Aurore at Aimée

Ang Aurore at Aimée ay isang Pranses na panitikang kuwentong bibit na isinulat ni Jeanne-Marie Le Prince de Beaumont. Tulad ng kanyang mas kilalang kuwento na Beauty and the Beast, kabilang ito sa mga unang kuwentong bibit na sadyang isinulat para sa mga bata.

Buod

May dalawang anak na babae ang isang babae. Parehong maganda; si Aurore, ang mas matanda, ay may magandang karakter, ngunit si Aimée, ang mas bata, ay mapang-akit. Noong labing-anim si Aurore at labindalawa si Aimée, nagsimulang mawala ang hitsura ng ginang. Dahil hindi niya gustong malaman ng sinuman na siya ay nasa hustong gulang na para magkaanak sa mga ganoong edad, lumipat siya sa ibang lungsod, ipinadala si Aurore sa bansa, at sinabing si Aimée ay sampung taong gulang pa lamang at siya ay labinlimang taong gulang nang siya ay ipinanganak. Sa takot na may makatuklas sa panlilinlang, ipinadala niya si Aurore sa ibang bansa, ngunit ang taong pinadala niya ay iniwan si Aurore sa kagubatan. Naghanap ng daan palabas si Aurore at sa wakas ay nakatagpo siya ng kubo ng pastol. Nagdalamhati siya sa kaniyang kapalaran at sinisi ang Diyos; hinimok ng pastol na pinahintulutan ng Diyos ang kasawian para lamang sa kapakinabangan ng kapos-palad na tao, at nag-alok na gawin ang bahagi ng kaniyang ina. Pagkatapos ng ilang talakayan tungkol sa naka-estilo ngunit madalas na mapurol na buhay na kinabubuhay ni Aurore, itinuro ng pastol na ang edad ay hindi gaanong kaaya-aya, at na siya mismo ay maaaring magturo kay Aurore kung paano mamuhay nang walang pagkabagot. Sumang-ayon si Aurore, at itinakda siya ng pastol sa isang buhay na nahahati sa panalangin, trabaho, pagbabasa, at paglalakad; Natagpuan ni Aurore ang buhay na ito na napaka-kaaya-aya dahil hindi ito mapurol.

Isang araw, isang prinsipe, si Ingénu, ang nagpunta sa pangangaso. Siya ay isang mabuting prinsipe, kahit na ang kaniyang kapatid na si Fourbin, ang hari, ay isang masamang hari. Siya ay umibig at nanligaw kay Aurore, at siya, nang maayos, ay ipinadala siya sa pastol. Nakiusap siya sa kaniya na sabihin sa kaniya kung magiging malungkot siya kung papayag ang pastol; pinuri niya ang kaniyang kabutihan at sinabi na ang isang anak na babae ay hindi maaaring maging malungkot sa isang banal na asawa. Pumayag nga ang pastol, alam niyang gagawin niyang mabuting asawa si Aurore, at umalis siya, upang bumalik sa loob ng tatlong araw. Sa oras na iyon, nahulog si Aurore sa isang sukal habang siya ay nagtitipon ng mga tupa, at ang kaniyang mukha ay kakila-kilabot na bakat; hinagpis niya ito, pinaalalahanan siya ng pastol na walang pag-aalinlangang sinadya ito ng Diyos para sa kabutihan, at naisip ni Aurore na kung ayaw na siyang pakasalan ni Ingénu dahil nawala ang kaniyang hitsura, hindi niya ito mapasaya.

Samantala, sinabi ni Ingénu sa kaniyang kapatid ang kaniyang nobya, at si Fourbin, na galit na magpapakasal siya nang walang pahintulot, ay nagbanta na pakasalan si Aurore kung siya ay kasing ganda ng inaangkin ni Ingénu. Siya ay sumama sa kaniya, at nang makita ang maruming mukha ni Aurore, inutusan si Ingénu na pakasalan siya kaagad at pinagbawalan ang mag-asawa na pumunta sa korte. Si Ingénu ay handa pa ring pakasalan siya; pagkaalis ni Fourbin, pinagaling ng pastol ang mga sugat ni Aurore gamit ang isang espesyal na tubig.

Bumalik sa korte, inutusan ni Fourbin ang mga larawan ng magagandang babae na dinala sa kaniya. Siya ay nabighani ng isa sa kapatid ni Aurore na si Aimée at pinakasalan ito.

Pagkaraan ng isang taon, nagkaroon ng anak si Aurore, si Beaujour. Isang araw, nawala siya, at naghinagpis si Aurore. Pinaalalahanan siya ng pastol na ang lahat ay nangyari sa kaniya para sa kaniyang kapakanan. Kinabukasan, dumating ang mga kawal ni Fourbin; sila ay ipinadala upang patayin ang pamangkin ng hari. Nang hindi siya mahanap, inilagay nila si Ingénu, Aurore, at ang pastol sa dagat sa isang bangka. Naglayag sila sa isang kaharian kung saan nakikipagdigma ang hari. Nag-alok si Ingénu na makipaglaban para sa hari at pinatay ang kumander ng kaniyang mga kaaway, na ginawang tumakas ang hukbo. Ang hari, na walang anak, ay umampon kay Ingénu bilang kaniyang anak. Makalipas ang apat na taon, namatay si Fourbin dahil sa kalungkutan dahil sa kasamaan ng kaniyang asawa, at pinalayas ng kaniyang mga tao si Aimée at ipinatawag si Ingénu na maging hari. Sa daan patungo doon, sila ay nawasak; Sa pagkakataong ito, pinaniwalaan ni Aurore na ito ay nangyari para sa ikabubuti, at sa lupain kung saan sila nawasak, natagpuan niya ang isang babae kasama ang kaniyang anak na si Beaujour. Ipinaliwanag ng babae na siya ay asawa ng isang pirata, na kumidnap sa bata, ngunit nalunod. Dumating ang mga barko na hinahanap ang kanilang mga katawan, at ibinalik sina Ingénu, Aurore, at Beaujour pabalik sa kanilang kaharian. Hindi na muling nagreklamo si Aurore ng anumang kasawian, alam na ang mga kasawian ay kadalasang sanhi ng kaligayahan.