Ang mga Duwende at ang Sapatero

Ang "Mga Duwede at ang Sapatero" (Aleman: Die Wichtelmänner) ay isang lupon ng mga kuwentong bibit na kinolekta ng Magkapatid na Grimm (KHM 39) tungkol sa isang mahirap na sapatero na tumatanggap ng lubhang kailangan ng tulong mula sa tatlong batang matulunging duwende.

Kuwento

Unang kuwento

Ang isang mahirap na masipag na sapatos ay may napakaliit na katad na kaya lamang niyang gumawa ng isang pares ng sapatos. Isang gabi, iniwan ang mag-asawa na hindi natapos ang gawain, natulog siya at ipinagkatiwala ang kaniyang sarili sa Diyos. Pagkagising kinabukasan at pagbigkas ng kaniyang mga panalangin, nakita niyang ang sapatos ay ganap na tapos at perpektong pagkayari sa kaniyang workbench. Hindi nagtagal, isang tumatangkilik ang pumasok sa tindahan at nag-alok ng higit sa karaniwang presyo, dahil gusto niya ang pares. Isang gabi, bago mag-Pasko, sinabi ng sapatos sa kaniyang asawa, "Bakit hindi tayo mapuyat ngayong gabi at tingnan kung sino ang nagbibigay sa atin ng tulong na ito," at pumayag ang kaniyang asawa. Nagtago sa isang sulok ng silid, nakita nila ang dalawang maliliit na lalaki na mabilis at maliksi na nagtatrabaho sa mga sapatos, pagkatapos ay tumakbo palayo pagkatapos ng kanilang trabaho.

Kinaumagahan, sinabi ng kaniyang asawa, "Pinayayaman tayo ng maliliit na lalaki. Dapat nating ipakita sa kanila ang ating pasasalamat. Tumatakbo sila nang walang gamit, nagyeyelo." Iminungkahi niyang gumawa ng mga damit, at pumayag ang magsapatos na gumawa ng isang pares ng sapatos para sa bawat isa sa kanila. Hindi tumigil ang dalawa hanggang sa matapos ang gawain, saka muling nagtago. Nang sumunod na gabi, nakita ng mag-asawa na tuwang-tuwa ang maliliit na lalaki habang sinubukan nila ang magagandang damit at sapatos; sumayaw sila sa labas ng bahay at hindi na bumalik, ngunit umunlad ang manggagawa ng sapatos sa kaniyang negosyo.

Ikalawang kuwento

Isang mahirap na masipag na katulong na babae ang nagwawalis ng bahay at niyuyugyog ang mga pagwawalis sa isang malaking bunton nang makakita siya ng isang liham sa bunton. Dahil hindi siya marunong magbasa, dinala ng alipin ang sulat sa kaniyang mga amo. Sinabi nila sa kaniya na naimbitahan siya sa isang binyag ng duwende at hiniling na maging ninang ng bata. Noong una ay nag-alinlangan ang dalaga, ngunit sa wakas ay nakumbinsi siya ng kaniyang amo na tanggapin.

Pagkatapos ang alilang babae ay dinala ng mga duwende sa kanilang guwang na bundok, kung saan ang lahat ay mas maliit ngunit mas kahanga-hangang ginayakan. Tumulong ang batang babae sa pagbibinyag at humiling na umalis, ngunit kinumbinsi siya ng mga duwende na manatili sa kanila ng tatlong araw. Ginawa ng mga duwende ang lahat para pasayahin siya sa tatlong araw na iyon, ngunit hiniling muli ng dalaga na umalis. Binigyan siya ng maliliit na lalaki ng ginto at hinayaan siyang umalis sa kanilang bundok. Pag-uwi niya, nalaman ng alilang babae na hindi tatlong araw ang kasama niya sa mga duwende kundi pitong taon. Samantala, ang kaniyang mga dating amo ay namatay na.

Ikatlong kuwento

Kinuha ng isang babae ang kaniyang anak mula sa duyan ng mga duwende at pinalitan ng isang changeling. Pinayuhan siya ng kaniyang kapitbahay na ilagay ang changeling sa apuyan, gumawa ng apoy, at magpakulo ng tubig sa dalawang balat ng itlog: iyon ay dapat magpatawa sa nagbabago, at kung siya ay tumawa ito ay matatapos sa kaniya. Ginawa ng babae ang lahat ng sinabi ng kaniyang kapitbahay, at ang changeling ay nagsimulang tumawa tungkol sa kaniyang pagluluto sa mga kabibe. Pagkatapos ay biglang lumitaw ang isang grupo ng maliliit na duwende, dinala ang nararapat na bata, inilagay ito sa apuyan, at inalis ang nagpapalit.