Ang Puting Libay

Ang Puting Libay o Libay sa Kakahuyan ay isang Pranses na panitikang kuwentong bibit na isinulat ni Madame d'Aulnoy. Isinama ito ni Andrew Lang sa The Orange Fairy Book.

Mga alternatibong pangalan

Isinalin ni James Planché, may-akda at dramatista, ang kuwento bilang The Hind in the Woods.

Ang karagdagang mga pagsasalin sa Ingles ay pinangalanan itong The Story of the Hind in the Forest, The Enchanted Hind, The Hind of the Forest, at The White Fawn.

Isinama ng Pranses na ilustrador na si Edmund Dulac ang isa pang bersiyon sa kaniyang aklat na Fairy Tales of the Allied Nations, na may pamagat na The Hind of the Wood.

Buod

Isang alimango (o ulang, sa ilang pagsasalin) ang nagdala ng walang anak na reyna sa isang palasyo ng engkanto, kung saan siya ay nahayag bilang ang diwata ng tagsibol, at kinuha ang anyo ng isang maliit na matandang babae. Ipinangako sa kaniya ng mga diwata na magkakaroon siya ng isang anak na babae, at sinabi sa kaniya na pangalanan ang kaniyang Desirée at ipatawag sila sa pagbibinyag. Nang ipanganak ang prinsesa, inanyayahan niya sila, ngunit hindi ang alimango, na dumating, na galit na galit. Pinatahimik siya ng iba pang mga engkanto, ngunit ang alimango, na hindi inilatag ang kaniyang buong nilalayon na sumpa, gayunpaman ay nagsabi na si Desirée ay magiging mas masahol para dito, kung ang anumang sikat ng araw ay humipo sa kaniya sa kaniyang unang labinlimang taon.

Sa payo ng iba pang mga diwata, nagtayo ang hari at reyna ng isang kastilyo sa ilalim ng lupa upang tirahan ng prinsesa. Nang malapit na ang kaniyang ikalabinlimang kaarawan, ipinagawa ng reyna ang kaniyang larawan at ipinadala ito sa lahat ng kalapit na prinsipe. Ang isa ay nahulog nang labis sa kaniya na madalas niyang ipikit ang sarili sa larawan at kausapin ito. Nang malaman ito ng hari, ang kaniyang ama, hinikayat siya ng prinsipe na sirain ang isang kasal sa Itim na Prinsesa at magpadala ng isang embahador kay Desirée. Nagbabala ang bibit Tulip, na pinakamamahal kay Desiree, na huwag hayaang makita siya ng ambassador bago ang kaarawan. Sa kaniyang suit, gayunpaman, sila ay sumang-ayon na dalhin ang larawan sa prinsesa, na labis na nakuha nito, at isagawa ang kasal sa loob ng tatlong buwan, pagkatapos ng kaniyang kaarawan.

Ang prinsipe ay may sakit sa pag-ibig kaya nagpadala ang hari ng mga mensahe upang makiusap sa kanila na isulong ang kasal.

Samantala, ang Itim na Prinsesa ay labis na nasaktan. Bagama't ipinahayag niya na mayroon siyang kalayaan, dahil hindi niya kayang mahalin ang isang walang galang na lalaki, humingi siya ng tulong sa kaniyang fairy godmother, ang diwata ng tagsibol, na naalala ang pinsala at nagpasya na saktan si Desirée.

Ang mahiwagang liyab ay lumapit sa prinsipe, natutulog sa tabi ng batis. Ilustrasyon mula sa isang publikasyon noong 1908.

Nang marinig na ang prinsipe ay namamatay sa pag-ibig sa kaniya, iminungkahi ni Desirée na maglakbay siya sa pamamagitan ng saradong karwahe, at buksan ito para sa pagkain lamang sa gabi. Nang maipatupad ito, ang ina ng isang nagseselos na babaeng naghihintay, na hinikayat ng kaniyang anak na babae, ay pinutol ang coach at hinayaan ang prinsesa. Agad siyang lumingon sa isang puting libay at tumalon. Ang diwata ng bukal ay lumikha ng isang bagyo na natakot sa mga katulong, isang tapat na babaeng naghihintay ang humabol sa usa, at ang naninibugho ay nagkunwaring prinsesa at nagpatuloy. Nakiusap siya sa bagyo para sa kaniyang kalagayan, ngunit ang kaniyang kapangitan ay namangha sa prinsipe. Umalis siya sa palasyo sa halip na magtiis ng gayong kasal, at pumunta sa kagubatan kasama lamang ang embahador.

Inakay ng diwatang Tulip ang tapat na babaeng naghihintay sa libay at matapos masaksihan ang kanilang muling pagkikita, ay nagpakita. Maibabalik lang niya ang prinsesa sa isang babae sa gabi at idirekta sila sa isang kubo kung saan sila matutuluyan. Kinuha sila ng isang matandang babae doon; ilang sandali, natagpuan ito ng embahador, at binigyan siya ng matandang babae at ang prinsipe ng silungan. Kinabukasan, nakita ng prinsipe ang usa at binaril ito, ngunit pinrotektahan siya ng diwatang Tulip. Kinabukasan, umiwas ang libay kung saan siya binaril, at ang prinsipe ay hinabol siya nang matagal, hanggang sa siya, pagod, ay nakatulog. Lumapit sa kaniya ang libay at, nang makitang may kalamangan siya sa kaniya, pinag-aralan siya. Ginising niya ito, at hinabol siya nito hanggang sa siya ay napagod at hinayaan siyang mahuli siya. Itinuring niya ito bilang isang magiliw na alagang hayop, ngunit nakatakas ito bago sumapit ang gabi, sa takot na ang kaniyang pagbabago ay mabigla sa kaniya. Kinabukasan, sinugatan siya ng prinsipe at labis na nabalisa, ngunit sapilitang ibinalik siya sa kubo. Tumutol ang babaeng naghihintay at kailangang ibigay ng prinsipe ang usa. Sinabi sa kaniya ng embahador na nakita niya ang babaeng naghihintay sa korte ni Desiree, at gumawa sila ng isang butas sa pagitan ng mga silid, at nakita ang prinsesa at narinig ang kaniyang mga panaghoy. Masaya silang nagkaisa. Sa madaling araw, hindi na siya muling naging libay.

Dumating ang isang hukbo ng kaniyang ama, at lumabas ang prinsipe upang ipaliwanag ang kaniyang natutunan. Pinakasalan ng prinsipe ang prinsesa, at pinakasalan ng embahador ang babaeng naghihintay.