Dakilang Lakbay

Ang Dakilang Lakbay o ang Grand Tour ay ang pangunahin sa ika-17 hanggang unang bahagi ng ika-19 na siglong kaugalian ng isang tradisyonal na paglalakbay sa Europa, kung saan ang Italya bilang isang pangunahing destinasyon, na isinagawa ng mga nakatataas na uring kabataang Europeo na may sapat na paraan at ranggo (karaniwang sinasamahan ng isang chaperone, tulad ng isang tutor o miyembro ng pamilya) kapag sila ay nasa edad na (mga 21 taong gulang).

Ang looban ng Pantheon noong ika-18 siglo, ipininta ni Giovanni Paolo Panini

Ang Dakilang Turista, tulad ni Francis Basset, ay magiging pamilyar sa mga makaluma, kahit na ang altar na ito ay isang imbensyon ng pintor na si Pompeo Batoni, 1778.

Ang kaugalian—na umunlad mula noong mga 1660 hanggang sa pagdating ng malakihang transportasyong riles noong 1840s at nauugnay sa isang karaniwang itineraryo—ay nagsilbing isang pang-edukasyon na seremonya ng paglipas. Bagaman ang Dakilang Lakbay ay pangunahing nauugnay sa maharlikang Britaniko at mayayamang landed gentry, ang mga katulad na paglalakbay ay ginawa ng mayayamang kabataang lalaki ng iba pang Protestanteng bansa sa Hilagang Europa, at, mula sa ikalawang kalahati ng ika-18 siglo, ng ilang Timog at Hilagang Amerikano.