Alamat ng kapatagan

Ang "Alamat ng Kapatagan" ay isang kwentong-bayan mula sa Pilipinas na naglalarawan ng kagandahan ng kalikasan at ang kahalagahan ng pagiging mapagmatyag at maingat sa paggamit nito.

Sa kwento, isang magsasaka ang nagtungo sa kapatagan upang magtanim. Habang nagsasaka siya, nakita niya ang isang magandang babae na nakahiga sa damuhan. Inalok niya itong tulungan at bigyan ng pagkain, ngunit umayaw ang babae. Pagkaraan ng ilang araw, natagpuan ng magsasaka ang babae sa may kahoy na nakadungaw sa kanyang sakahan. Muling inalok niya ng tulong at pagkain, ngunit umayaw pa rin ang babae. Hindi nagtagal, napansin ng magsasaka na hindi na siya nakakatanim dahil sa mga malalaking puno at halaman na nagdudulot ng sobrang lilim sa kanyang sakahan.

Dahil dito, nagpasiya siya na pumunta sa puno kung saan nakatayo ang babae at makipag-usap dito. Doon ay nalaman niya na ang babae ay diwata na nagbabantay sa kalikasan at kapatagan. Pinayuhan siya ng diwata na mag-ingat sa paggamit ng kapatagan at siguraduhing hindi ito masisira sa pamamagitan ng sobrang paggamit. Tinulungan din siya ng diwata na malunasan ang kanyang sakit sa mata, bilang pasasalamat sa kanyang pagiging maingat at mapagmatyag sa kalikasan.

Ang "Alamat ng Kapatagan" ay nagbibigay ng aral tungkol sa kahalagahan ng pagiging maingat sa paggamit ng kalikasan at pagtitiyak na hindi ito masisira para sa kinabukasan ng mga susunod na henerasyon. Ito rin ay nagpapakita ng kahalagahan ng pagiging mapagmatyag at bukas sa mga mensahe na maaaring ibigay ng kalikasan sa mga tao.

Ang lathalaing ito ay isang usbong. Makatutulong ka sa Wikipedia sa pagpapalawig nito.