather hinihikayat siya sa pag-aaral, humantong sa kanya upang maging isang guro sa edad na 19. Siya evaded militar serbisyo sa panahon ng World War I dahil sa isang sakit ng puso, ngunit panahon ng Civil War siya ay maaaring magsilbi para sa ilang oras sa hukbo ng Ukrainian People's Republic. Sa 1919 sa Zhytomyr siya ay kinuha bilanggo at ipinadala sa bilangguan sa suspicion ng intelligence para sa UPR hukbo. Sa katapusan ng 1919, siya ay ilabas sa mga pangangailangan ng Vasyl Ellan-Blakytny. Pagkatapos ng kanyang paglipat, para sa ilang oras siya nagtuturo ng kasaysayan at heograpiya sa officers' paaralan ng Red Army. Sa 1920 Dovzhenko sumali sa partido Borotbist. Siya ay nagsilbi bilang isang assistant sa Ambassador sa Warsaw pati na rin ang Berlin. Sa kanyang pagbabalik sa USSR sa 1923, siya ay nagsimulang ilustrasyon ng mga libro at paglalarawan ng cartoons sa Kharkiv. Sa oras na iyon, Dovzhenko ay isang miyembro ng VAPLITE.

Dovzhenko bumalik sa pelikula sa 1926 kapag siya landed sa Odesa. Ang kanyang ambisyong drive na humantong sa produksyon ng kanyang pangalawang-kamakailan-lamang script, Vasya ang Reformador (which he also co-directed). Siya ay nakuha ng mas malaking tagumpay sa Zvenyhora sa 1928, ang kuwento ng isang batang adventurer na naging isang bandit at counter-revolutionary at dumating sa isang masamang katapusan, habang ang kanyang kabutihang kapatid na lalaki na ginugol ang pelikula sa pakikibaka para sa rebolusyon, na kung saan itinatag sa kanya bilang isang pangunahing filmmaker ng kanyang panahon.

Trilohiya ng Ukraine

baguhin
Earth (1930), ang huling pelikula sa Ukraine Trilogy ni Dovzhenko

Kanyang mga sumusunod na "Ukraine Trilogy" (Zvenyhora, Arsenal, at Earth), ay ang kanyang pinaka-kilala na mga gawa sa West. Arsenal ay malubhang tinanggap ng mga komunistang awtoridad sa Ukraine, na nagsimula sa pag-aabuso Dovzhenko - ngunit, masaya para sa kanya, Stalin nakikita ito at liked ito.

Lupa

baguhin

Dovzhenko's Earth ay praised bilang isa sa mga pinakamagandang silent na pelikula na ever ginawa. Ang British film director Karel Reisz ay tinanong sa 2002 sa pamamagitan ng British Film Institute upang ranggo ang pinakamagandang mga pelikula na ever ginawa, at siya ilagay Earth pangalawang. Ang pelikula portrayed kolektivization sa isang positibong liwanag. Ang kanyang plot revolved sa paligid ng isang may-ari ng lupa ng pagsisikap na ruin ang isang matagumpay na koleksyon farm bilang ito kinuha ang paghahatid ng kanyang unang tractor, bagama't ito ay nagsisimula sa isang mahabang close-up ng isang matanda, namamatay tao na nagkuha ng matinding kasiyahan sa lasa ng isang apple - isang sitwasyon na walang malinaw na pampulitikang mensahe, ngunit may ilang mga aspeto ng autobiography. Ang pelikula ay panned sa pamamagitan ng Soviet awtoridad. Ang manunulat, Demyan Bedny, attacked ang kanyang "defeatism" sa tatlong mga haligi ng mga pahayagan Izvestia, at Dovzhenko ay sapilitang muling-edit ito.

Apela kay Stalin

baguhin
 
Poster para sa Aerograd (1935)

Dovzhenko's susunod na pelikula, Ivan, portrayed isang Dneprostroi construction worker at ang kanyang mga reaksyon sa industrialization, na kung saan ay pagkatapos summarily denounced para sa pag-promote ng fasismo at pantheism. Sa takot sa pag-aresto, Dovzhenko personal na appealed sa Stalin. Isang araw mamaya, siya ay inimbitahan sa Kremlin, kung saan siya basahin ang mga script ng kanyang susunod na proyekto, Aerograd, tungkol sa pagpapahayag ng isang bagong binuo ng lungsod mula sa Japanese infiltrators, sa isang audiency ng apat na ng mga pinaka-makapangyarihang tao sa bansa - Stalin, Molotov, Kirov at Voroshilov. Stalin na-approve ang proyekto ngunit "suggested" na Dovzhenko's susunod na proyekto, pagkatapos ng Aerograd, ay dapat dramatized biography ng ipinanganak sa Ukraine komunistang guerrilla fighter, Mykola Shchors.

Noong Enero 1935, ang Soviet film industriya ay nagdiriwang ng kanyang ikalabing limang taon sa isang malaking festival, sa panahon ng kung saan ang mga pinaka-tanyag na direktor ng bansa Sergei Mikhailovich Eisenstein, na nagkaroon ng mga problema sa mga awtoridad, at hindi pinahihintulutan upang makumpleto ng isang pelikula para sa ilang mga taon, ibinigay ng isang rambling address na jumped mula sa isang esoteric paksa sa iba pang. "Sergei Mikhailovich, kung hindi mo ginawa ng isang pelikula sa loob ng hindi bababa sa isang taon, pagkatapos ay mangyaring huwag gumawa ng isa sa lahat... Ang lahat ng mga talakayan tungkol sa Polynesian babae, ako ay masaya i-exchange ang lahat ng iyong unfinished script para sa isa sa iyong mga pelikula." Sa katapusan ng konferensya, Stalin inihayag Dovzhenko sa Order of Lenin.

Mamaya, Dovzhenko ay sumumpa sa Kremlin muli, at sinabi sa pamamagitan ng Stalin na siya ay isang "libre tao", na ay hindi sa ilalim ng "ang anumang obligasyon" na gumawa ng pelikula tungkol sa Shchors. Siya kinuha ang hint, at paulit-ulit ang trabaho sa Aerograd upang sumusunod sa Stalin's'suggest', at ipinadala sa diktador ng isang draft ng scriptplay para sa Schors. Siya ay pagkatapos ay summoned sa harap ng boss ng Soviet film industriya Boris Shumyatsky upang malaman na ang script ay naglalaman ng malubhang pampulitikang mga error. Kanyang mga pangangailangan para sa isa pang pulong sa Stalin ay ignored, kaya siya wrote sa diktador sa 26 Nobyembre 1936, sumang-ayon: "Ito ay ang aking buhay, at kung ginagawa ko ito maling, at pagkatapos ay ito ay dahil sa isang kakulangan ng talento o pag-unlad, hindi malice. Ako suportahan ang iyong pagbibigay-daan sa tingnan ako bilang isang malaking kasuklamsuklam."

Shchors

baguhin

Dovzhenko natapos Aerograd sa 1935. Bago ang kanyang paglipat sa Nobyembre, Dovzhenko ay nagsimula sa trabaho sa Shchors. Ayon kay Jay Leyda, na nagtatrabaho sa Soviet industriya ng pelikula sa oras na iyon:

Shchors taught him the new difficulties of executing a suggestion from Stalin. In the three years before its release, Dovchenko had to submit every decision and every episode to a seemingly endless series of people 'who knew what Stalin wanted'. There were nightmare interview, some bitter, with the Leader himself, who was beginning to show signs of megalomania and infallibility...Dovzhenko later told friends about one frightening arrival in Stalin's office, when he refused to speak to Dovchenko, and Beria accused him of joining a nationalist conspiracy.[3]

Maraming sa kasamahan ni Dovzhenko's ay binaril o ipinadala sa labor camp sa panahon ng Great Purge, sa 1937-1938, kabilang ang kanyang mga paboritong cameraman, Danylo Demutsky, na nagtrabaho sa kanya sa Earth. Ngunit kapag, sa wakas, siya ay natapos Shchors, na kung saan ay inilabas sa Enero 1939, siya ay bayad ng isang malaking bayad - 100,000 rubles - at iginawad ang Stalin Prize (1941).

Mamayang trabaho

baguhin

Sa panahon ng digmaan, Dovzhenko wrote ng isang artikulo at isang script Ukraine sa Flames, na kung saan ay denounced para sa mga itinuturing na "apal na nasionalistikong moods". Mayroong dalawang bersyon kung sino ang nasa likod ng denunciasyon. Nikita Khrushchev, na pinuno ng komunistang Partido ng Ukraine sa panahong yaon, binigyan ng tribute sa Dovzhenko sa kanyang memoirs bilang isang "mahalagang direktor", at inilarawan ang pag-aalinlang ng Ukraine in Flames bilang ng isang "kamangha-manghang pakikipag-ugnayan" na inilunsad sa pamamagitan ng pangulo ng pampulitikang administrasyon ng Red Army, Aleksandr Shcherbakov, na "ay malinaw na sinusubukan ng malakas na pag-iimbak ang galit ng Stalin sa pamamagitan of harping sa accusation na ang pelikula scenario ay lubos na nationalistang."

Ngunit isang ulat ng pulisya na ipinadala sa oras na iyon sa pamamagitan ng pangulo ng NKVD Vsevolod Merkulov sa sekretarya ng partido na nakatuon sa kultura, Andrei Zhdanov, sinabi na Dovzhenko malaki resented ang pag-uugali ng Khrushchev, at mga lider ng Ukrainian writers' union, na naglalabas ng mga scenario sa unang pagbabasa, ngunit pagkatapos ay denounced sa mga utos mula sa itaas. Dovzhenko ay quoted bilang sinasabi "Hindi ko nagtataglay ng anumang bagay laban sa Stalin. Ako nagtatagal ng isang bagay laban.. mga tao na naglalabas ng malicious slogans sa akin pagkatapos ng lahat ng kanilang admiration ng script - ang mga taong ito ay hindi magpapatnubay sa digmaan at ang mga tao. Ito ay basura."

Pagkatapos ng pagdadala sa harap ng Central Committee, Dovzhenko ay tinanggihan mula sa iba't-ibang opisyal na organisasyon, cut ang kanyang sarili mula sa kasamahan ng mga artist, wrote mga novel, at inilapat sa kanyang sarili sa pagsusulat ng isang script tungkol sa biologist, Michurin. Ang pelikula Michurin nagkakaroon sa kanya ng isa pang Stalin premyo, sa 1949, bagaman ito ay nai-reviewed kaya maraming beses, upang makakuha ng pampulitikang pagtanggap, na ayon sa isang kasaysayan, "isang malaking bahagi ng huling bersyon ay ginawa nang walang kanya."

Inangkin ni Khrushchev na sa kanyang pagtaas sa kapangyarihan pagkatapos ng pagkamatay ni Stalin at ang pagbitay sa hepe ng pulisya na si Lavrentiy Beria, natapos ang pag-uusig kay Dovzhenko, at nagawa niyang "mamuhay muli ng isang kapaki-pakinabang na aktibong buhay". Sinimulan niya ang dalawang proyekto, isang adaptasyon ng pelikula ng novella, Taras Bulba, ni Gogol at Tula Tungkol sa Dagat, alinman sa mga ito ay hindi natapos bago namatay si Dovzhenko dahil sa atake sa puso noong Nobyembre 25, 1956, sa kanyang dacha sa Peredelkino - kahit na ang ang huli ay nakumpleto ng kanyang balo na si Yulia Solntseva . Sa loob ng 20-taong karera, si Dovzhenko ay personal na nagdirekta ng pitong pelikula lamang.

Pamana

baguhin

Si Dovchenko ay isang tagapayo sa mga batang Sobyet na Ukrainian na gumagawa ng pelikula na sina Larisa Shepitko sa Sergei Parajanov.

Ang Dovzhenko Film Studios sa Kyiv ay ipinangalan sa kanya bilang karangalan pagkatapos ng kanyang kamatayan.

Noong 2016, pagkatapos ipahayag ng gobyerno ng Ukraine ang isang programa ng 'decommunization' ng mga pangalan ng lugar, ang Karl Liebknecht Street sa Melitopol, sa East Ukraine, ay pinalitan ng pangalan na Oleksandr Dovzhenko Street. Noong 30 Enero 2023, pagkatapos na sakupin ng hukbo ng Russia ang Melitopol noong 2022 na pagsalakay ng Russia sa Ukraine, inihayag ng Russian-installed Mayor ng Melitopol na si Galina Danilchenko na ibabalik ang kalye sa dating pangalan nito. [4]

Filmography

baguhin
Bukovina: isang Ukrainian Land (1939)
  • Love's Berries (Ruso: Ягoдки Любви, translit. Yagodki lyubvi, Ukranyo: Ягідки кохання, translit. Yahidky kokhannya), 1926
  • Vasya the Reformer (Ruso: Вася – реформатор, translit. Vasya – reformator, Ukranyo: Вася – реформатор, translit. Vasya – reformator), 1926
  • The Diplomatic Pouch (Ruso: Сумка дипкурьера, translit. Sumka dipkuryera, Ukranyo: Сумка дипкур'єра, translit. Sumka dypkuryera), 1927
  • Zvenigora (Ruso: Звенигора, translit. Zvenigora, Ukranyo: Звенигора, translit. Zvenyhora), 1928
  • Arsenal (Ruso: Арсенал, Ukranyo: Арсенал), 1929
  • Earth (Ruso: Зeмля, translit. Zemlya, Ukranyo: Зeмля, translit. Zemlya), 1930
  • Ivan (Ruso: Иван, Ukranyo: Iвaн), 1932
  • Aerograd (Ruso: Аэроград, Ukranyo: Аероград, translit. Aerohrad), 1935
  • Bukovina: a Ukrainian Land (Ruso: Буковина, земля Украинская, translit. Bukovina, Zemlya Ukrainskaya, Ukranyo: Буковина, зeмля Українськa, translit., Bukovyna, Zemlya Ukrayins'ka), 1939
  • Shchors* (Ruso: Щорс, Ukranyo: Щорс), 1939
  • Battle for Soviet Ukraine* (Ruso: Битва за нашу Советскую Украину, translit. Bitva za nashu Sovetskuyu Ukrainu, Ukranyo: Битва за нашу Радянську Україну, translit. Bytva za nashu Radyans'ku Ukrayinu), 1943
  • Soviet Earth (Ruso: Cтpaнa poднaя, translit. Strana rodnaya, Ukranyo: Країна pідна, translit. Krayina ridna), 1945
  • Victory in the Ukraine and the Expulsion of the Germans from the Boundaries of the Ukrainian Soviet Earth (Ruso: Победа на Правобережной Украине и изгнание немецких захватчиков за пределы украинских советских земель, translit. Pobeda na Pravoberezhnoi Ukraine i izgnaniye nemetsikh zakhvatchikov za predeli Ukrainskikh sovietskikh zemel, Ukranyo: Перемога на Правобережній Україні, translit. Peremoha na Pravoberezhniy Ukrayini), 1945
  • Michurin (Ruso: Мичурин, Ukranyo: Мічурін), 1948
  • Farewell, America (Ruso: Прощай, Америкa, Ukranyo: Прощай, Америко, translit. Proshchay, Ameryko), 1949
  • Poem of the Sea* (Ruso: Поэма о море, translit. Poema o more, Ukranyo: Поема про море, translit. Poema pro more), 1959

Gantimpala sa pelikula

baguhin

Ang isang film award na tinatawag na ang Alexander Dovzhenko State Prize ay pinangalanan sa kanyang pangalan para sa kanyang mga dakilang kontribusyon sa mundo ng pelikula.

Mga sanggunian

baguhin
  1. ↑ Internet Movie Database (sa wikang Ingles), nm0235590, Wikidata Q37312, nakuha noong 12 Agosto 2015{{citation}}: CS1 maint: date auto-translated (link)
  2. ↑ 2.0 2.1 2.2 https://cs.isabart.org/person/15662; hinango: 1 Abril 2021.
  3. ↑ Leyda. Kino. p. 354.
  4. ↑ Danilchenko, Galina. "Дорогие мелитопольцы! Улицы, проспекты, бульвары, шоссе, переулки, площади и проезды в Мелитополе вернут свои исторические названия.(Dear citizens of Melitopol! Streets, avenues, boulevards, highways, lanes, squares and driveways in Melitopol will return their historical names)". Telegram. Nakuha noong 2 Pebrero 2022.{{cite web}}: CS1 maint: date auto-translated (link)

Karagdagang pagbabasa

baguhin
  • Dovzhenko, Alexandr (ed. Marco Carynnyk) (1973). Alexandr Dovzhenko: The Poet as Filmmaker, MIT Press.ISBN 0-262-04037-9ISBN 0-262-04037-9
  • Kepley, Jr., Vance (1986). Sa Serbisyo ng Estado: Ang Sine ni Alexandr Dovzhenko, University of Wisconsin Press.ISBN 0-299-10680-2ISBN 0-299-10680-2
  • Liber, George O. (2002). Alexander Dovzhenko: Isang Buhay sa Pelikulang Sobyet, British Film Institute.ISBN 0-85170-927-3ISBN 0-85170-927-3
  • Nebesio, Bohdan. "Preface" sa Espesyal na Isyu: Ang Sine ni Alexander Dovzhenko. Journal ng Ukrainian Studies. 19.1 (Summer, 1994): pp. 2–3.
  • Perez, Gilberto (2000) Material Ghost: Films and Their Medium, Johns Hopkins University Press.ISBN 0-8018-6523-9ISBN 0-8018-6523-9
  • Abramiuk, Larissa (1998) The Ukrainian Baroque in Oleksandr Dovzhenko's Cinematic Art, The Ohio State University (UMI).
baguhin
Kinuha sa "https://tl.wikipedia.org/w/index.php?title=Alexander_Dovzhenko&oldid=2103789"