Barokong Siciliano

Ang Sicilianong Baroko ay ang natatanging anyo ng arkitekturang Baroko na umusad sa pulo ng Sicilia, sa timog baybayin ng Italya, noong ika-17 at ika-18 siglo, nang ito ay bahagi ng Imperyong Espanyol. Ang estilo ay makikilala hindi lamang ng mga tipikal na kurbadang Baroko at pagpapalamuti, kundi pati na rin ng mga ngumingisi nitong maskara at putto at isang partikular na karangyaang nagbigay sa Sicilia ng natatanging pagkakakilanlan sa arkitektura.

Paglalarawan 1: Sicilianong Baroko. Basilica della Collegiata sa Catania, na idinisenyo ni Stefano Ittar, c. 1768

Huling Sicilianong Baroko

Ang Baroko ay tuluyang nawala sa uso. Sa ilang bahagi ng Europa, nagpanibagong-hubog ito sa Rococo, ngunit hindi sa Sicilia kung saan matatagpuan lamang ang Rococo sa loob. Hindi na pinamunuan ng Austria, Sicilia, mula 1735 opisyal na Kaharian ng Sicilia, ay pinasiyahan ng Hari ng Napoles, Fernando IV. Kaya ang Palermo ay palaging kasama sa pangunahing kabesera ng Napoles, kung saan nagkaroon ng arkitektural na lumalagong pagbabalik sa mas klasikal na mga istilo ng arkitektura. Kaakibat nito, marami sa mas may kulturang Sicilianong maharliko ang nakabuo ng fashionable na obsesyon sa lahat ng bagay na Pranses, mula sa pilosopiya hanggang sa sining, fashion, at arkitektura. Marami sa kanila ang bumisita sa Paris sa pagtugis ng mga interes na ito at bumalik na may mga pinakabagong ukit ng arkitektura at teoretikal na treatise.

Mga panlabas na link

• Mga Simbahan ng Ragusa
• Ang mga interior ng Palazzi kabilang ang Palazzo Gangi
• Mga larawan ng ilang mga simbahan ng Sicilian Baroque Naka-arkibo 2009-01-05 sa Wayback Machine.
• Ang Sicilian Aristocracy
• Val di Noto
• Ang kayamanan ng baroque ng Palermo Naka-arkibo 2016-08-27 sa Wayback Machine.
• Ang Mga Kababalaghan ng Sisilya - Mga imahe ng Sicilian Baroque