Ang Elohist (E) ang isa sa apat na pinagkunan o sanggunian ng Torah ng Bibliya. Ang pangalan nito ay nagmula sa Elohim na terminong ginamit nito para sa pangalan ng diyos. Bukod sa katangiang paggamit nito ng pangalang Elohim, ito ay may abstraktong pananaw rin ng diyos gamit ang Bundok Horeb sa halip na Bundok Sinai para sa bundok kung saan natanggap ni Moises ang mga batas ng Israel. Ito ay gumamit rin ng pariralang "takot ng Diyos".[1] Ang mga kuwentong pangninuno nito ay kagawian nitong ilagay sa hilaga lalo na sa Ephraim. Ayon sa dokumentaryong hipotesis, ito ay maaaring nilikha sa rehiyon ito na malamang sa ikalawang kalahati ng ika-9 na siglo BCE.[1] Ang mga kamakailang rekonstruksiyon ay nag-aalis ng Elohist na nagmumungkhai ng pinagkunang sekwensiya na Deuteronomist-Jahwist-Priestly na isinulat mulasa paghahari ni Josiahj hanggang sa mga panahon pagkatapos ng pagkakatapon sa Babilonya.[2]

Mga sanggunian baguhin

  1. 1.0 1.1 Kugler&Hartin, p.48
  2. Gnuse, Robert K. (2000), "Redefining the Elohist" (Journal of Biblical Literature, Vol. 119, No. 2 (Summer, 2000)), pp. 201-220
  • Baden, Joel S (2009). J, E, and the redaction of the Pentateuch. Mohr Siebeck.
  • Friedman, Richard Elliott (1987). Who Wrote the Bible?. Harper San Francisco.
  • Romer, Thomas (2006). "The Elusive Yahwist: A Short History of Research". In Thomas B. Dozeman, Konrad Schmid (pat.). A Farewell to the Yahwist?. SBL.