Androcles

Si Androcles (Griyego: Ἀνδροκλῆς, alternatibong binabaybay na Androclus sa Latin), ay ang pangunahing tauhan ng isang karaniwang kuwentong-pambayan tungkol sa isang lalaking nakikipagkaibigan sa isang leon.

Ang kuwento ay kasama sa sistema ng pag-uuri ng Aarne–Thompson bilang uri 156.^[1] Ang kuwento ay muling lumitaw noong Gitnang Kapanahunan bilang "The Shepherd and the Lion" at pagkatapos ay itinuring sa mga Pabula ni Esopo. Ito ay may bilang na 563 sa Talatuntunang Perry at maikukumpara sa Aesop's The Lion and the Mouse sa parehong pangkalahatang kalakaran nito at sa moral nitong kapalit na kalikasan ng awa.

Klasikong kuwento

Ang pinakaunang nakaligtas na salaysay ng episode ay matatagpuan sa 2nd century Attic Nights ni Aulus Gellius . ^[2] Isinalaysay doon ng may-akda ang isang kuwentong ikinuwento ni Apion sa kanyang nawalang akda na Aegyptiaca /Αἰγυπτιακά (Mga Kababalaghan ng Ehipto), ang mga pangyayari na inaangkin ni Apion na personal niyang nasaksihan sa Roma. Sa bersyong ito, si Androclus (sa pamamagitan ng Latin na pagkakaiba-iba ng pangalan) ay isang tumakas na alipin ng isang dating Romanong konsul na nangangasiwa sa isang bahagi ng Aprika. Siya ay sumilong sa isang yungib, na lumalabas na yungib ng isang sugatang leon, kung saan ang paa niya ay nagtanggal ng isang malaking tinik. Bilang pasasalamat, ang leon ay naging maamo sa kanya at simula noon ay ibinabahagi niya ang kanyang huli sa alipin.

Pagkaraan ng tatlong taon, naghahangad si Androclus na bumalik sa sibilisasyon ngunit sa lalong madaling panahon ay nakulong bilang isang takas na alipin at ipinadala sa Roma. Doon siya ay hinatulan na lamunin ng mababangis na hayop sa Sirko Maximo sa presensiya ng isang emperador na pinangalanan sa account bilang Gaius Caesar, marahil ay Caligula.^[3] Ang pinakakahanga-hanga sa mga hayop ay ang parehong leon, na muling nagpapakita ng pagmamahal nito kay Androclus. Matapos siyang tanungin, pinatawad ng emperador ang alipin bilang pagkilala sa patotoong ito sa kapangyarihan ng pagkakaibigan, at siya ay naiwan sa pag-aari ng leon. Si Apion, na nagsabing naging manonood sa okasyong ito, ay binanggit na may kaugnayan:

Pagkatapos noon ay nakita namin si Androclus na may leon na nakakabit sa isang payat na tali, na lumilibot sa tabernae sa buong lungsod; Si Androclus ay binigyan ng pera, ang leon ay winisikan ng mga bulaklak, at lahat ng nakakasalubong sa kanila saanman ay bumulalas, "Ito ang leon, kaibigan ng isang tao; ito ang tao, isang doktor ng leon".^[4]

Ang kuwento ay inulit makalipas ang isang siglo ni Claudius Aelianus sa kanyang akdang On the Nature of Animals.^[5]

Mga sanggunian

↑ Ashliman, D.L. "Androcles and the Lion and other folktales of Aarne-Thompson-Uther type 156". Pitt.edu.
↑ Aulus Gellius, Noctes Atticae, Book V. xiv
↑ Based on the dates of Apion's tenure in Rome, see Hazel, John (2002). Who's who in the Roman World. Psychology Press. ISBN 9780415291620. Nakuha noong 2009-04-10.{{cite book}}: CS1 maint: date auto-translated (link)
↑ The Attic Nights of Aulus Gellius, p. 258
↑ Claudius Aelianus, Περὶ Ζῴων Ἰδιότητος, Book VII.xlviii

[Ashliman-1] Ashliman, D.L. "Androcles and the Lion and other folktales of Aarne-Thompson-Uther type 156". Pitt.edu.

[2] Aulus Gellius, Noctes Atticae, Book V. xiv

[3] Based on the dates of Apion's tenure in Rome, see Hazel, John (2002). Who's who in the Roman World. Psychology Press. ISBN 9780415291620. Nakuha noong 2009-04-10.{{cite book}}: CS1 maint: date auto-translated (link)

[4] The Attic Nights of Aulus Gellius, p. 258

[5] Claudius Aelianus, Περὶ Ζῴων Ἰδιότητος, Book VII.xlviii

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]