Brotherhood and unity
Ang artikulo o seksiyon ay walang pagbabanggit ng pinagkunan o nangangailangan ng mga tala. Ang paggamit ng pagbanggit na nasa talataan ay nakakatulong sa pagbabantay laban sa mga paglabag sa karapatang-kopya at mga pagsablay mula sa katotohanan. (October 2008) |
'Ang kapatiran at pagkakaisa' [ a] ay isang tanyag na slogan ng Partido Komunista ng Yugoslavia na nilikha noong panahon ng Yugoslavian People's Liberation War (1941- 45), at kung saan lumaki sa isang gabay na prinsipyo ng patakaran ng inter-etnikong post-digmaan Yugoslavia. <Ref> Mesic, Stipe. 2004. Ang Demise of Yugoslavia: Isang Political Memoir. Central European University Press. [246]. Sa Slovenia, ang slogan na "kapatiran at kapayapaan" (bratstvo i mir) ay ginamit sa simula. <Ref> Carmichael, Cathie (2010). (Binago at na-update pat.). Hurst Publishers Ltd. p. 48. ISBN 978-1- 85065-944-0. {{cite book}}: Missing |author1= (tulong); Missing or empty |title= (tulong); Unknown parameter |= ignored (tulong); Unknown parameter |huling= ignored (tulong); Unknown parameter |una= ignored (tulong) </ ref>
Pagkatapos ng panghihimasok sa Yugoslavia ng mga pwersang Axis noong Abril 1941, ang mga naghaharing kapangyarihan at ang kanilang mga katulong ay humingi ng sistematikong hikayatin ang kapootan sa maraming mga pambansa, etniko at relihiyosong grupo ng Yugoslavia. Matagumpay na inilathala ng Partido Komunista ng Yugoslav ang kapatiran at pagkakaisa ng bansa ng (at narodi at pambansang minorya) (nacionalne manjine), sa kalaunan ay pinalitan ng pangalan sa "narodnosti" ang kanilang pakikibaka laban sa pasistang kaaway at mga domestic collaborator. Ang desisyon ng ikalawang sesyon ng AVNOJ sa federalization ng Yugoslavia noong 1943 ay itinuturing na pagkilala sa prinsipyong ito ng Kapatiran at Unity.
Pagkatapos ng digmaan, ang slogan ay nagtalaga ng opisyal na patakaran ng mga inter-etnikong relasyon sa Sosyalistang Pederal na Republika ng Yugoslavia, na ipinakita sa mga pederal na konstitusyon ng 1963 at [ 1974 Yugoslav Constitution | of 1974]]. Ang patakaran ay inireseta na ang mga bansa ng Yugoslavia (Serbs), Macedonians, Croats, Slovenes, Montenegrins, Mga Muslim at mga pambansang minorya (Albanian, Hungarians, Romanian, na magkakasamang nag-iisa sa pederasyon, na nagtataguyod ng kanilang pagkakatulad at pagsasarili upang mapagtagumpayan ang mga pambansang salungatan at galit. Ang bawat indibidwal ay may karapatan sa pagpapahayag ng kanilang sariling kultura, samantalang ang mga grupong etniko ay nanumpa sa isa't isa upang mapanatili ang mapayapang relasyon. Ang mga mamamayan ay hinihikayat din at pinahintulutang ipahayag ang kanilang nasyonalidad bilang Yugoslav, na kadalasang sinuri sa 10%. Ang patakaran ay humantong din sa pag-aampon ng mga sistema ng pambansang kuota sa lahat ng pampublikong institusyon, kabilang ang mga organisasyong pang-ekonomya, kung saan ang mga pambansang grupo ay kinakatawan ng kanilang komposisyon ng pambansang republika o probinsya. Sa buong Yugoslavia maraming mga pabrika, mga paaralan, mga pampublikong lugar, mga kapistahan ng mga alamat at mga palakasan na ginamit na pinangalanang "kapatiran at pagkakaisa", pati na rin ang Ljubljana - Zagreb - Beograd - Skopje highway (Highway "Brotherhood and Unity"). Ang bansa ay may palamuti na tinatawag na Order of the Brotherhood and Unity.
Ang ilang mga kilalang tao mula sa dating Yugoslavia ay nahatulan para sa mga aktibidad na itinuturing na nagbabanta sa kapatiran at pagkakaisa, tulad ng mga gawa ng chauvinist propaganda, separatismo at irredentismo. Kabilang sa mga kriminal ang dating mga pangulo ng Bosnia at Herzegovina (Alija Izetbegović) at Croatia (Franjo Tuđman at Stjepan Mesić) pinagmulan Rahim Ademi at marami pang iba. Ang isang Kosovo Albanian, Adem Demaçi, ay nabilanggo sa loob ng halos 30 taon para sa mga paratang ng espionage at irredentism.