Ang Dożynki (Dozhinki, Ukranyo: Обжинки, romanisado: Obzhynky, Polako: Dożynki, Ruso: Обжинки, romanisado: Obzhynki; Biyeloruso: Прачыстая, Prachystaya; Tseko: Dožínky, Obžinky; Kashubian: Òżniwinë; Transito) ay isang Eslabong pista ng pag-aani. Sa mga panahon bago ang mga Kristiyano ang kapistahan ay karaniwang pumapatak sa taglagas na ekonoks, sa modernong panahon ay karaniwang ipinagdiriwang ito sa isa sa mga Linggo pagkatapos ng pagtatapos ng panahon ng pag-aani, na pumapatak sa iba't ibang araw sa iba't ibang rehiyon ng Europa.

Effigy sa tabi ng daan sa panahon ng pista Dożynki malapit sa Wrocław

Ang kapistahan ay una na nauugnay sa paganong Eslabo na kulto ng mga halaman, puno, at agrikultura.[1] Noong ika-16 na siglo sa Gitnang at Silangang Europa, nagkaroon ito ng katangiang Kristiyano at nagsimulang organisahin ng mga may-ari ng lupain at mas mayayamang magsasaka bilang isang paraan upang pasalamatan ang mga mang-aani at kanilang mga pamilya para sa kanilang trabaho, kapuwa sa panahon ng pag-aani at sa panahon ng nakaraang taon[2]

Bagaman maraming mga rehiyonal na uri at tradisyon, karamihan ay may ilang aspektong magkakatulad. Kadalasan ang mga magsasaka o magsasaka na nagdiriwang ng dożynki ay nagtitipon sa mga bukid sa labas ng kanilang nayon, bumubuo ng isang prusisyon at nagbabalik ng isang bigkis o ang huling tipon ng cereal na inani mula sa kalapit na mga bukid.[3] Pagkatapos ay gagawing korona ng kababaihan at iaalay ito sa panauhing pandangal (karaniwan ay ang tagapag-ayos ng pagdiriwang: isang lokal na maharlika, ang pinakamayamang magsasaka sa nayon o – sa modernong panahon – ang wójt o iba pang kinatawan ng ang mga awtoridad).

Mga pangalan

baguhin

Sa Polonya, kung saan ang tradisyon ay nakaligtas hanggang sa modernong panahon, ang kapistahan at mga kasamang ritwal ay kilala sa ilalim ng iba't ibang mga pangalan depende sa rehiyon. Ang mga laganap na termino ay dożynki, ngunit wyżynki, obrzynki, wieniec, wieńcowe, żniwniok, o okrężne na ginagamit din sa ilang lugar.[4]

Katulad nito, sa Belarus mayroong iba't ibang mga pangalan na ginagamit, kabilang ang Pista ng Pinakamalinis (Biyeloruso: Першая Прачыстая), Aspazha (Biyeloruso: Аспажа), Haspazha (Biyeloruso: Гаспажа), Dakilang Spazha (Biyeloruso: Вялікая Спажа), Zelnya (Biyeloruso: Зельная), Talaka (Biyeloruso: Талака), at Dazhynki (Biyeloruso: Дажынкі).[5] Sa kulturang Biyeloruso madalas itong nauugnay at nahahalo sa mga kapistahan ng Pag-aakyat sa Langit kay Maria (kadalasang tinatawag na kapistahan ng Ina ng Diyos ng mga Damo sa parehong Polako at Biyeloruso), kaya ang mga pangalan ng Lunting Pista (Biyeloruso: Зялёная) at Transito (Biyeloruso: Успленье) ay ginagamit din.[5]

Mga sanggunian

baguhin
  1. Ogrodowska 2004.
  2. Ogrodowska 2004, s.v. Dożynki.
  3. Biernacka et al. 1981.
  4. Kuchowicz 1975.
  5. 5.0 5.1 Усачёва 2004.