Ang Prinsipeng Gustong Makita ang Mundo

Ang Prinsipe na Gustong Makita ang Mundo (Portuges : O Príncipe que foi correr a sua Ventura) ay isang Portuges na kuwentong bibit, unang tinipon ng Portuges na manunulat na si Theophilo Braga. Isinama ito ni Andrew Lang sa The Violet Fairy Book.

Buod

Ilustrasyon ni Henry Justice Ford mula sa Andrew Lang's Fairy Books

Ang nag-iisang anak na lalaki ng isang hari ay gustong makita ang mundo at matiyaga siya kaya pinabayaan siya ng kaniyang ama. Naglaro siya ng mga baraha sa isang estranghero at nawala ang lahat ng kaniyang pera; pagkatapos ay nag-alok ang estranghero na ibalik ito sa isa pang laro, ngunit kung natalo ang prinsipe, mananatili siya sa bahay-panuluyan sa loob ng tatlong taon at pagkatapos ay magiging lingkod niya sa loob ng tatlong taon. Pumayag naman ang prinsipe at natalo.

Pagkatapos ng tatlong taon sa bahay-tuluyan, pumunta siya sa kaharian kung saan nakatira ang dayuhan, isang hari. Nakasalubong niya ang isang babaeng may anak na umiiyak dahil sa gutom at binigyan niya ang bata ng kaniyang huling tinapay at tubig. Sinabihan siya ng ina na pumunta sa isang hardin, kung saan magkakaroon ng tangke. Tatlong kalapati ang maliligo doon. Dapat niyang kunin ang balahibo ng huling isa at tumanggi na ibalik ito hanggang sa bigyan siya ng kalapati ng tatlong bagay. Ginawa niya ang sinabi niya, at binigyan siya ng kalapati ng isang singsing, isang kwelyo, at isa sa kaniyang mga balahibo, na maaaring tumawag sa kaniya. Sinabi niya sa kaniya na ang hari ay ang kaniyang ama, at kinasusuklaman ang kaniyang ama, kaya naman pinatalo niya ang prinsipe.

Pagdating niya, binigyan siya ng hari ng trigo, dawa, at sebada; siya ang maghahasik ng mga ito, upang ang hari ay magkaroon ng tinapay sa susunod na araw. Ipinatawag ng prinsipe ang kalapati, na nagpatulog sa kaniya. Sa umaga, mayroon siyang mga tinapay. Pagkatapos ay inutusan siya ng hari na hanapin ang singsing na nawala ng kaniyang panganay na anak sa dagat. Sinabihan siya ng kalapati na kumuha ng palanggana at kutsilyo sa dagat at tumulak sa isang bangka doon. Ginawa niya, at ang kalapati ay nasa palo. Sinabi niya sa kaniya na putulin ang kaniyang ulo at saluhin ang lahat ng dugo. Nang gawin niya, isang kalapati ang bumangon mula sa dagat na may singsing, at naglaho. Pagkatapos ay inutusan siya ng hari na baliin ang isang bisiro. Sinabi sa kaniya ng kalapati na ang bisiro ay ang hari, ang siyahan ay ang kaniyang ina, ang kaniyang mga kapatid na babae ang mga estribo, at ang kaniyang sarili ang bit; dapat magdala siya ng club para sa ganoong lakad. Ginawa niya, at pinalo ang bisiro na ang maharlikang pamilya ay nabugbog lahat pagkatapos.

Sinabi sa kaniya ng kalapati na oras na para tumakas dahil sa kanilang mga pinsala, ngunit kinuha niya ang pinakamataba, hindi ang pinakapayat, kabayo, na hindi niya sinabi sa kaniya na gawin, ngunit walang oras upang baguhin. Ang reyna, bilang isang mangkukulam, ay napagtanto na ang kaniyang bunsong anak na babae ay tumakas at ipinadala ang hari upang habulin sila. Ginawa ng kalapati ang kaniyang sarili na isang madre, ang prinsipe ay isang ermitanyo, at ang kabayo ay isang selda. Sinabi ng ermitanyo na wala silang nakitang tao. Umuwi ang hari. Sinabi sa kaniya ng reyna na sila ang tumakas. Hinabol niya silang muli, at ginawa ng kalapati ang kabayo na isang balangkas, ang kaniyang sarili ay isang puno ng rosas, at ang prinsipe ay isang hardinero. Sinabi ng hardinero sa hari na wala silang nakitang sinuman. Umuwi ang hari. Ang reyna mismo ang humabol sa kanila. Ginawa ng kalapati ang kabayo na isang palanguyan, ang kaniyang sarili ay isang igat, at ang prinsipe ay isang pagong; nahuli ng reyna ang igat at sinabi sa kaniyang asawa na kumuha ng tubig sa pool para sa kaniyang spell. Pinatapon siya ng pagong kaya wala siyang makuha. Ang reyna, na natalo, ay isinumpa ang kalapati upang siya ay makalimutan ng prinsipe.

Ang kalapati ay malungkot habang sila ay nakasakay. Iniwan niya siya sa isang inn para makahingi siya ng pahintulot sa kaniyang ama na iharap siya bilang kaniyang nobya, ngunit sa kaniyang kagalakan na makita ang kaniyang pamilya, nakalimutan niya ito. Tinawag niya ang kaniyang mga kapatid na babae. Hinikayat nila ang may-ari ng bahay-tuluyan na ibenta ang mga ito bilang mga kalapati sa prinsipe. Natuwa siya sa kanila, ngunit kinausap nila siya, inilagay ang singsing sa kaniyang daliri at ang kwelyo sa kaniyang leeg, at ipinakita sa kaniya ang balahibo. Naalala niya at pinakasalan siya.