Ang Sentrong Aliman o Gitnang Aleman (Aleman: mitteldeutsche Dialekte, mitteldeutsche Mundarten, Mitteldeutsch) ay isang pangkat ng mga diyalektong Mataas na Aleman na sinasalita mula sa Renania sa kanluran hanggang sa dating silangang teritoryo ng Alemanya.

Ang Gitnang German ay nahahati sa dalawang subgrupo, West Central German at East Central German.

Ang Gitnang German ay nakikilala sa pamamagitan ng pagkakaroon ng karanasan sa Mataas na Aleman na paglipat ng katinig sa isang mas mababang antas kaysa sa Mataas na Aleman. Ito ay sinasalita sa lingguwistikong transisyong rehiyong hiwalay sa Hilagang Alemanya (Mababang Aleman/Mababang Franconia) ng linya ng Benrath na isoglosa at hiniwalay mula sa Katimugang Alemanya (Mataas na Aleman) ng linya ng Speyer.

Sinasalita ang Gitnang Aleman sa mga malalaki at maimpluwensiyang lungsod ng Germany tulad ng kabesera ng Berlin, ang dating kabisera ng Kanlurang Alemanya na Bonn, Colonia, Düsseldorf, Leipzig, Dresde, at ang pangunahing sentro ng pananalapi ng Alemanya na Francfort.

Ang lugar ay tumutugma sa heolohikong rehiyon ng maburol na Gitnang Paltok na umaabot mula sa Hilagan Aleman na kapatagan hanggang sa Timog Aleman na cuesta, na sumasaklaw sa mga estado ng Sarre, Renania-Palatinado, Hesse, Turingia, at Sahonya.

Ang mga diyalektong Silangang Gitna ay ang pinakamalapit sa Karaniwang Aleman (pangunahin bilang isang nakasulat na wika) sa iba pang mga diyalektong Aleman. Kaya umunlad ang Modernong Karaniwang Aleman mula sa bokabularyo at pagbabaybay ng rehiyong ito, na may ilang tampok sa pagbigkas mula sa Silangang Franconia na Aleman.[1]

Mga tala baguhin

  1. Besch, Werner; Wolf, Norbert Richard (2009). Geschichte der deutschen Sprache. Berlin: Erich Schmidt. p. 227. ISBN 9783503098668.

Padron:Germanic languages