Ang Paloma at ang Kalapati

Ang "Palomat at Kalapait" (bilang Le Pigeon et la Colombe sa Pranses) ay isang Pranses na panitikang kuwentong bibit na isinulat ni Marie Catherine d'Aulnoy at inilathala sa kaniyang aklat na New Tales, o Fairies in Fashion ( Contes Nouveaux ou Les Fees a la Mode ) na isinulat noong 1698.

Buod

Ang isang hari at isang reyna ay nagkaroon ng maraming anak, ngunit lahat maliban sa isang anak na babae, si Constancia, ay namatay. Pagkatapos ay namatay ang hari, at ang reyna ay labis na nagdalamhati at alam niyang mamamatay siya. Nagpatawag siya ng isang diwata upang bantayan ang prinsesa. Nangako ang diwata na magsisilbing regent ngunit binalaan siya na magiging mahirap ang kapalaran ng prinsesa. Pagkaraang mamatay ang reyna, nalaman niyang ang prinsesa ay pinagbantaan ng pagmamahal ng isang higante; kung siya ay pinananatiling ligtas hanggang labing-anim, siya ay magiging ligtas, ngunit kung nakita niya ang higante noon, ang kaniyang kapalaran ay mahirap. Kaya't nagtakda siya ng matatalinong batas at isilang ang prinsesa sa isang Arcadia, kung saan siya pinalaki bilang pastol. Siya ay may isang tupa na lalo niyang minamahal; pinangalanan niya itong Ruson, at maaari nitong sundin ang kaniyang mga utos, kahit na mas mahal nito ang isang tupa kaysa sa kaniya. Isang araw nakita niya ang isang lobo na binuhat si Ruson at hinabol siya; ito ang nagdala sa kaniya sa paningin ng higante, na agad na umibig sa kaniya. Dinala niya siya sa kaniyang pitaka, kasama si Ruson at ang lobo at iba pang mga nilalang. Nagkaroon sila ng ingay kaya isinabit ng higante ang pitaka sa isang puno upang maalis ito. Binuksan ito ni Constancia at pinalabas ang sarili at ang lahat ng nilalang maliban sa lobo. Natagpuan niya ang kaniyang sarili sa isang madilim na kagubatan na walang malinaw na daan; mamamatay sana siya kung hindi siya tinulungan ng mga hayop. Ngunit sa wakas ay dumating siya sa isang ilog at natagpuan ang kaniyang sarili na nag-iisa kasama si Ruson.

Natagpuan siya roon ng isang prinsipe, si Constancio, at humingi siya ng trabaho bilang pastol. Ang kaniyang ina na reyna ay hindi nasisiyahan sa isang matandang pastol, at nakuha ni Constancio ang trabaho para kay Constancia. Si Constancio ay lubhang nabagabag, sapagka't hindi pa siya umiibig noon, at si Constancia ay napakababa sa kapanganakan upang siya'y pakasalan; narinig niya ang kaniyang pagkanta ng pag-ibig, hindi niya sasabihin sa kaniya kung sino ang kaniyang kinanta, at ang kaniyang paninibugho ay naging mas mabangis sa kaniyang pag-ibig. Nagtakda siya ng isang katulong, si Mirtain, upang tiktikan siya, ngunit nang tiyakin sa kaniya ni Mirtain na hindi siya maaaring umibig sa sinumang pastol, hindi siya naniwala sa kaniya. Nagkasakit siya, at nakiusap si Mirtain kay Constancia na pumunta sa kastilyo at pagalingin siya. Hindi siya pumunta, ngunit sinabi ni Mirtain sa reyna, na nag-utos sa kaniya na pumunta at pinagbantaan na lunurin siya kapag namatay ang prinsipe. Siya ay dumating at ipinagtapat sa prinsipe na ang kaniyang mga kakayahan ay hindi mahusay, ngunit ang prinsipe ay nakabawi. Siya ay kinuha bilang isang hardinero para sa mga bulaklak, ngunit ang hari ay nangarap na siya ay pakasalan ang kanilang anak. Ang kaniyang utos na pabalikin ang batang babae sa mga tupa ay ikinainis ng reyna, at sa halip, siya ay nagsimulang malaman kung ano ang nararamdaman ng kanilang anak kay Constancia. Nalaman niyang nagmamahalan sila, at inutusan siyang bisitahin ang kaniyang kapatid; nakipag-ayos sila sa kaniya na pakasalan ang isang prinsesa doon, at dapat silang magkita muna. Sinabi ni Constancio na hindi niya dapat hayaang makagambala ang kaniyang puso, dahil kasal ito ng estado. Inutusan siya ng reyna na pumunta, o papatayin niya si Constancia.

Natagpuan ni Constancio si Constancia at sinabi sa kaniya na pupunta siya at susubukang hikayatin ang kaniyang tiyuhin at ang nobya na siya ay hindi angkop. Umalis siya. Hinarang ng kaniyang ina ang kaniyang mga liham at natagpuan siyang nagtatapat kay Mirtain, na agad niyang ikinulong sa isang maling paratang. Isang araw, natagpuan ni Constancia ang hardin na puno ng mga makamandag na nilalang, kung saan siya ay protektado lamang ng singsing na ibinigay sa kaniya ng prinsipe. Nang mabigo iyon, ipinadala siya ng reyna upang kunin ang pamigkis ng pagmamahal mula sa isang diwata na ang tahanan ay hindi maabot, dahil sa mga elepante na kaniyang iniingatan sa kagubatan, ngunit narinig ni Constancia mula sa isang matandang pastol na ang paningin ng isang tupa ay naging malumanay ang mga elepante., at ang pamigkis ay masunog kapag siya ay umalis, kaya dapat niyang itali ito sa mga puno. Siya ay umalis kasama si Ruson, at ang mga elepante ay banayad. Ibinigay sa kaniya ng diwata ang pamigkis, at nang makaalis, itinali ito ni Constancia sa isang puno, na nasunog kaysa sa kaniya. Dinala niya ito sa reyna, na nagtanong kung bakit hindi niya ito isinuot; hindi raw ito bagay sa kaniya. Giit ng reyna, ngunit naubos na nito ang apoy. Ipinagbili siya ng reyna bilang alipin sa isang mangangalakal na malapit nang maglayag.

aNapakabastos ni Constancio sa balak niyang nobya. Nang makatanggap siya ng balita na si Constancia ay may sakit, umalis siya, at pagdating niya, sinabi sa kaniya na patay na siya. Siya ay nagkasakit ng kamatayan at sinabi sa kaniyang ina ang maharlikang kapanganakan ni Constancia. Sinabi sa kaniya ng reyna ang totoo para iligtas siya, at tiniyak sa kaniya ni Mirtain na totoo ito. Hinanap siya ni Constancio. Humingi siya ng tulong sa ilang higante, na hindi sumagot, ngunit si Kupido mismo ang dumating at nagsabing kailangan niyang tulungan siya: kung itinapon ni Constancio ang sarili sa apoy, maaabot niya ito, ngunit kung hindi totoo ang kaniyang pag-ibig, siya ay mamamatay. Inihagis ni Constancio ang kaniyang sarili at natagpuan ang kaniyang sarili sa isang hardin, at nagbagong anyo bilang isang kalapati. Naalala niya ang kuwento ng Blue Bird (isa pang fairy tale ni Madame d'Aulnoy), sinubukang magpakamatay, at narinig niya na si Constancia ay isang bilanggo sa isang tore. Siya ay dinakip at dinala sa diwata na ang pangangalaga ay iniwan ni Constancia. Sinabi niya sa kaniya na dinala ng barko si Constancia sa kapangyarihan ng higante. Binigyan niya siya ng singsing na gagawin siyang kalapati, at dinala niya ito kay Constancia. Lumipad sila, nilunod ng higante ang sarili sa kawalan ng pag-asa, at binigyan ng engkanto at Cupid ang mag-asawa ng isang lihim na tahanan kung saan sila maaaring manirahan.